۱ چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که چه هُدائے رزایا ایسّا مَسیهئے کاسِدے آن تانکه هما زِندئے کئول و وادهئے جارا بجنان که چه ایسّا مَسیها رسیت،
۲ په منی دردانگێن چُکّ تیموتاووسا.
ترا چه هُداێن پت و مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے نێمگا رهمت و رهم و اێمنی سر بات.
۳ من شپ و رۆچ که وتی دْوایانی تها مُدام ترا یاتَ کنان، هُدائے شُگرا گِران، هما هُدا که من گۆن پاکێن زمیرێا آییئے پَرستِش و هزمتا کنان، اَنچۆ که منی پت و پیرُکان کُرتگ. ۴ تئیی اَرسانی تْرانگا که کپان، منا په تئیی دیدارا زهیرَ کنت که ترا بگِندان و گَلا بال ببان. ۵ تئیی بێگَرَزێن ایمانئے یاتا کپان که ائولا تئیی بلّک لوییس و تئیی مات یونیکَهئے دلا جاگهی کرت و من دلجم آن که نون تئیی دلا هم جاگهی کرتگ.
۶ پمێشکا من ترا تْرانگا گێجان که هُدائے داتگێن نیامتا دوبر کارمَرز کن، هما نیامت که ترا چه هما وهدا گۆن اِنت که من وتی دست تئیی سرا اێر مُشتنت. ۷ چێا که هُدایا مارا چُشێن روهے نداتگ که مارا بُزدل بکنت، مارا زۆر و واک و مِهر و داشتئے روهی بَکشاتگ. ۸ گڑا مئے هُداوندئے بارئوا شاهدی دئیگا لَجّ مکن. منی هالتئے سرا هم شرمندگ مبئے که من په هُداوندئیگی بندیگ آن. من په وشّێن مِستاگا اے سکّی و سۆریان که برداشت کنگا آن، تئواِش هم گۆن هُدائے بَکشاتگێن زۆرا برداشت کن. ۹ هُدایا مارا نجات داتگ و په پاکێن زندێا گْوانک جتگ. مارا مئے کرتگێن کارانی سئوَبا گوانکی نجتگ، وتی جندئے اِراده و رهمتئے بُنیادا گوانکی جتگ و اے رهمت مارا ایسّا مَسیهئے برکتا، چه اَزلا دئیگ بوتگ و ۱۰ نون گۆن مئے رکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے آیگا زاهر بوتگ، هما ایسّا مَسیها که مرکئے جِند نێست و نابود کرت و چه وشّێن مِستاگئے راها ابدمانێن زند زاهر کرت. ۱۱ من گِچێن کنگ بوتگان که اے وشّێن مِستاگئے جار جنۆک و کاسد و تالیم دئیۆکے ببان.
۱۲ من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نه‌آن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی. ۱۳ هرچے که تئو چه من اِشکُتگ، اے راستێن تالیم اَنت، اِشان وتی کِرّا بدار و په ایمان و مِهر اِشانی سرا کار کن، چێا که تئو ایسّا مَسیهئے راها ائے. ۱۴ هما وَشّێن مستاگ که تئیی اَمانَت اِنت، گۆن پاکێن روهئے کُمَکّا، آییئے نگهپانیا بکن، هما پاکێن روه که مئے تها زندگ اِنت.
۱۵ تئو زانئے که آسیائے دَمگئے سجّهێن مردمان منا یله داتگ، پیگێلوس و هِرموگێنِس هم آ رُمبا گۆن اَنت.
۱۶ هُداوند اۆنێسیپُروسئے لۆگئے مردمانی سرا مهربان بات، چێا که باز برا منی اَرواهی تازَه کرتگ و منی زمزیلّانی سئوَبا شرمندگ نبوتگ. ۱۷ وهدے رومئے شهرا آتک، منا سَکّ باز شۆهازی کرت و دری گێتک. ۱۸ هُداوند وتی آیگئے رۆچا اۆنێسیپُروسئے سرا مهربان بات. وهدے من اِپێسُسئے شهرا اَتان، تئو شرَّ زانئے که آییا چینکدر منی هِزمت کُرت.