۱ وهدے اِساک پیر بوت، چمّی نِزۆر بوتنت و مئیمیَ نکرت. یکّ رۆچے وتی مسترێن چُکّ، ایسّویی لۆٹت و گوَشتی: ”او منی چُکّ!“آییا گوَشت: ”جی.“ ۲ اِساکا گوَشت: ”بچار، من پیر آن و نزانان کجام رۆچا مِران. ۳ پمێشکا وتی سِلاهان، وتی تیردان و کمانا بزور و گیابانا برئو و په من شکارے بکن. ۴ وشتامێن ورگے په من تئیار کن و بیار که بوَران و چه مرکا پێسر ترا برکت بدئیان، اَنچێن ورگے که منا دۆستَ بیت.“
۵ وهدے اِساک گۆن وتی چُکّ ایسّوا هبرا اَت، رِبِکّا آیانی هبران گۆش دارگا اَت. ایسّو که په شکارئے جنَگ و آرگا گیابانا شت، ۶ رِبِکّایا گۆن وتی چُکّ آکوبا گوَشت: ”بچار، من اِشکت که تئیی پتا گۆن تئیی برات ایسّوا گوَشت: ۷ ’په من شکارے بکن و بیار و وشتامێن ورگے اَڈّ کن که بوَران و چه مَرکا پێسر هُداوندئے بارگاها ترا برکت بدئیان.‘ ۸ منی چُکّ! نون منی هبرا شَرّ دلگۆش کن و همے پئیم که من ترا گوَشان، اَنچۆ بکن: ۹ برئو و چه رمگا په من دو شَرّێن شِنکّ بیار که من په تئیی پتا وشتامێن ورگے اَڈّ کرت بکنان، هما پئیما که آییا دۆستَ بیت. ۱۰ پدا بَر و وتی پتا بدئے که بوارتِش و چه مَرکا پێسر ترا برکت بدنت.“
۱۱ آکوبا گۆن وتی مات رِبِکّایا گوَشت: ”بله منی برات ایسّوئے بدنا باز پُٹ پِر اِنت و منی جان ساپ اِنت. ۱۲ اگن منی پت منا دست پِر بکنت، گڑا؟ من آییئے چمّان پرێبکارے بان و برکتئے بدلا نالَتے وتی سرا کاران.“ ۱۳ ماتا گوَشت: ”منی چُکّ! تئیی بدَلا نالَت منی چَکّا کپات. بَسّ منی هبرا گۆش دار، برئو و شِنکّان بیار.“
۱۴ گڑا آکوب شت، شِنکّی گپت و وتی ماتئے کِرّا آورتنت و ماتا وشتامێن ورگے هما پئیما اَڈّ کرت که آکوبئے پتا وشَّ بوت. ۱۵ رِبِکّایا وتی مسترێن چُکّ ایسّوئے هما شَرّێن گُد که لۆگا آییئے کِرّا اێر اَتنت، زرت و وتی کَسترێن چُکّ آکوبئے گوَرا داتنت. ۱۶ آکوبئے گردنئے بێپُٹێن جاگه و دستی گۆن شِنکّانی پۆستا پۆشِتنت. ۱۷ نون اَڈّ کرتگێن وشتامێن ورگ و نگنی وتی چُکّ آکوبئے دستا داتنت. ۱۸ آکوب وتی پتئے کِرّا شت و گوَشتی: ”منی پت!“اِساکا گوَشت: ”جی منی چُکّ! تئو کئے ائے؟“ ۱۹ آکوبا گوَشت: ”من ایسّو آن، تئیی ائولی چُکّ. من هما پئیما کرت که تئو گوَشتگ‌اَت. پاد آ، بِنند و چه منی شکارا چیزّے بوَر که منا برکت دات بکنئے.“ ۲۰ اِساکا وتی چُکّ جُست کرت: ”منی چُکّ! چۆ زوتّ تئو چۆن شکار در گێتک؟“پَسّئوی دات: ”هُداوندا، تئیی هُدایا منا سۆبێن کرت.“ ۲۱ گڑا اِساکا گۆن آکوبا گوَشت: ”منی چُکّ! نزّیکتر بیا که من ترا دست پِر کرت بکنان و بزانان که په راستی تئو منی چُکّ ایسّو ائے یا نه.“
۲۲ آکوب وتی پت اِساکئے نزّیکّا شت، پتا دست پِر کرت و گوَشت: ”تئوار آکوبئیگ اِنت، بله دست ایسّوئیگ اَنت.“ ۲۳ اِساکا آکوب پَجّاه نئیاورت، چێا که نون آکوبئے دستان ایسّوئے دستانی پئیما باز پُٹ پِر اَت. گڑا اِساک آکوبئے برکت دئیگا لگّت. ۲۴ اِساکا جُست کرت: ”په راستی تئو منی چُکّ ایسّو ائے؟“آییا پَسّئو دات: ”هئو.“ ۲۵ گڑا گوَشتی: ”منی چُکّ! چه وتی شکارا کَمُّک بیار که بوَران و رندا ترا برکت بدئیان.“آکوبا ورگ آورتنت و آییا وارت. شرابی هم آورت و اِساکا وارت. ۲۶ نون پتا گوَشت: ”منی چُکّ! اِدا بیا و منا بچُکّ.“ ۲۷ آکوب آییئے نزّیکّا شت و چُکِّتی. اِساکا که آییئے گُدانی بۆ لگّت، آکوبی برکت دات و گوَشتی:
”بچار، منی چُکّئے بۆ
چۆ هما گیابانئے وشبۆا اِنت
که هُداوندا برکت داتگ.
۲۸ هُدا ترا چه آسمانئے نۆد و
زمینئے سێری و هَزگاریا
بێهساب دان و تازگێن شراب بدئیات.
۲۹ کئوم تئیی هِزمتا بکناتنت و
راج تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت.
وتی براتانی واجه باتئے و
تئیی ماتئے چُکّ
تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت.
هرکَس ترا نالتَ کنت،
وت نالتی بات و
هرکَس که ترا برکتَ دنت،
آییا برکت برسات.“
۳۰ اِساکا آکوبئے برکت دئیگ هلاس کرتگ‌اَت و آکوب نۆکی چه وتی پت اِساکئے کِرّا شتگ‌اَت که آییئے برات ایسّو چه شکارا آتک. ۳۱ آییا هم وشتامێن ورگے اَڈّ کرت و په وتی پتا آورت. گوَشتی: ”منی پت! پاد آ، بنند و چه منی شکارا چیزّے بوَر که منا برکت دات بکنئے.“ ۳۲ آییئے پت اِساکا گوَشت: ”تئو کئے ائے؟“آییا پَسّئو دات: ”من تئیی چُکّ آن، ایسّو آن، تئیی ائولی چُکّ.“ ۳۳ نون اِساکا بَلاهێن لَرزَگے جانا کپت و گوَشتی: ”گڑا آ کئے اَت که شکارے جت و په من آورتی و من تئیی آیگا دمانے پێسر وارت و آییارا برکت دات؟ و اَلّم آییا برکتَ رسیت.“
۳۴ وهدے ایسّوا وتی پتئے هبر اِشکتنت، بلاهێن پِریاتے جتی. گۆن وتی پتا گوَشتی: ”منا برکت دئے، منی پت! منا هم برکت بدئے.“ ۳۵ بله اِساکا گوَشت: ”تئیی برات په مَکر و پرێب آتک و تئیی برکتی بُرت.“ ۳۶ ایسّوا گوَشت: ”پمێشکا نامی آکوب اِنت. اے دومی رند اِنت که منا رێپێنیت. پێسرا منی پێدائِشی هَکّی وارت و نون منی برکتی بُرت.“پدا جُستی کرت: ”تئو په من هچّ برکت پَشت نگێتکگ؟“
۳۷ اِساکا گوَشت: ”من آییارا تئیی واجه کرتگ و آییئے سجّهێن سیاد آییئے هِزمتکار کرتگ‌اَنت. من آییارا گۆن دان و تازگێن شرابا رِزک و رۆزیگ بَکشاتگ. نون په تئو چے کرتَ کنان، منی چُکّ؟“ ۳۸ ایسّوا گۆن وتی پتا گوَشت: ”منی پت! تئیی کِرّا برکت همے یکّێن اَت؟ منا هم برکت بدئے، منی پت!“و ایسّوا زار زارا گرێت.
۳۹ آییئے پت اِساکا گوَشت:
”تئیی هَنکێن چه زمینئے سێری و هَزگاریا بێبَهرَ بیت و
چه بُرزێن آسمانئے نۆدان هم.
۴۰ تئو په زهم وتی رۆزیگا درَ گێجئے و
وتی براتئے هِزمتا کنئے،
بله وهدے بێزارَ بئے،
وتی براتئے جُگا
چه وتی گردنا کَشّئے و چَگلَ دئیئے.“
۴۱ چه هما وهدا ایسّوا په آکوبا کێنگ دلا داشت، هما برکتئے سئوَبا که پتا آییارا داتگ‌اَت. دلا گوَشتی: ”منی پتئے پُرسئے رۆچ نزّیکّ اَنت. رندا وتی برات آکوبا کُشان.“
۴۲ وهدے رِبِکّایا هال رَست که آییئے مسترێن چُکّ ایسّوا چے گوَشتگ، وتی کَسترێن چُکّ آکوبی لۆٹت و گوَشتی: ”تئیی برات ایسّوا دل وشّ کرتگ که آکوبا کُشان و وتی بێرا گران. ۴۳ منی چُکّ! نون منی هبرا بگر. زوتّ چه اِدا بتَچ و هارانا، منی برات لابانئے کِرّا برئو. ۴۴ چیزّے وهدا هماییئے کِرّا بدار تانکه تئیی برات وتی زهران اێر ببارت. ۴۵ تئیی براتئے زهر که اێرَ کایَنت و آ کارا بێهئیالَ کنت که تئو گۆن آییا کرتگ، من په تئو کلئوے راهَ دئیان. گڑا چه اۆدا واتَرّ کن و بیا. چێا یکّێن رۆچا من شما دوێنان بباهێنان؟“
۴۶ نون رِبِکّایا گۆن اِساکا گوَشت: ”من اے هیتّی جنێنانی سئوَبا چه زندگیا بێزار آن. اگن آکوبا چه اے مُلکئے جنکّان، چه اے وڑێن هیتّی جنکّان یکّے سانگ کرت، گڑا من بمراتان.“