۱ این نامه از طرف پولُس که به ارادۀ خدا، رسول عیسای مسیح است و از طرف برادر ما تیموتاووس به کلیسای خدا در شهر قرنتُس و همۀ ایمانداران مقیم جنوب یونان نوشته شده است. ۲فیض و سلامتی از طرف پدر آسمانی ما خدا و سَروَر ما عیسای مسیح به شما باد.
۳سپاس بر خدا، پدر سَروَر ما عیسای مسیح که پدر رحمتها و خدای تسلی ها است. ۴او ما را در تمام سختی ها آرامش می دهد تا بتوانیم کسانی را که در سختی ها گرفتار هستند، با همان آرامشی که از خدا دریافت نموده ایم، تسلی بخشیم. ۵همان گونه که در رنجهای فراوان با مسیح شریک هستیم، از طریق مسیح در آرامش فراوان او نیز سهم می داشته باشیم. ۶اگر در سختی ها هستیم، به خاطر تسلی و نجات شماست، و اگر تسلی یافته ایم، باز برای دلگرمی شماست، پس این باعث می شود تا شما نیز همان رنجهایی را که ما می کشیم با بردباری تحمل کنید. ۷امید ما به شما پا بر جاست، زیرا می دانیم چنان که در رنجهای ما شریک هستید، در آرامش ما نیز سهیم خواهید بود.
۸ ای برادران و خواهران! نمی خواهیم از رنجهایی که در ولایت آسیا برای ما پیش آمد، بی خبر باشید. بارهایی که بر دوش ما گذاشته شد، آنقدر سنگین بود که امید خود را به زندگی از دست داده بودیم. ۹احساس می کردیم که حکم مرگ ما صادر شده است. این به خاطری بود تا به توانایی خود تکیه نکرده بلکه به خدایی توکل کنیم که مُرده گان را زنده می سازد. ۱۰خدا ما را از چنین خطر کُشنده نجات داد و کار نجات بخش او ادامه دارد. امید ما به اوست که ما را باز هم نجات خواهد داد. ۱۱شما نیز باید با دعاهای تان ما را یاری کنید تا عدۀ زیادی خدا را به خاطر فیضی که در نتیجۀ دعای ایمانداران زیاد به ما بخشیده شده است، شکرگزاری کنند.
۱۲ما به این افتخار می کنیم و وجدان ما نیز شاهد است که در روابط خود با مردم این دنیا و به خصوص با شما با خلوص نیت و صداقت خدایی رفتار کرده ایم. ما به فیض خدا متکی بودیم نه به حکمت انسانی. ۱۳-۱۴زیرا آنچه به شما می نویسیم درست همان است که می خوانید و می فهمید و امیدواریم همان طوری که ما را تا حدی می شناسید، این چیزها را نیز به طور کامل بفهمید تا در روز آمدن دوبارۀ خداوند ما عیسای مسیح، چنان که ما به شما افتخار می کنیم، شما نیز به ما افتخار کنید.
۱۵با همین اطمینان تصمیم گرفتم پیش از همه به دیدار شما بیایم تا دو چند برکت یابید. ۱۶ پس خواستم که هنگام رفتن به ولایت مقدونیه و هم در برگشت از آنجا با شما دیداری داشته باشم و در بازگشت با کمک شما، راه یهودیه را در پیش گیرم. ۱۷آیا هنگام گرفتن این تصمیم دچار شک و تردید شده ام؟ آیا من هم در نقشه های خود مانند مردم این دنیا هم «بلی» و هم «نخیر» می گویم؟ ۱۸همان گونه که سخنان خدا قابل اعتماد است، سخنان ما به شما نیز قابل اعتماد می باشد. ۱۹ زیرا سخنان پسر خدا یعنی عیسای مسیح، که من و سیلاس و تیموتاووس دربارۀ او به شما موعظه کرده ایم، همزمان «بلی» و «نخیر» نبود بلکه سخن او همیشه مطابق با وعدۀ خدا «بلی» بود. ۲۰زیرا همۀ وعده های خدا به وسیلۀ عیسای مسیح «بلی» و قابل اعتماد می باشند. از همین جهت در نام مسیح است که ما «آمین» گفته و خدا را جلال می دهیم. ۲۱خدا خودش ما و شما را در اتحاد با مسیح قرار داده است و اوست که ما را برگزیده است. ۲۲خدا مُهر مالکیت خود را بر ما گذاشت و روح مقدس خود را به عنوان ضامن همۀ برکت های آینده در دلهای ما نهاد.
۲۳خدا شاهد است که من به این دلیل از آمدن به شهر قرنتُس صرف نظر کردم تا از سرزنش کردن شما جلوگیری نموده باشم. ۲۴من نمی خواهم که حاکم بر ایمان شما باشم بلکه می خواهم با شما همکاری کنم تا به خوشی حقیقی برسید، زیرا شما در ایمان پایدار هستید.