۱ کئیسَریَهئے شهرا، کُرنیلیوس نامێن مردے هست‌اَت، که رومی پئوجا، ”ایتالیایی لشکرئے“سد مردمئے مستر اَت. ۲ آییئے جند و سجّهێن کَهۆلی پهرێزکار و هُداتُرس اَتنت. آییا نێزگارێن مردم په دَسپَچی کُمکَّ کرتنت و مُدام هُدائے بارگاها زِگر و دْوا کنگا اَت. ۳ یکّ رۆچے نێمرۆچا رَند، کِساس ساهت سئیا، هُدائے پرێشتگے په شُبێن و اِلهامی دیست که نزّیکّ آتک و گوَشتی: ”او کُرنیلیوس!“ ۴ کُرنیلیوسا گۆن تُرسے پرێشتگئے نێمگا چمّ سکّ داتنت و گوَشتی: ”جی واجه! چے گوَشئے؟“پرێشتگا پَسّئو دات: ”تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها رَستگ. ۵ نون وتی مردمان یاپائے شهرا رئوان کن و یکّ مردێا، که نامی شَمون اِنت و پِتْرُس هم گوَشنتی، بلۆٹ و بیار. ۶ آ، پۆست رَجۆکێن شَمونئے مهمان اِنت که لۆگی تئیابئے نزّیکّا اِنت.“ ۷ وهدے پرێشتگا وتی هبر کرتنت و شت، کُرنیلیوسا وتی دو کاردار و یکّ پهرێزکارێن سپاهیگے که آییئے هِزمتا اَت، لۆٹتنت، ۸ گۆن آیان اے سجّهێن کِسّه‌ای کرت و دێم په یاپایا رئوان داتنت.
۹ دومی رۆچا، وهدے هر سئے راها اَتنت و یاپائے نزّیکّا رَستنت، هما وهدا نێمرۆچا پِتْرُس په دْوا کنگا لۆگئے سرا سر کپت. ۱۰ شدیگ بوت و آییئے دلا وراک لۆٹت. وهدے ورگان تئیار کنگا اَتنت، پِتْرُسا شُبێنگ بوت و گۆن اِلهامے دیستی ۱۱ که آسمانئے دپ پَچ بوتگ و مزنێن پَرزۆنَگ‌پئیمێن چیزّے چه هر چارێن لَمبان زمینئے نێمگا اێر آیگا اِنت. ۱۲ اے پَرزۆنَگ چه هر پئیمێن چارپادێن هئیوان، مار و گۆج و بالی مُرگا پُرّ اَت. ۱۳ پِتْرُسا تئوارے اِشکت که گوَشتی: ”او پِتْرُس! پاد آ، بکُش و بوَر.“ ۱۴ بله پِتْرُسا پَسّئو تَرّێنت: ”نه، او هُداوند! من هچبر ناپاک و پلیتێن ورگ نئوارتگ.“ ۱۵ دومی رندا پدا تئوار آتک و گوَشتی: ”هما چیزّ که هُدایا پاک زانتگ‌اَنت، تئو آیان سِلّ و ناپاک مزان.“ ۱۶ سئے رَندا همے ڈئولا بوت و پدا پَرزۆنَگ زوتّ آسمانا برگ بوت.
۱۷ پِتْرُس هئیران اَت که بارێن اے اِلهامئے مانا و مکسد چے اِنت؟ همے وهدا، کُرنیلیوسئے راه داتگێن مردمان شَمونئے لۆگ شۆهاز کرتگ‌اَت و آتکگ و لۆگئے دروازگئے دپا رَستگ‌اَتنت. ۱۸ آیان گْوانک جت و جُست کرت: ”اِدا شَمون نامێن مهمانے هست که پِتْرُس هم گوَشنتی؟“ ۱۹ پِتْرُس تنینگه وتی دیستگێن اِلهامئے بارئوا پِگر کنگا اَت که هُدائے روها گۆن آییا گوَشت: ”بچار، سئے مردم آتکگ و تئیی جُستا اَنت. ۲۰ پاد آ، جَهلا اێر کپ و په دلجمی آیانی همراهیا برئو، چێا که آ، من رئوان داتگ‌اَنت.“ ۲۱ پِتْرُس اێر کپت و گۆن آیان گوَشتی: ”آ که شما آییئے جُستا اێت، من آن. شما چێا آتکگێت؟“ ۲۲ آیان پَسّئو دات: ”ما پئوجی اَپسر کُرنیلیوسئے کاسِد اێن. آ پهرێزکار و هُداتُرسێن مردمے و سجّهێن یَهودی آییئے وشنامی و بۆهێریئے مَنّۆگر اَنت. هُدائے یکّ پاکێن پرێشتگێا گۆن آییا گوَشتگ که په تئیی هبرانی گۆش دارگا ترا وتی لۆگا بلۆٹیت.“ ۲۳ پِتْرُسا آ مردم لۆگا آورت و مهمان کرتنت. دومی رۆچا، آیانی همراه بوت و شت. چه یاپایا لهتێن وتبراتێن باوَرمند هم گۆن آیان گۆن کپت و شتنت.
۲۴ اے دگه رۆچا، پِتْرُس و آییئے همراه کئیسَریَها رَستنت. کُرنیلیوس آیانی رَهچار و وداریگ اَت و وتی لهتێن سیاد و نزّیکّێن سنگتی هم لۆٹتگ‌اَت. ۲۵ وهدے پِتْرُس آییئے لۆگا آتک و رَست، کُرنیلیوسا وشّاتک کرت و سُجده کنان آییئے پادان کپت. ۲۶ پِتْرُسا اۆشتارێنت و گوَشتی: ”پاد آ، من هم تئیی ڈئولا انسانے آن.“ ۲۷ گۆن آییا هبر کنان، پِتْرُس لۆگا شت. دیستی که بازێن مردمے مُچّ بوتگ‌اَت. ۲۸ گۆن آیان گوَشتی: ”شما زانێت که په یَهودیان، گۆن درکئومان هۆر و یکجاه بئیگ رئوا نه‌اِنت و آیانی لۆگان هم نرئونت. بله هُداوندا منا پێش داشت که هچکَسێا ناپاک و پلیت مزانان و ملێکان. ۲۹ پمێشکا وهدے تئو منا لۆٹت، من بے چَکّ و پد آتکان. نون بگوَش تئو منا چێا لۆٹتگ؟“ ۳۰ کُرنیلیوسا پَسّئو دات: ”چار رۆچَ بیت که همے وهدا ساهت سئیا، وتی لۆگا زِگر و دْوا کنگا اَتان، اَناگت یکّ مردے که دْرپشناکێن پۆشاکی گوَرا اَت، منی دێما آتک و ۳۱ گوَشتی: ’کُرنیلیوس! تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها یات کنگَ بیت. ۳۲ نون وتی مردمان دێم په یاپایا رئوان کن و هما شَمونا بلۆٹ و بیار که پِتْرُس هم گوَشنتی. آ، پۆست رَجۆکێن شَمونئے مهمان اِنت که لۆگی تئیابئے نزّیکّا اِنت.‘ ۳۳ من هما دمانا په تئیی لۆٹگا وتی کاسِد راه داتنت، تئیی مِنَّت سر و چمّان که تئو آتکئے. نون ما سجّهێن هُدائے دیوانا هۆر نِشتگ و وداریگ اێن تان هُداوندئے آ سجّهێن هبران بِشکنێن که ترا په مئے گوَشگا هُکمی داتگ.“
۳۴ پِتْرُسا تْران کرت و گوَشت: ”من نون په دلجمی سرپد بوتگان که هُدا په کَسّێا رو و ریا نکنت. ۳۵ کَسے که آییئے دلا هُداتُرسی ببیت و په تچکی و راستی کار بکنت، هُدائے بارگاه په آییا پَچ اِنت، تُرے چه هر کئومێا ببیت. ۳۶ شما زانێت که هُدایا په بنی اِسراییلیان وتی کُلئو راه دات و چه ایسّا مَسیهئے راها، که سجّهێنانی هُداوند اِنت، سُهل و اێمِنیئے مِستاگ دات. ۳۷ چُش هم زانێت اے کار چۆنکا چه یَهیائے جار جتگێن پاکشۆدیا رَند، جَلیلا بُنگێج بوت و سجّهێن یَهودیَها رئواج گپت. ۳۸ اے کار همِش اَت که هُدایا گۆن وتی پاکێن روه و زۆرا، ایسّا ناسِریئے سرا رۆگن پِر مُشت. اے ڈئولا آ، هر جاه که شت، گۆن وتی نێکێن کاران، آ سجّهێن مردم که شئیتانئے بندیگ اَتنت دْراهیَ کرتنت، چێا که هُدا گۆن آییا گۆن اَت. ۳۹ ما، اے سجّهێن کارانی شاهد اێن که آییا اورشَلیمئے شهرا و یَهودیَهئے دَمگا کرتنت. بله سَلیبِش کَشّت و کُشتِش. ۴۰ هُدایا سئیمی رۆچا، آ زندگ و زاهر کرت، ۴۱ بله په سجّهێن مردمان نه، په هما شاهدان که آییا وت چه پێشا گچێن کرتگ‌اَتنت، بزان په ما که ایسّائے جاه جنَگا رَند، گۆن آییا هۆر وارت و نۆشت. ۴۲ آییا هُکم کرت که ما اے مِستاگا په مردمان جار بجنێن و گواهی بدئیێن که آ هُدائے گچێن کرتگێن اِنت تان زندگ و مُردگانی کازی ببیت. ۴۳ سجّهێن پئیگمبر، ایسّائے بارئوا گواهیَ دئینت، هرکَس آییئے سرا ایمان بیاریت، گناهی آییئے ناما بَکشگَ بنت.“
۴۴ پِتْرُس اَنگت هبرا اَت، پاکێن روه، هما مردمانی سرا اێر آتک که آییئے هبران گۆش دارگا اَتنت. ۴۵ پِتْرُسئے همراهیا آتکگێن باوَرمندێن یَهودی هئیران بوتنت که هُدائے پاکێن روه، په درکئومان هم تُهپه و ٹێکی دئیگ بوت. ۴۶ چێا که یَهودیان اِشکت آ، دگه زبانان هبر کنگا اَنت و هُدائے سِپَت و سنایا اَنت. گڑا پِتْرُسا گوَشت: ۴۷ ”نون که اے مردمان مئے ڈئولا پاکێن روه رَستگ، کَسے هست که اِشان چه آپئے پاکشۆدیا مکن بکنت؟“ ۴۸ گڑا هُکمی کرت که ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی دئیگ ببنت. رَندا آیان، چه پِتْرُسا دَزبندی کرت تان لهتێن رۆچا آیانی گوَرا بجَلّیت.