۱ آنچه می گویم حقیقت است. من به مسیح تعلق دارم و وجدان من از روح مقدس فرمانبرداری می کند و شاهد است که دروغ نمی گویم ۲ که در دل خود غم سنگین و دلتنگی بی پایان دارم. ۳ آرزو می کردم که اگر لازم باشد، به خاطر نجات برادران خود یعنی قوم یهود که خویشاوندان من هستند، حتی لعنت خدا را بر گردن بگیرم و از مسیح محروم شوم. ۴ آنها اسرائیلی هستند و مقام فرزند خوانده گی، جلال خدا، پیمانها، شریعت، مراسم عبادت و وعده های خدا به آنها داده شده است. ۵ اجداد ما یعنی ابراهیم، اسحاق و یعقوب نیز به ایشان تعلق دارند و مسیح از نظر انسانی از نسل آنهاست. او را که خدا و مافوق همه است تا به ابد حمد و سپاس باد! آمین.
۶ چنین نیست که کلام خدا به هدف خود نرسیده باشد زیرا همۀ کسانی که از قوم اسرائیل اند، اسرائیلی حقیقی نیستند ۷ و همین گونه همۀ آنهایی که از نسل ابراهیم اند، فرزندان خدا شمرده نمی شوند، زیرا خدا به ابراهیم فرمود: «نسل تو از اسحاق خوانده خواهد شد.» ۸ همه فرزندانی که از لحاظ جسمی از نسل ابراهیم زاده شده اند، فرزندان خدا شمرده نمی شوند بلکه تنها فرزندانی که مطابق وعدۀ خدا به دنیا می آیند، از نسل ابراهیم شمرده می شوند. ۹ وعدۀ خدا چنین بود: «در وقت معین من بر می گردم و ساره صاحب پسری خواهد بود.»
۱۰ نه تنها این، بلکه فرزندان رِبِکا نیز از یک پدر، یعنی از جد ما اسحاق بودند. ۱۱-۱۲ پیش از تولد کودکان دوگانه گی و قبل از این که آن دو کودک عمل نیک یا بد انجام داده باشند، به رِبِکا فرموده شد: «برادر بزرگ خدمتگار برادر کوچک خواهد بود.» تا این که ارادۀ خدا در انتخاب یکی از این دو نفر ثابت شود و این انتخاب مشروط به دعوت خدا باشد، نه به عمل انسان. ۱۳ چنان که نوشته شده است: «یعقوب را دوست داشتم اما از عیسو نفرت کردم.»
۱۴ پس چه بگوییم؟ بگوییم که خدا بی انصاف است؟ هرگز نه! ۱۵ زیرا خدا به موسی می فرماید: «به هر کسی بخواهم رحم کنم، رحم خواهم کرد و به هر کسی بخواهم دلسوزی نمایم، دلسوزی خواهم نمود.» ۱۶ پس این به خواسته ها و کوششهای انسان بسته گی ندارد بلکه وابسته به خدایی است که رحمت می نماید. ۱۷ در تورات نوشته شده است که خدا به فرعون می فرماید: «به همین منظور تو را برانگیختم تا به وسیلۀ تو قدرت خود را نشان دهم و بزرگی نام من در سراسر جهان پخش گردد.» ۱۸ بنابر این خدا به هر کسی بخواهد، رحمت می نماید و هر کسی را بخواهد سنگدل می سازد.
۱۹ شاید یکی از شما به من بگوید: «پس چرا خدا ما را ملامت می کند؟ زیرا کیست که بتواند در برابر ارادۀ او ایستاده گی کند؟» ۲۰ اما ای انسان، تو کیستی که با خدا مخالفت می کنی؟ آیا کوزه از کوزه گر می پرسد: «چرا مرا به این شکل ساختی؟» ۲۱ مگر کوزه گر حق ندارد که از یک مشت گِل، یک ظرف برای روزهای مخصوص و ظرف دیگر برای مصرف روزمره بسازد؟
۲۲ اگر چه خدا می خواهد که غضب و قدرت خود را نشان دهد، با آن هم آنهایی را که مورد غضب او قرار گرفته و سزاوار هلاکت می باشند، با صبر زیاد تحمل می کند. ۲۳ به این وسیله خدا می خواهد عظمت جلال خود را به کسانی که مورد رحمت او هستند و از قبل آنها را برای جلال آماده کرده بود، آشکار سازد. ۲۴ حتی به ما، یعنی کسانی را که خدا نه تنها از میان قوم یهود بلکه از میان ملتهای غیر یهود نیز فرا خوانده است. ۲۵ چنان که خدا در کتاب هوشع نبی می فرماید:
«مردمانی را که متعلق به من نبودند،
قوم برگزیدۀ خود خواهم نامید،
و ملتی را که محبوب من نبود،
محبوب خود خواهم خواند.»
۲۶ «و درست در همان جایی که به ایشان فرموده شد: «شما قوم برگزیدۀ من نیستید،»
همانجا آنها «فرزندان خدای زنده» خوانده خواهند شد.»
۲۷ و اشعیای نبی نیز دربارۀ اسرائیل چنین می گوید:
«هر چند قوم اسرائیل به اندازۀ ریگهای ساحل بحر بی شمار باشند،
تنها عدۀ کمی از ایشان نجات خواهند یافت.
۲۸ چون خداوند با سرعت،
تمام عالم را مورد قضاوت خود قرار خواهد داد.»
۲۹ و چنان که اشعیای نبی پیشگویی کرده بود:
«اگر خداوند متعال عده یی از ما را زنده نمی گذاشت،
مانند شهر سُدوم و عموره از بین می رفتیم.»
۳۰ پس چه بگوییم؟ غیر یهودیان که برای به دست آوردن عدالت کوشش نکردند، از راه ایمان آن را به دست آوردند، ۳۱ اما قوم اسرائیل شریعتی را پیروی می کردند تا به وسیلۀ آن عادل شمرده شوند، مگر آن را به دست نیاوردند. ۳۲ چرا؟ زیرا که تلاشهای شان از روی ایمان نبود بلکه بر اعمال خود توکل داشتند. به این ترتیب آنها از همان سنگی لغزش خوردند، ۳۳ که نوشته های پیامبران به آن اشاره می کند:
«اینک در صهیون سنگی می گذارم،
که موجب لغزش خواهد شد،
صخره یی که از روی آن خواهند افتاد،
ولی هر کس به او ایمان آورد، شرمسار نخواهد شد.»