فصل قبلی

یوشِع

بَخشِ ۱

خُدا دَ یوشِع وظِیفه مِیدیه

۱بعد ازی که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند فَوت کد، خُداوند دَ یوشِع باچِه نُون که دِستیارِ مُوسیٰ بُود، گُفت: ۲‎‎”خِدمتگار مه مُوسیٰ فَوت کده. پس آلی باله شُو و تُو و پگِ امزی قَوم از دریای اُردُن تیر شُده دَ سرزمِینی داخِل شُنِید که ما دَزوا، یعنی دَ بَنی اِسرائیل مِیدیُم. ۳دَ ھر جای که پای خُو ره میلِید، دَ یاد شُمو بَشه که ما اُونجی ره دَز شُمو دَدیم، امُو رقم که دَ مُوسیٰ وعده کده بُودُم. ۴از بیابو تا لِبنان تا دریای بُزُرگ، یعنی دریای فَرات، تمامِ سرزمِینِ حِتیا تا دریای کٹه طرفِ غرُوبِ آفتَو، سرزمِین شُمو مُوشه. ۵دَ تمامِ روزای زِندگی تُو هیچ کس دَ برابر تُو ایسته شُده نَمِیتَنه. امُو رقم که ما قد مُوسیٰ بُودُم قد تُو ام اَستُم؛ ما تُو ره تنها نَمیلُم و تُو ره ایله نَمِیدیُم. ۶قَوی و دلیر بَش، چراکه تُو اِی قَوم ره صاحِبِ سرزمِینی مُونی که ما دَ بابه‌کَلونای ازیا قَسم خوردُم که دَزیا مِیدیُم. ۷فقط قَوی و غَدر دلیر بَش تا بِتَنی مُطابِقِ تمامِ شریعتی که خِدمتگار مه مُوسیٰ دَز تُو اَمر کده، دَ دِقَت عمل کنی؛ از شریعت طرفِ راست یا چَپ تاو نَخور تا هر جای که بوری کامیاب شُنی. ۸امی کِتابِ شریعت از دان تُو دُور نَشُنه، بَلکِه شاو و روز دَ بارِه شی فِکر کُو تا مُطابِقِ تمامِ چِیزای که دَ امزی کِتاب نوِشته شُده دَ دِقَت عمل کنی، اوخته تُو دَ مقصد خُو پیروز و کامیاب مُوشی. ۹ما بسم دَز تُو اَمر مُونُم: قَوی و دلیر بَش؛ ترس نَخور و وَحشَت زَده نَشُو، چُون خُداوند، خُدای تُو قد تُو اَسته دَ هر جای که بوری.“

یوشِع بَلدِه قَوم اَمرِ آماده شُدو ره مِیدیه

۱۰پس یوشِع دَ سرکرده های قَوم اَمر کده گُفت: ۱۱”دَ مینکلِ خَیمه‌گاه بِگردِید و دَ قَوم اَمر کده بُگِید: ’نانِ راهِ خُو ره تَیار کُنِید، چراکه بعد از سِه روز شُمو از دریای اُردُن تیر شُده داخِل مورِید تا سرزمِینی ره تَصَرُف کُنِید که خُداوند، خُدای شُمو دَ عِنوانِ مُلکیَت دَز شُمو مِیدیه.‘“

۱۲اوخته یوشِع دَ رئوبینیا، جادیا و نِیمِ طایفِه مَنَسّی گُفت: ۱۳”امُو توره ره دَ یاد خُو بَیرِید که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند دَز شُمو اَمر کده گُفت، ’خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو آرامی مِیدیه و امی سرزمی ره دَز شُمو مُوبَخشه.‘ ۱۴خاتُونوی شُمو، بچکِیچای شُمو و چارپایای شُمو دَ سرزمِینی که مُوسیٰ دَ اِی طرفِ دریای اُردُن دَز شُمو دَده باقی بُمَنه، لیکِن تمامِ مَردای جنگی شُمو باید مُسَلَح شُده پیش پیشِ بِرارونِ اِسرائیلی خُو از دریای اُردُن تیر شُنه و اُونا ره کومَک کنه ۱۵تا خُداوند بَلدِه بِرارون شُمو ام رقمِ ازشُمو آرامی بِدیه و اُونا ام سرزمِینی ره که خُداوند، خُدای شُمو دَزوا مِیدیه تَصَرُف کنه. بعد ازُو شُمو مِیتنِید که پس دَ سرزمِین خُو بیِید و اُو ره صاحِب شُنِید، دَ سرزمِینی که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند دَ اِی طرفِ دریای اُردُن سُون شَرق دَز شُمو دَد.“

۱۶اوخته اُونا دَ جوابِ یوشِع گُفت: ”ھر چِیزی ره که دَز مو اَمر کدی، مو انجام مِیدی و هر جای که مو ره رَیی کنی، مو موری. ۱۷امُو رقم که از مُوسیٰ دَ هر چِیز اِطاعَت کدی، از تُو ام اِطاعَت مُونی؛ و دُعا مُونی که خُداوند، خُدای تُو قد تُو بَشه امُو رقم که قد مُوسیٰ بُود. ۱۸ھر کسی که از حُکم تُو سرپیچی کنه و از تورای تُو هر چِیزی که اَمر کنی اِطاعَت نَکنه، اُو کُشته مُوشه. پس قَوی و دلیر بَش.“

فصل قبلی