کتاب مزامیر

مزمور اول

کتاب اول

(مزمور ۱ - ۴۱)

خوشبختی واقعی

۱خوشا به حال کسی که به مشورت مردمان شریر نمی رود، در راه گناهکاران نمی ایستد و با مسخره کنندگان همنشین نمی شود، ۲بلکه میل و رغبت او در شریعت خداوند است و شب و روز در آن تفکر می کند. ۳او مثل درختی کاشته شده در کنار جویباری است که در هر موسم میوۀ خود را می دهد، برگهایش هرگز پژمرده نمی شوند و در همه کارهای خود موفق است.

۴شریران چنین نیستند، بلکه مانند کاه در اثر وزش باد به هر سو پراگنده می شوند. ۵بنابران شریران در روز قیامت به سزای اعمال شان می رسند و گناهکاران در جمع درستکاران جا نخواهند داشت. ۶زیرا خداوند طریق درستکاران را می داند، اما عاقبت گناهکاران هلاکت و نابودی است.