رسالۀ اول پولُس رسول به تیموتاوس

فصل دوم

تعالیم دربارۀ دعا

۱پس پیش از هر چیز تأکید می کنم که درخواست ها، دعاها، شفاعت ها و سپاس ها برای همۀ مردم، ۲برای پادشاهان و همۀ اولیاء امور به پیشگاه خداوند تقدیم گردد تا ما بتوانیم با صلح و سلامتی و در کمال خدا ترسی و سرافرازی به سر بریم ۳زیرا، انجام این کار در حضور خدا، نجات دهندۀ ما، نیکو و پسندیده است. ۴او می خواهد همۀ آدمیان نجات یابند و حقیقت را بشناسند. ۵زیرا یک خدا و یک واسطه بین خدا و انسان وجود دارد، یعنی شخص عیسی مسیح ۶که جان خود را به عنوان کفاره در راه همه داد و به این ترتیب در زمان مناسب این حقیقت به ثبوت رسید ۷و به خاطر این است که من که به سِمَت واعظ و رسول و معلم ملتها در تعلیم ایمان و حقیقت منصوب شدم، حقیقت را بیان می کنم و دروغ نمی گویم.

دربارۀ زنان

۸آرزو دارم که مردان در همه جا بدون خشم و نزاع دست های مقدس خود را بلند کرده دعا نمایند. ۹من همچنین می خواهم زنان، خود را به طور آبرومند و معقول و با لباس های مناسب بیارایند، نه با آرایش موی و یا زیورهای طلا و جواهرات و لباسهای گران قیمت، ۱۰بلکه خود را با اعمال نیکو بیارایند آن چنان که زیبندۀ زنانی است که ادعای خداپرستی دارند. ۱۱زنان باید در آرامی و کمال اطاعت تعلیم بگیرند. ۱۲من به زنی اجازه نمی دهم که تعلیم دهد و یا بر شوهر حکومت کند. زن باید خاموش باشد، ۱۳زیرا اول «آدم» آفریده شد و بعد «حوا.» ۱۴و آدم نبود که فریب خورد بلکه زن فریب خورد و قانون خدا را شکست. ۱۵اما، اگر زنان با فروتنی در ایمان، محبت، پاکی و قدوسیت استوار باشند، با آوردن اولاد به این دنیا نجات خواهند یافت.