۱ نیکودیموس نامێن پَریسیے که چه یَهودیانی سرۆکانی دیوانئے باسکان یکّے اَت، ۲ یکّ شپے ایسّائے کِرّا آتک و گۆن آییا گوَشتی: ”او استاد! ما زانێن که تئو استادے ائے و چه هُدائے نێمگا آتکگئے، چێا که تان هُدا گۆن کَسێا گۆن مبیت، آ اے ڈئولێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتَ نکنت که تئو پێش دارگا ائے.“ ۳ ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”ترا راستێنَ گوَشان، تان کَسے دوبَر پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا دیستَ نکنت.“ ۴ نیکودیموسا گوَشت: ”چۆن بوتَ کنت که رُستگێن مردمے پدا چه ماتا پێدا ببیت؟ بوتَ کنت که آ، ماتئے لاپا برئوت و پدا پێدا ببیت؟“ ۵ ایسّایا پَسّئو دات: ”ترا راستێنَ گوَشان، تانکه کَسے چه آپ و روها پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا پاد اێر کرتَ نکنت. ۶ آ چیزّ که چه جسما پێدا بیت، جسم اِنت و آ چیزّ که چه روها پێدا بیت، روه اِنت. ۷ اے گپّا هئیران مبئے وهدے ترا گوَشان که په شما سجّهێنان الّمی اِنت که دوبَر پێدا ببێت.
۸ گوات هر جاه که بلۆٹیت، کَشّیت. تئو آییئے تئوارا اِشکنئے بله نزانئے چه کجا کئیت و کجا رئوت. آ کَس که چه روها پێدا بیت، آ هم اَنچُش اِنت.“ ۹ نیکودیموسا گوَشت: ”اے چۆن بوتَ کنت؟“ ۱۰ ایسّایا گوَشت: ”تئو وت اِسراییلیانی استادے ائے، اے چیزّا نزانئے؟ ۱۱ ترا راستێنَ گوَشان، ما هما چیزّانی هبرا کنێن که آیانی بارئوا زانێن و هما چیزّ که ما دیستگ‌اَنت، همایانی شاهدیا دئیێن. بله شما مئے شاهدیا نمَنّێت. ۱۲ وهدے من زمینی چیزّانی بارئوا هبرَ کنان، شما باوَرَ نکنێت. اگن آسمانی چیزّانی بارئوا هبر بکنان، گڑا چِه پئیما باوَرَ کنێت؟ ۱۳ هچکَس آسمانا بُرزاد نشُتگ، اَبێد چه هما کَسا که چه آسمانا اێر آتکگ، بزان انسانئے چُکّا. ۱۴ هما ڈئولا که موسّایا، گیابانا مار چه زمینا چست کرت، همے ڈئولا انسانئے چُکّ لازم چست کنگَ بیت، ۱۵ تانکه هرکَس که آییئے سرا ایمانَ کاریت، اَبدمانێن زِندئے واهند ببیت.“ ۱۶ چێا که هُدایا جهانئے مردم همینچُک دۆست داشتنت که وتی یکّ و یکدانگێن چُکّی نَدر کرت تانکه هرکَس که هُدائے چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، گار و زیان مبیت و تان اَبد زندگ بمانیت. ۱۷ هُدایا وتی چُکّ په جهانئے مئیاریگ کنگا جهانا رئوان ندات، پمێشکا رئوانی دات که چه آییئے وسیلها جهانا برَکّێنیت. ۱۸ هرکَس که چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، مئیاریگَ نبیت، بله هرکَس که ایمانَ نئیاریت، چه پێسرا مئیاریگ اِنت، چێا که هُدائے یکدانگێن چُکّئے نامئے سرا ایمانی نئیاورتگ. ۱۹ هُدائے دادرَسی اِش اِنت: نور و رُژن جهانا آتک، بله رُژنئے بدلا مردمان تهارۆکی دۆست داشت، پرچا که آیانی کار سِلّ اَتنت. ۲۰ چێا که آ مردم که سِلّێن کارانی راها زوریت، چه رُژناییا نپرتَ کنت و وتا چه رُژنا دورَ داریت که آییئے کار و کِرد زاهر مبنت. ۲۱ بله آ که راستیئے راها زوریت، دێم په رُژناییا کئیت تانکه زاهر ببیت که آییئے کار هُدایی بوتگ‌اَنت.
۲۲ اے چیزّان و رَند، ایسّا گۆن وتی مُریدان یَهودیَهئے مێتگ و کلّگان شت و گۆن آیان همۆدا داشتی و پاکشۆدی‌ایَ دات. ۲۳ یَهیا هم سالِمئے نزّیکّا، ائینونا، مردمان پاکشۆدی دئیگا اَت. اۆدا آپ باز اَت و مردم په پاکشۆدیا آتکنت. ۲۴ اے وهدان یَهیا اَنگت زندانا بندیگ کنگ نبوتگ‌اَت.
۲۵ پاکیزگیئے سرا، یَهیائے مُرید و یکّ یَهودیێئے نیاما دَپجاکے بوت. ۲۶ گڑا یَهیائے مُرید یَهیائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”او استاد! هما مرد که اُردُنئے کئورئے آ دستا گۆن تئو گۆن اَت و تئو آییئے بارئوا گواهی دات، بچار، آ پاکشۆدی دئیگا اِنت و سجّهێن مردم هماییئے کِرّا رئوگا اَنت.“ ۲۷ یَهیایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”تانکه هُدا مدنت، انسانا هِچَّ نرسیت. ۲۸ شما وت شاهد اێت، من گوَشت که من مَسیه نه‌آن، بله چه آییا پێسر رئوان دئیگ بوتگان. ۲۹ بانۆرئے هُدابُند، سالۆنک اِنت. انچۆ که سالۆنکئے دۆست اۆشتاتگ و سالۆنکئے تئوارا اِشکنت و گَل و شادانَ بیت، منا همے ڈئولێن کامل و سررێچێن شادهیے رستگ. ۳۰ آ باید اِنت دێماتِر ببیت و من پداتر ببان.“
۳۱ آ کَس که چه بُرزا کئیت، چه سجّهێنان مستر اِنت و آ که چه اے هاکیێن دنیایا اِنت، زمینی مردمے و دنیایی چیزّانی بارئوا هبرَ کنت. بله آ که چه آسمانا کئیت چه سجّهێنان مستر اِنت. ۳۲ هر چیزّے که دیستگ و اِشکتگی، آیانی بارئوا گواهیَ دنت، بله کسّ آییئے گواهیا نمَنّیت. ۳۳ هرکَسا که مَنِّتگ، گواهی‌ای داتگ که هُدا راستی اِنت.
۳۴ آ کَس که چه هُدائے نێمگا رئوان دئیگ بوتگ، هُدائے هبرانَ کنت، چێا که هُدا وتی روها آییارا بێهسابَ بَکشیت. ۳۵ پت چُکّا دۆستَ داریت و سجّهێن چیزّی هماییئے دستا داتگ‌اَنت. ۳۶ آ کَس که چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت، بله آ که چُکّا نمَنّیت، زِندئے واهندَ نبیت و هُدائے کَهر و گزب آییئے سرا کپیت.