۱ چه سَرگوَزئے ائییدا شَش رۆچ پێسر ایسّا بئیت‌اَنیایا شت که ایلازَرئے لۆگ همۆدا اَت، هما ایلازَر که ایسّایا چه مُردگان زِندگ کرتگ‌اَت. ۲ آیان په ایسّایا شامے جۆڑ کرت. مَرتا مهمانان آپ و تام کنگا اَت. چه پَرزۆنَگئے سرئے نِشتگێن مردمان یکّے ایلازَر اَت. ۳ نون مَریَما نێم تاسئے کِساسا هِندی سُمبلئے زَگر و گران‌بهاێن اَتر آورت، ایسّائے پادانی سرا پِر رێتک و گۆن وتی مودان ایسّائے پادی هُشک کرتنت. لۆگئے سجّهێن کُنڈان اَترئے وشّێن بۆ تالان بوت.
۴ یَهودا اِسْکَریوتی چه ایسّائے مُریدان یکّے اَت و همے مرد اَت که رندترا ایسّایی درۆهِت و دژمنانی دستا دات. آییا گوَشت: ۵ ”پرچا اے اَتر په سئے سَد دینارا بها کنگ نبوت و زرّ گریب و نێزگاران دئیگ نبوتنت؟“ ۶ آییا اے هبر په بَزّگێن مردمانی گَمواریا نگوَشت، پمێشکا گوَشتی که دُزّے اَت. کلیتدار آییئے جِند اَت و مُدام چه زَرتورَگا چیزّے په وتیَ زرت. ۷ ایسّایا گوَشت: ”مَریَمئے کارا کار مدار، آییا اے اَتر په منی کبر کنگئے تئیاریا اێر کرتگ‌اَتنت. ۸ گریب و نێزگار مُدام شمئے کِرّا اَنت، بله من هروهد شمئے کِرّا نه‌آن.“
۹ بازێن یَهودیے سهیگ بوت که ایسّا همِدا اِنت. مزنێن رُمبے آتک و مُچّ بوت. تهنا ایسّائے سئوَبا نئیاتکنت، ایلازَرئے چارگا هم آتکنت که ایسّایا زندگ کرتگ‌اَت. ۱۰ پمێشکا مزنێن دینی پێشوایان ایلازَرئے کُشگئے شئور هم کرت، ۱۱ چێا که آییئے سئوَبا بازێن یَهودیے آیانی رندگیریا یله دئیگ و ایسّائے سرا ایمان آرگا اَت.
۱۲ اے دگه رۆچا، هما مزنێن رُمب که په ائییدا آتکگ‌اَت، وهدے اِشکُتِش که ایسّا اورشَلیمئے راها اِنت، ۱۳ گۆن مَچّانی سرسبزێن پیشّ و تَکان، په ایسّائے پێشوازیا در آتکنت. کوکّارِشَ کرت:
” هوشیانا،
مبارک اِنت هما که هُداوندئے ناما کئیت.
اِسراییلئے بادشاها مبارک بات.“
۱۴ ایسّایا کُرّگێن هَرے در گێتک و سوار بوت، اَنچُش که هُدائے پاکێن کتابَ گوَشیت: ۱۵ ”او سَهْیونئے جنکّ! متُرس. تئیی بادشاه کُرّگێن هَرێئے پُشتا نِشتگ و پێداک اِنت.“ ۱۶ ائولا اے چیزّانی مانا په مُریدان پکّا نه‌اَت، بله رَندا که ایسّائے شان و شئوکت زاهر بوت، مُرید یاتا کپتنت که اے چیزّ آییئے بارئوا نبیسگ بوتگ‌اَنت و مردمان هم گۆن آییا هما پئیما کرتگ. ۱۷ وهدے ایسّایا ایلازَر تئوار جت و چه کَبرا زِندگا در کرت، بازێنے همۆدا اَت. آیان اے چیزّانی بارئوا شاهدیَ دات. ۱۸ آ مزنێن رُمب پمێشکا ایسّائے پێشوازیا آتک که اِشکتگ‌اَتِش که ایسّایا اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتگ. ۱۹ گڑا پَریسیان گۆن یکدگرا گوَشت: ”بچارێت، ماشما هچّ کرت کنگا نه‌اێن، سجّهێن دنیا اِشیئے راها اِنت.“
۲۰ هما مردم که ائییدا په پرستشا اورشَلیما آتکگ‌اَتنت، آیانی تها لهتێن یونانی هم مان اَت. ۲۱ اے یونانی پیلیپُسئے کِرّا آتکنت. پیلیپُس جَلیلئے شهر بئیت‌سئیدائے مردمے اَت. گۆن آییا گوَشتِش: ”واجه! ما لۆٹێن ایسّایا بگندێن.“ ۲۲ پیلیپُس شت و اے هبری گۆن اَنْدْریاسا کرت. آ دوێن شتنت و ایسّااِش هال دات. ۲۳ ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”آ وهد آتکگ که انسانئے چُکّئے شان و شئوکت زاهر کنگ ببیت. ۲۴ شمارا راستێنَ گوَشان، اگن گَندُمئے دانَگ هاکئے چێرا مرئوت و ممِریت، هچبر چه یکّ دانَگێا گێشترَ نبیت، بله اگن بمریت، بازێن دانَگے پێدا کنت. ۲۵ هرکَسا که وتی زِند دۆست اِنت، گاریَ دنت، و هرکَس که اے جهانا چه وتی زِندا سرَ گوَزیت، آ وتی زندا رَکّێنیت و اَبدمانَ کنت. ۲۶ اگن کَسے لۆٹیت منی هِزمتا بکنت، گڑا آ لازم منی رَندگیریا بکنت و هر جاه که منَ بان، منی هِزمتکار همۆدا گۆن من گۆنَ بیت. اگن کَسے منی هِزمتا کنت، منی پت آییا شرپدارَ کنت.
۲۷ انّون منی دل پرێشان اِنت، من چے بگوَشان؟ بارێن بگوَشان: ’او منی پت! منا چه اے دمان و ساهتا برَکّێن‘؟ نه، هبر اِش اِنت که منی آیگئے مُراد و مکسد همے دمان و ساهت بوتگ. ۲۸ او پت! وتی نامئے شان و شئوکتا زاهر کن.“پدا تئوارے چه آسمانا آتک که گوَشتی: ”من وتی نامئے شان و شئوکت زاهر کرتگ و اَنگت هم زاهریَ کنان.“ ۲۹ مردمانی هما رُمب که اۆدا اۆشتاتگ‌اَت، گۆن اے تئوارئے اِشکُنگا گوَشتِش: ”اے گْرندئے تئوار اَت.“دگه لهتێنا گوَشت: ” پرێشتگێا گۆن اِشیا هبر کرت.“ ۳۰ ایسّایا گوَشت: ”اے تئوار منی هاترا نئیاتک، شمئے هاترا آتک. ۳۱ نون اے جهانئے دادرسیئے وهد اِنت و جهانئے سردار شئیتان ڈنّا در کنگَ بیت. ۳۲ وهدے من چه زمینا چست کنگَ بان، سجّهێن مردمان وتی نێمگا کَشّان.“ ۳۳ گۆن اے هبرا ایسّایا پێشگۆیی کرت که من چۆنَ مِران.
۳۴ مردمان درّاێنت: ” شَریَت مارا گوَشیت که مَسیه تان اَبدَ مانیت. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که انسانئے چُکّ چست کنگَ بیت؟ انسانئے چُکّ کئے اِنت؟“ ۳۵ ایسّایا گوَشت: ”تهنا یکّ گوَنڈێن وهدێا رُژنایی گۆن شما گۆن اِنت. تان وهدے که رُژنایی گۆن شما گۆن اِنت، گام جنانا دێما برئوێت. چۆ مبیت که تهاری شمئے سرا بالادست ببیت. کَسے که تهاریا گامَ جنت، نزانت کجا رئوت. ۳۶ تانکه رُژن گۆن شما گۆن اِنت، رُژنئے سرا ایمان بیارێت که رُژنئے چُکّ ببێت.“ایسّایا اے هبر کرتنت و چه آیانی کِرّا شت و چێر و اَندێم بوت.
۳۷ ایسّایا آیانی دێما بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیے پێش داشتگ‌اَت، بله اَنگت آییئے سرا ایمانِش نئیاورت. ۳۸ اِشئیا نبیئے هبر همے پئیما راست و سَرجم بوت که آییا گوَشتگ‌اَت: ”او هُداوند! مئے کُلئو کئیا باور کرتگ و هُداوندئے واک و کدرت په کئیا زاهر بوتگ؟“ ۳۹ گڑا آیان باور کرت نکرت، چێا که اِشئیایا دگه جاگهے هم گوَشتگ‌اَت:
۴۰ ”آیانی چمّی کۆر و
دلی سنگ کرتگ‌اَنت
که گۆن چمّان مگندنت،
گۆن دلان سَرپد مبنت و
دێم په من پِر مترّنت.
اگن منی کِرّا بیاتکێننت،
من دْراه کرتگ‌اَتنت.“
۴۱ اِشئیایا ایسّائے شان و شئوکت دیست، پمێشکا آییئے بارئوا اے هبری کرت. ۴۲ اَنگت هم یَهودیانی بازێن سرۆکێا آییئے سرا ایمان آورت. بله چه همے تُرسا که پَریسی آیان چه کَنیسَها در مکننت، نامِشَ نگپت. ۴۳ چێا که آیان انسانئے داتگێن اِزَّت و سَتا چه هُدائے داتگێن اِزَّت و سَتایا دۆست‌تر اَت.
۴۴ پدا ایسّایا گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشت: ”هرکَس که منی سرا ایمانَ کاریت، تهنا منی سرا نه، منی دێم دئیۆکئے سرا هم ایمانَ کاریت. ۴۵ هرکَس که منا گندیت، منی دێم دئیۆکا هم گندیت. ۴۶ رُژن من آن و اے جهانا پمێشکا آتکگان که هرکَس که منی سرا ایمان بیاریت تهارۆکیا ممانیت. ۴۷ بله اگن کَسے منی هبران بِشکنت و آیانی سرا کار مکنت، اَنگت هم من آییا مئیاربارَ نکنان. چێا که من په جهانئے مئیاریگ کنگا نئیاتکگان، په جهانئے رَکّێنگا آتکگان. ۴۸ البت په هما مردما که منا نمَنّیت و منی هبرانَ نَزوریت، دادرَسے هست که آییا مئیاریگ بکنت. هما هبر که من کرتگ‌اَنت، آهِرتئے رۆچا آییا مئیاریگَ کننت. ۴۹ چێا که من وتسرا هبر نکرتگ، هما پتا که منا رئوان داتگ، آییا هُکم داتگ که چے بگوَشان و چۆن هبر بکنان. ۵۰ منَ زانان که آییئے هُکم و پرمان اَبدمانێن زِند اِنت. اے هبران که منَ کنان، هما هبر اَنت که پتا منا گوَشتگ‌اَنت.“