۱ اے چیزّان و رَند، تِبِریَهئے مَزَن‌گوَرمئے لَمبا، پدا ایسّایا وتا مُریدانی دێما زاهر کرت. آییئے زاهر بئیگ اے ڈئولا اَت: ۲ شَمون‌پِتْرُس و توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت و نَتْناییل که چه جَلیلئے مێتگ کانایا اَت و زِبْدیئے چُکّ و دگه دو مُرید یکجاه اَتنت. ۳ شَمون‌پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: ”من ماهیگیریا رئوان.“آیان گوَشت: ”ما هم کاێن گۆن.“گڑا در آتکنت و بۆجیگا سوار بوتنت، بله آ شپا هچِّش نگپت.
۴ سَباه که بوت، ایسّا گوَرمئے لَمبا اۆشتاتگ‌اَت، بله مُریدان پَجّاه نئیاورت. ۵ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”چُکّان! شمارا ماهیگ گۆن نێست؟“آیان پَسّئو دات: ”نه.“ ۶ گوَشتی: ”داما بۆجیگئے راستێن نێمگا دئور دئیێت، اۆدا ماهیگ درَ کئیت.“آیان اَنچُش کرت و همینکدر ماهیگِش گپت که دامِش دێم په بۆجیگا کَشّت نکرت.
۷ گڑا هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اَت، آییا گۆن پِتْرُسا گوَشت: ”اے هُداوند اِنت!“شَمون‌پِتْرُس جاندر اَت. وهدے اے هبری اِشکت، وتی کباهی گوَرا کرت و آپا دئوری کرت. ۸ آ دگه مُرید بۆجیگا سوار، هُشکیئے نێمگا آتکنت و چه ماهیگا پُرّێن دامِش کَشّان کرت، چێا که چه هُشکیا سَد گاما دورتر نه‌اتنت.
۹ وهدے هُشکیا رستنت، چه بۆجیگا اێر آتکنت. رۆکێن اِشکرِش دیست و اِشکرانی سرا ماهیگ اێر اَت. نگن هم هست‌اَت. ۱۰ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”چه همے ماهیگان کَمُّکے بیارێت که انّون شما گپتگ‌اَنت.“ ۱۱ شَمون‌پِتْرُس بۆجیگا شت و دامی دێم په هُشکیا کَشّت. دام چه ماهیگا پُرّ اَت، یکّ سَد و پنجاه و سئے مزنێن ماهیگی مان اَت، بله ماهیگان دام ندِرتگ‌اَت. ۱۲ ایسّایا گوَشت: ”بیاێت ناشتا کنێت!“چه مُریدان یکّێا هم جُریَت نکرت که چه ایسّایا جُست بگیپت: ”تئو کئے ائے؟“آیان زانت که اے هُداوند اِنت. ۱۳ گڑا ایسّا آتک، نگنی زرت و آیانا داتی، همے ڈئولا ماهیگی هم بهر کرتنت. ۱۴ چه وتی جاه جنَگا پد، اے سئیمی رَند اَت که ایسّا مُریدانی دێما زاهر بوت.
۱۵ ناشتها رند، ایسّایا گۆن شَمون‌پِتْرُسا گوَشت: ”او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! اینچُک که اے منا دۆستَ دارنت، تئو منا گێشتر دۆستَ دارئے؟“پِتْرُسا گوَشت: ”جی هئو، او هُداوند! تئو زانئے که من ترا دۆستَ داران.“ایسّایا گوَشت: ”گڑا منی گوَرگان بچارێن.“ ۱۶ دومی رَندا گوَشتی: ”او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! بارێن، منا دۆستَ دارئے؟“پِتْرُسا گوَشت: ”جی هئو، او هُداوند! تئو زانئے که تئو منا دۆست ائے.“ایسّایا گوَشت: ”گڑا منی پَسانی دلگۆشا بدار.“ ۱۷ سئیمی برا گوَشتی: ”او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! بارێن، منا دۆستَ دارئے؟“ایسّایا که سئیمی برا جُست کرت که منا دۆستَ دارئے، پِتْرُس گمیگ بوت. گوَشتی: ”او هُداوند! تئو هر چیزَّ زانئے، تئو زانئے که من ترا دۆستَ داران.“ایسّایا گوَشت: ”گڑا منی پَسان بچارێن. ۱۸ ترا راستێنَ گوَشان، وهدے تئو وَرنا اَتئے، تئو سْرێن بستگ‌اَت و هر جاه که لۆٹت، شتئے. بله وهدے پیرَ بئے، دستان پَچَ کنئے و دگرے تئیی سْرێنا بندیت و ترا اَنچێن جاهے بارت که اۆدا رئوگَ نلۆٹئے.“ ۱۹ گۆن اے هبران، ایسّایا پِتْرُسئے مَرکئے نێمگا اِشاره کرت، که پِتْرُس چۆنَ مریت و هُدائے شان و شئوکتا زاهرَ کنت. پدا گوَشتی: ”منی رَندگیریا بکن.“
۲۰ پِتْرُسا چپّ و چاگرد چارِت و دیستی که هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اِنت چه پُشتا پێداک اِنت، هما که شامئے وهدا ایسّائے نزّیکترا کِنزتگ‌اَت و چه آییا جُستی کرتگ‌اَت: ”او هُداوند! کئے ترا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت؟“ ۲۱ وهدے پِتْرُسئے چمّ په آ مُریدا کپتنت، چه ایسّایا جُستی کرت: ”او هُداوند! اِشیئے آسر و آکبت چے بیت؟“ ۲۲ ایسّایا گوَشت: ”اگن منی رَزا همے ببیت که اے تان منی آیگئے وهدا زندگ بمانیت، تئیی چِه کارے هرابَ بیت؟ تئو منی رَندگیریا بکن.“ ۲۳ گڑا مُریدانی نیاما اے هبر شِنگ بوت که آ مُرید هچبرَ نمریت. بله ایسّایا نگوَشتگ‌اَت که آ نمریت، تهنا گوَشتگ‌اَتی: ”اگن منی رَزا همے ببیت که اے تان منی آیگئے وهدا زندگ بمانیت، تئیی چِه کارے هرابَ بیت؟“ ۲۴ اے هما مُرید اِنت که اے چیزّی نبشته کرتگ‌اَنت و اِشانی راستی و پکّاییئے شاهدیا دنت. ما زانێن که اِشیئے شاهدی راست اِنت.
۲۵ البت، ایسّایا دگه بازێن کارے کرت. اگن یکّ یکّا نبیسگ بوتێننت، منی هئیالا سجّهێن دنیایا په آ کتابان جاگه نبوتگ‌اَت.