۱ ”شمارا راستێنَ گوَشان، اگن کَسے چه پَسانی گواشئے دپا مپُتریت و چه دگه نێمگے سر بکپیت، بزان دُزّ و رَهزَنے. ۲ بله آ کَس که چه گواشئے دپا پُتریت، پَسانی شپانک اِنت. ۳ دَروازگپان، گواشئے دپا په آییا پَچَ کنت و پَس شپانکئے تئوارئے نێمگا دلگۆشَ بنت. آ وتی جندئے پَسان په نام تئوارَ جنت و آیان ڈنّا بارت. ۴ وتی سجّهێن پَسانی ڈنّا برگا رند، وت پێسرَ بیت و پَس آییئے رَندا گۆنَ بنت، چێا که آییئے تئوارا پَجّاهَ کارنت. ۵ پَس دَرامدێئے رَندا نکپنت، چه آییا تچنت، چێا که دَرامدئے تئوارا پَجّاهَ نئیارنت.“ ۶ ایسّایا اے مِسال آورت، بله مردم سرپد نبوتنت که آ چے گوَشگا اِنت.
۷ گڑا پدا گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، من پَسانی گواشئے دپ و دروازگ آن. ۸ آ سجّهێن که چه من و پێسر آتکنت دُزّ و رَهزن اَتنت و پَسان آیانی تئوار گۆش نداشت. ۹ دروازگ من آن، هرکَس که چه منی راها بگوَزیت، رَکّیت. تها کئیت یا ڈنّا رئوت، چَراگاهێا سرَ بیت. ۱۰ دُزَّ کئیت که دُزّی بکنت، بکُشیت و تباه بکنت. من آتکگان که مردمان زِندے برسیت، اَلکاپ و شائِگانێن زندے.
۱۱ نێکێن شپانک من آن. نێکێن شپانک وتی ساها په پَسان نَدرَ کنت. ۱۲ بله کَسے که په مُزّ کارَ کنت، پَسانی واهند نه‌اِنت. وهدے گندیت که گُرک دێم په پَسان پێداک اِنت، آیان یلهَ کنت و تچیت. گڑا گُرک پَسانی سرا هَمله و اُرُشَ کنت و آیان شِنگ و شانگَ کنت. ۱۳ مُزّورێن شپانکَ تچیت، چێا که آ په مُزّ کارَ کنت، پَسانی هئیالداریا نکنت.
۱۴ نێکێن شپانک من آن، من وتی پَسانَ زانان و آ هم منا زاننت، ۱۵ هما ڈئولا که پت منا زانت و من پتا زانان. من وتی ساها په پَسان نَدرَ کنان. ۱۶ منا دگه پَس هم هست که چه اے رمگا نه‌اَنت. باید اِنت آیان هم بیاران. آ منی تئوارا دلگۆشَ کننت. نون رمَگ یکّے بیت و شپانک یَکّے بیت. ۱۷ پت منا دۆستَ داریت، چێا که من وتی ساها نَدرَ کنان که پدا وتی زِندئے واهند ببان. ۱۸ کَسّ منی ساها چه من پچ گپتَ نکنت، من گۆن وتی جندئے واهگا وتی ساها نَدرَ کنان. منا وتی ساهئے دئیگئے اهتیار هست‌اِنت و پدا آییئے دستا آرگئے اهتیار هم هست‌اِنت. اے کار پتا منا پرماتگ.“
۱۹ اے هبرانی سرا پدا یَهودیانی نیاما ناتِپاکی کپت. ۲۰ بازێنێا گوَشت: ”آییا جِنّے پِر، گنۆکے، چێا آییئے هبران گۆشَ دارێت؟“ ۲۱ آ دگران گوَشت: ”کَسێا که جِنّے پِر ببیت، اے ڈئولێن هبر کرتَ نکنت. جِنّ کۆران بینا کرتَ کنت؟“
۲۲ نون اورشَلیما، مزنێن پرستشگاهئے شُشت و شۆد و وَپْکئے ائیید بوت. زمستان اَت. ۲۳ ایسّایا مزنێن پرستشگاها، سُلئیمانئے ائیوانا کدَم جنَگا اَت. ۲۴ یَهودی آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت، گوَشتِش: ”تان کدێن مارا اے ڈئولا شکّئے تها دارئے؟ اگن تئو مَسیه ائے، راست و پکّا بگوَش.“ ۲۵ ایسّایا گوَشت: ”من وَه شمارا گوَشتگ، بله شما باوَرَ نکنێت. آ کاران که من چه پتئے نێمگا کنگا آن، وت په من گواهیَ دئینت. ۲۶ بله شما باوَرَ نکنێت چێا که منی پَس نه‌اێت. ۲۷ منی پَس منی تئوارا گۆشَ دارنت، من آیان جاهَ کاران و آ منی رَندگیریا کننت. ۲۸ من آیان اَبدمانێن زِندَ بَکشان و آ هچبرَ نمرنت. کَسّ آیان چه من پَچ گپتَ نکنت. ۲۹ منی پتا که اے پس منا داتگ‌اَنت، چه سجّهێنان مستر اِنت و هچکَس اِشان چه منی پتئے دستا پَچ گپتَ نکنت. ۳۰ من و پت یکّ اێن.“
۳۱ یَهودیان یکّ برے پدا سنگ و ڈۆک چِت که آییا سِنگسار بکننت. ۳۲ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من چه پتئے نێمگا بازێن نێکێن کارے کرتگ و شمارا پێش داشتگ. په کجام کارا منا سِنگسارَ کنێت؟“ ۳۳ یَهودیان درّاێنت: ”په نێکێن کارێا ترا سِنگسارَ نکنێن، په تئیی کُپران اے کارا کنێن. تئو بنی‌آدمے ائے، بله گوَشئے که من هُدا آن.“ ۳۴ ایسّایا گوَشت: ”شمئے شَریَتا اے پئیما نِبیسگ نبوتگ: منِ هُدا گوَشان که شما هُدا اێت؟ ۳۵ اگن آ مردم که هُدائے هبر آیانی کِرّا سر بوتگ، ’هُدا‘ گوَشگ بوتگ‌اَنت و ما زانێن که هُدائے پاکێن کتاب هچبرَ نکپیت و ناکارَ نبیت، ۳۶ گڑا شما هما مردمئے سرا چۆن کُپرئے بُهتاما جنێت که پتا آ گچێن کرتگ و اے جهانا رئوان داتگ؟ آ هم تهنا په اے هبرا که من گوَشتگ: ’ هُدائے چُکّ آن.‘ ۳۷ اگن من وتی پتئے کاران مکنان، منی سرا ایمان مئیارێت. ۳۸ بله اگن پتئے کارانَ کنان، تُرے منی سرا ایمانَ نئیارێت، منی کارانی سرا ایمان بیارێت، تانکه شما سَرپد ببێت و بزانێت که پت منی دل و درونا اِنت و من پتئے دل و درونا آن.“ ۳۹ گڑا آیان پدا لۆٹت که ایسّایا دَزگیر بکننت، بله ایسّا چه آیانی دَزرسا دور بوت.
۴۰ رَندا ایسّا چه اُردُنئے کئورا گوَست و هما جاگها شت و داشتی که پێسرا یَهیایا اۆدا پاکشۆدی داتگ‌اَت. ۴۱ بازێن مردمے آییئے کِرّا آتک. وت‌مان‌وتا گوَشگا اَتنت: ”یَهیایا هچّ مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش نداشت، بله اے مردئے بارئوا هر چیزّے که گوَشتگی، راست اِنت.“ ۴۲ اۆدا بازێن مردمێا ایسّائے سرا ایمان آورت.