۱ پس اکنون برای کسانی که در اتحاد با عیسای مسیح هستند، هیچ محکومیتی وجود ندارد. ۲ زیرا قاعدۀ حیات بخش روح مقدس که در اتحاد با عیسای مسیح یافت می شود، مرا از قاعدۀ گناه و مرگ آزاد کرده است. ۳ آنچه را که شریعت موسی به علت ضعف طبیعت نفسانی نتوانست انجام دهد، خدا انجام داد. او پسر خود را به شباهت انسان گناهکار برای آمرزش گناهان فرستاد تا به این وسیله در بدن انسانی، گناه را محکوم کند. ۴ خدا چنین کرد تا عدالت شریعت در ما کامل گردد، زیرا ما تابع روح خدا می باشیم و از طبیعت نفسانی پیروی نمی کنیم. ۵ کسانی که مطابق خواهشهای نفسانی زندگی می کنند، همیشه در فکر چیزهای نفسانی هستند. ولی کسانی که تابع روح خدا هستند، در فکر چیزهای روحانی می باشند. ۶ عاقبت دلبسته گی به خواهشهای نفسانی، مرگ است اما عاقبت دلبسته گی به روح خدا، زندگی و سلامتی. ۷ زیرا دلبسته گی به خواهشهای نفسانی، دشمنی با خداست. چنین شخصی از شریعت خدا اطاعت نمی کند و در واقع هم نمی تواند اطاعت نماید. ۸ بنابر این انسانهای نفسانی نمی توانند خدا را خوشنود سازند.
۹ شما تحت حاکمیت خواهشهای نفسانی نه بلکه تحت حاکمیت روح قرار دارید، البته اگر روح خدا در شما ساکن باشد. اگر کسی روح مسیح را با خود نداشته باشد، او از آنِ مسیح نیست. ۱۰ اما اگر مسیح در وجود شما ساکن است، با آن که بدنهای تان به علت گناه می میرد، اما چون عادل شمرده شده اید، روح خدا به شما زندگی می بخشد. ۱۱ اگر روح خدا که مسیح را پس از مرگ زنده کرد، در وجود شما ساکن باشد، همان طور که عیسی را پس از مرگ زنده گردانید، به جسم فانی شما هم زندگی خواهد بخشید، زیرا آن روح خدا در شما ساکن است.
۱۲ پس ای ایمانداران! وظیفۀ ما اینست که مطابق طبیعت نفسانی خود زندگی نکرده و از خواهشهای آن پیروی نکنیم. ۱۳ اگر مطابق خواهشهای نفسانی خود زندگی کنید، خواهید مُرد. اما اگر به وسیلۀ روح خدا، اعمال نفسانی را نابود سازید، شما زنده خواهید ماند. ۱۴ آنهایی که به وسیلۀ روح خدا هدایت می شوند، فرزندان خدا هستند. ۱۵ چون آن روحی که خدا به شما داده است، شما را برده نمی سازد تا دوباره در ترس زندگی کنید، بلکه آن روح شما را فرزندان خدا می گرداند و ما به کمک این روح در پیشگاه خدا فریاد می کنیم: «اَبا، ای پدر.» ۱۶ روح خدا خودش بر روح ما گواهی می دهد که ما فرزندان خدا هستیم. ۱۷ اگر فرزندان هستیم، پس وارث هم می باشیم یعنی در برکت های خدا همراه با مسیح سهیم می گردیم. زیرا اگر در رنج مسیح شریک هستیم، در جلال او نیز شریک می شویم.
۱۸ به عقیدۀ من درد و رنج کنونی ما با جلالی که در آینده برای ما ظاهر می شود، قابل مقایسه نیست. ۱۹ خلقت با اشتیاق فراوان در انتظار ظهور فرزندان خدا به سر می برد. ۲۰ زیرا خلقت دچار بیهوده گی شد، البته نه به ارادۀ خود بلکه به خواست خدایی که آن را چنین ساخت، تا این امید باقی بماند ۲۱ که روزی خود خلقت از برده گی فساد آزاد گردد و در آزادی پُر شکوه فرزندان خدا سهیم شود. ۲۲ ما می دانیم که تمام خلقت با هم تا زمان حاضر از دردی مانند درد زایمان ناله می کند. ۲۳ نه تنها خلقت بلکه ما نیز که روح مقدس را به عنوان اولین نمونۀ عطایای خدا دریافت کرده ایم، در درون خود ناله می کنیم و با اشتیاق در انتظار آن هستیم که خدا ما را به فرزندی پذیرفته، بدن ما را از مرگ و فساد آزاد سازد. ۲۴ زیرا با چنین امیدی بود که ما نجات یافتیم. اما امیدی که برآورده شده باشد دیگر امید نیست. آیا امکان دارد کسی در انتظار چیزی باشد که آن را از پیش یافته است؟ ۲۵ اما اگر در امید چیزی هستیم که هنوز ندیده ایم، با بردباری منتظر آن می باشیم.
۲۶ به همین طریق روح مقدس در ناتوانی ها، ما را کمک می کند، زیرا ما نمی دانیم چگونه باید دعا کنیم. اما خود روح مقدس با ناله هایی که نمی توان بیان کرد، برای ما شفاعت می کند ۲۷ و خدا که قلبهای ما را جستجو می کند، از نیت روح مقدس آگاه است، چون روح مقدس مطابق خواست خدا برای ایمانداران شفاعت می کند.
۲۸ ما می دانیم برای آنهایی که خدا را دوست دارند و مطابق ارادۀ او فرا خوانده شده اند، همۀ چیزها با هم برای خیریت شان در کار است. ۲۹ زیرا خدا آنها را از ابتدا می شناخت و پیش از پیش برگزید تا به شکل پسرش شوند و به این ترتیب پسر، نخستین برادر در میان برادران و خواهران زیاد باشد. ۳۰ خدا کسانی را که از قبل برگزیده بود، به سوی خود فرا خواند. کسانی را که فرا خواند، همچنین عادل شمرد. آنهایی را که عادل شمرد، همچنین جلال بخشید.
۳۱ پس در برابر این چیزها چه بگوییم؟ اگر خدا با ماست، چه کسی می تواند بر ضد ما باشد؟ ۳۲ خدایی که حتی پسر خود را از ما دریغ نداشت بلکه او را در راه همۀ ما تسلیم کرد، آیا همراه با او همه چیز را به ما نخواهد بخشید؟ ۳۳ چه کسی می تواند که برگزیده گان خدا را ملامت کند؟ خداست که ما را عادل می شمارد! ۳۴ پس کیست که بتواند آنها را محکوم سازد؟ هیچ کس! عیسای مسیح همان کسی است که مُرد و مهمتر این که دوباره زنده شد و اکنون در دست راست خداست. اوست که برای ما شفاعت می کند! ۳۵ پس چه کسی می تواند ما را از محبت عیسای مسیح جدا سازد؟ آیا رنج و عذاب یا پریشانی یا زجر یا گرسنه گی یا نداشتن لباس کافی یا خطر و یا شمشیر قادر است ما را از محبت مسیح جدا سازد؟ ۳۶ چنان که نوشته شده است:
«به خاطر تو تمام روز در خطر مرگ هستیم
و با ما مانند گوسفندهایی که به کُشتارگاه می روند، رفتار می شود.»
۳۷ با وجود همۀ این چیزها، به وسیلۀ عیسای مسیح که ما را دوست داشت، پیروزی ما کامل می شود. ۳۸ زیرا یقین دارم که نه مرگ و نه زندگی، نه فرشته گان و نه نیروهای شیطانی، نه پیشامدهای حال و نه وقایع آینده، نه هیچ قدرتی، ۳۹ نه بلندی و نه پستی و خلاصه هیچ چیز در تمام آفرینش، نمی تواند ما را از محبتی که خدا در سَروَر ما عیسای مسیح آشکار نموده است، جدا سازد.