نامۀ اول پولُس رسول به قرنتیان

فصل سیزدهم

اهمیت محبت

۱اگر به زبانهای آدمیان و فرشته گان سخن بگویم ولی محبت نداشته باشم، فقط یک دُهل میان خالی و یا یک دایرۀ پُر سر و صدا هستم. ۲ اگر قادر به رساندن پیام خدا باشم و یا تمام علوم و فهم اسرار خدا را بدانم و اگر ایمانی داشته باشم که کوهها را جابجا کنم ولی محبت نداشته باشم، هیچ هستم. ۳اگر تمام ثروت خود را به فقرا داده و یا حتی بدن خود را برای سوختن بدهم اما محبت نداشته باشم، هیچ فایده یی به من ندارد.

۴محبت بردبار و مهربان است. محبت حسادت و لاف زدن را نمی شناسد. محبت کبر و غرور ندارد. ۵محبت رفتار زشت ندارد. خود خواه نیست. خشمگین نمی شود، کینه به دل نمی گیرد. ۶محبت از بدی خوشحال نمی شود، ولی از حقیقت شاد می گردد. ۷محبت در همه حال صبر می کند و ایمان را از دست نمی دهد. محبت همیشه امیدوار است و همه چیز را تحمل می کند.

۸محبت هرگز از میان نخواهد رفت اما پیشگویی ها به پایان خواهند رسید و سخن گفتن به زبانهای نا آشنا خاتمه خواهند یافت و معرفت از میان می رود. ۹معرفت ما کامل نیست و پیشگویی ما نیز نا کامل است. ۱۰اما زمانی که همه چیز به کمال برسد، هر آنچه نا مکمل است از بین می رود.

۱۱زمانی که کودک بودم، طفلانه حرف می زدم، احساس طفلانه داشتم و طفلانه فکر می کردم. حالا که بزرگ شده ام، از رفتارهای طفلانه دست کشیده ام. ۱۲آنچه را که ما اکنون می بینیم مانند یک تصویر تاریک در آیینه است، ولی در آن زمان همه چیز را شفاف و روشن رو به روی خود خواهیم دید. آنچه را که من اکنون می دانم، نا کامل است ولی در آن زمان آگاهی من کامل خواهد شد، همان گونه که خدا دربارۀ من آگاهی کامل دارد.

۱۳خلاصه این سه چیز باقی می ماند: ایمان، امید و محبت، ولی بزرگترین اینها محبت است.