۱ من اے چیزّ گۆن شما گوَشتنت که شما مٹَگلێت و رَد مئوَرێت. ۲ شمارا چه کَنیسَهان درَ کننت. چُشێن وهدے هم کئیت که شمئے کُشۆک گُمانَ کننت که گۆن شمئے کُشگا هُدائے هِزمتا کنگا اَنت. ۳ آ اے کارانَ کننت، چێا که نه پتا زاننت و نه منا. ۴ من اے هبر گۆن شما پمێشکا کرتنت که وهدے چُشَ بیت، گڑا شما هئیالا بکپێت که من شمارا چے گوَشتگ. من اے هبر ائولا گۆن شما نکرتنت، چێا که من وت گۆن شما گۆن اَتان.
۵ نون من وتی دێم دئیۆکئے کِرّا رئوان و چه شما هچکَس جُستَ نکنت که کجا رئوئے؟ ۶ شمئے دل چه گَما پُرّ بوت، چێا که من اے هبر شمارا گوَشتنت. ۷ بله شمارا راستێنَ گوَشان که منی رئوگ په شما شرتر اِنت. چێا که اگن مرئوان، شمئے پُشت و پناه په شما نئیئیت، بله اگن برئوان، آییا په شما دێمَ دئیان. ۸ وهدے آ کئیت، گناه و پهرێزکاری و دادرسیئے بارئوا دنیائے مردمان سهیگَ کنت و آیانی مئیارباریا زاهرَ کنت. ۹ گناها زاهرَ کنت، چێا که مردم منی سرا ایمانَ نئیارنت؛ ۱۰ اِنسانی پهرێزکاریئے نِزۆریا زاهرَ کنت، چێا که من پتئے کِرّا رئوان و شما دگه بَرے منا نگندێت؛ ۱۱ هُدائے دادرسیا هم زاهرَ کنت، چێا که اے جهانئے سردار شئیتان مئیاریگ کنگ بوتگ.
۱۲ منا گۆن شما بازێن هبرے کنگی اِنت، بله شمارا اے وهدی آیانی اِشکُنگئے واک و توان نێست. ۱۳ وهدے آ کئیت، بزان راستیئے روه، شمارا دێم په سَرجمێن راستیا رَهشۆنیَ کنت، پرچا که آ وتسرا هچَّ نگوَشیت، تهنا هما چیزّانَ گوَشیت که اِشکُنتِش و شمارا دێمئے هالانی بارئوا سرپدَ کنت. ۱۴ آ منی شان و شئوکتا زاهرَ کنت، چێا که هرچے که شمارا سرپدَ کنت، چه منِشَ زوریت. ۱۵ هرچے که منی پتا هست، منیگ اِنت. پمێشکا گوَشتُن که پاکێن روه چه منَ زوریت و شمارا سرپدَ کنت.
۱۶ کمّێن وهدێا رند شما منا نگندێت، بله پدا کَمُّکے رَندترا منا گندێت.“ ۱۷ گڑا چه مُریدان لهتێنا گۆن یکدگرا گوَشت: ”پَرچا گوَشیت: ’کمّێن وهدێا رَند منا نگندێت، بله پدا کَمُّکے رَندترا منا گندێت،‘ یا اے هبر که آ گوَشیت: ’پتئے کِرّا رئوان،‘ آییئے مکسد چے اِنت؟“ ۱۸ آ وت‌مان‌وت گوَشگا اَتنت: ”آ که گوَشیت ’کمّێن وهد،‘ چه اِشیا آییئے مراد چے اِنت؟ ما نزانێن که آ چے گوَشیت؟“
۱۹ ایسّایا زانت که اے بارئوا آ چه من جُست کنگَ لۆٹنت. گڑا گوَشتی: ”شما منی همے هبرئے بارئوا گۆن یکدومیا جُست و پُرسا اێت که من شمارا گوَشت کمّێن وهدێا رَند شما منا نگندێت، بله پدا کَمُّکے رَندترا منا گندێت؟ ۲۰ شمارا راستێنَ گوَشان، شما اَرسَ رێچێت و پُرسیگَ بێت، بله جهان گَلَ بیت. شما گمیگَ بێت، بله شمئے اے گَم شادمانیے تها بدلَ بیت. ۲۱ جنێنے وتی چِلّگیئے وهدا دردَ کَشّیت، بله اَنچۆ که نُنُّک پێدا بیت، وتی دردانَ شمۆشیت، چێا که همے گپّا گَل اِنت که نۆکێن انسانے دنیایا آتکگ. ۲۲ شما هم نون همے ڈئولا گمیگ اێت، بله من شمارا پدا گندان و آ وهدی شما گَلَ بێت و شمئے وشّیا هچکَس پَچ گپتَ نکنت. ۲۳ آ رۆچا شما چه من هچّ چیزّئے جُستا نکنێت. من شمارا راستێنَ گوَشان، شما منی نامئے سرا هرچے که چه پتا بلۆٹێت، شمارا دنت. ۲۴ تان اے وهدی شما هچّ چیزّ منی نامئے سرا نلۆٹتگ، بلۆٹێت تانکه شمارا برسیت و شمئے شادمانی سَرجم ببیت.
۲۵ من په نمونه و مسال گۆن شما اے هبر کرتگ‌اَنت، بله یکّ وهدے کئیت که دگه برے په نمونه و مسال هبرَ نکنان، گۆن شما تچکا تچک پتئے بارئوا هبرَ کنان. ۲۶ آ رۆچا، شما منی نامئے سرا لۆٹێت و منَ نگوَشان که من په شما چه پتا لۆٹان. ۲۷ پت وت شمارا دۆستَ داریت، چێا که شما منا دۆست داشتگ و مَنّتگ که من چه هُدائے نێمگا آتکگان. ۲۸ من چه پتئے کِرّا در آتکگ و اے جهانا آتکگان. نون اے جهانا یلهَ کنان و پتئے گوَرا رئوان.“ ۲۹ مُریدان گۆن آییا گوَشت: ”نون تئو بے نمونه و مسال، تچکا تچک هبر کنگا ائے. ۳۰ نون ما دلجم اێن که تئو سجّهێن چیزّانَ زانئے و هچّ زلورت نه‌اِنت که کَسے چه تئو جُستے بکنت. پمێشکا مارا یکین اِنت که تئو چه هُدائے نێمگا آتکگئے.“ ۳۱ ایسّایا پَسّئو دات: ”نون شمارا یکین اِنت. ۳۲ بچارێت، یکّ وهدے کئیت و آ وهد انّون بُنگێج بوتگ که شما سجّهێن شِنگ و شانگَ بێت و هرکَس وتی راها رئوت. منا تهنا یلهَ دئیێت، بله اَنگت تهنا نبان، چێا که منی پت گۆن من گۆن اِنت. ۳۳ من اے چیزّ شمارا گوَشتنت که منی برکتا شمارا اێمنی و آسودگی برسیت. جهانا شمارا درد و رنجَ رسیت، بله دلا ڈَڈّ کنێت، چێا که من جهانئے سرا بالادست بوتگان.“