۱ یکّ رَندے ایسّا گِنیسارِتئے مَزَن‌گوَرمئے لَمبا اۆشتاتگ‌اَت و مردم هُدائے هبرانی گۆش دارگا، یکدومیا تێلانک دئیان، آییئے چپّ و چاگردا مُچّ اَتنت. ۲ آییا، گوَرمئے کِرّا دو بۆجیگ دیست. ماهیگیر چه بۆجیگان اێر کپتگ‌اَتنت و وتی دام و ماهۆران شۆدگا اَتنت. ۳ ایسّا چه هما بۆجیگان یکّێا که شَمونئیگ اَت، سوار بوت. چه شَمونا لۆٹتی بۆجیگا چه تئیابا کمّے دور ببارت. رَندا نِشت و چه همۆدا مردمانی تالیم دئیگا لگّت.
۴ وهدے هبری هلاس بوتنت، گۆن شَمونا گوَشتی: ”بۆجیگا گوَرمئے جُهلانکیان ببر و وتی دامان په ماهیگئے شکارا آپا دئور بدئیێت.“ ۵ شَمونا گوَشت: ”واجه! دۆشی ما سجّهێن شپ دلسیاهی کَشّتگ و مارا هچّ ماهیگ دستا نکپتگ، بله نون که تئو گوَشئے، من دامان آپا دئورَ دئیان.“ ۶ آیان دام آپا دئور داتنت و همینچُک ماهیگِش گپت که دام دِرَگی بوتنت. ۷ پمێشکا، دومی بۆجیگئے نِشتگێن همکارِش، گۆن اِشاره په کُمکّا تئوار کرتنت. آ آتکنت و دوێن بۆجیگ چه ماهیگا همینکدر پُرّ بوتنت که آپا بُڈّگی اَتنت.
۸ وهدے شَمون پِتْرُسا اے کار دیست، چه تُرسا ایسّائے پادان کپت و گوَشتی: ”او هُداوند! منا یله دئے و برئو، چێا که من گُنهکارے آن.“ ۹ چه بازێن ماهیگانی شکارا، شَمون پِتْرُس و آییئے سجّهێن همکار هئیران اَتنت. ۱۰ همے ڈئولا، زِبْدیئے دوێن چُکّ، آکوب و یوهَنّا که شَمونئے شریکدار اَتنت، هم هئیران بوتنت. ایسّایا گۆن شَمونا گوَشت: ”متُرس! تان اے وهدا تئو ماهیگ شکار کرتگ، چه اِد و رَند مردمانی دلان شکارَ کنئے.“ ۱۱ پدا آیان وتی بۆجیگ و دام تئیابا آورتنت و وتی سجّهێن کار و بار یله داتنت و ایسّائے همراه بوتنت.
۱۲ دگه رۆچے، ایسّا یکّ شهرێا اَت. اۆدا مردے سرا تان پادا سْیَه‌گَرّئے نادْراهیا گپتگ‌اَت. وهدے ایسّایی دیست، آتک و دێم په چێر کپت، دَزبندی‌ای کرت: ”او واجه! اگن تئو بلۆٹئے منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.“ ۱۳ ایسّایا وتی دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان. دْراه و پاک ببئے!“هما دمانا، سْیَه‌گَرّا مرد یله دات. ۱۴ ایسّایا آ هُکم دات و کَڈّن کرت: ”اے هبرا گۆن هچکَسا مگوَش، بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و په وتی پاک و پَلگاریا، هما کُربانیگ که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، هئیراتی بکن تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.“ ۱۵ بله ایسّائے نام و تئوار اَنگت هم هر جاه شِنگ و تالانَ بوت و بازێن مردم په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی ناجۆڑیانی دْراه کناێنگا آتک و آییئے کِرّا مُچَّ بوتنت. ۱۶ ایسّا گێشتر، چه مردمان دور، گِستا و تهنا، بَرّ و گیابانان دْوا کنگا اَت.
۱۷ یکّ رۆچے، ایسّا درس و سَبکّ دئیگا اَت. لهتێن پَریسی و شَریَتئے استاد، که چه جَلیل و یَهودیَهئے سجّهێن مێتگان و چه اورشَلیما آتکگ‌اَت، همۆدا نِشتگ‌اَتنت. په نادْراهانی دْراه کنگا، هُداوندئے زۆر و توان گۆن ایسّایا گۆن اَت. ۱۸ هما وهدا لهتێن مردما، تَهتێئے سرا یکّ لَنگ و مُنڈێن مردے گۆن اَت و آتکنت. آیان باز جُهد کرت که آییا ایسّائے دێما بیارنت، ۱۹ بله چه مردمانی بازێن مُچّیا، آیان لۆگئے تۆکا آتک نکرت. پمێشکا، نادْراهِش زرت، لۆگئے سرا سر کپتنت و نادْراهِش گۆن تَهتا چه بانئے سرا جَهلاد، ایسّائے دێما اێر دات. ۲۰ وهدے ایسّایا آیانی اے باور دیست، گوَشتی: ”او منی دۆست! تئیی گناه بَکشگ بوتنت.“ ۲۱ چه ایسّائے اے هبرا، پَریسی و شَریَتئے اے دگه زانۆگر، که اۆدا نِشتگ‌اَتنت، پِگر کنگا اَتنت: ”اے کئے اِنت که کُپرَ کنت؟! اَبێد چه هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان پهِلّ کرت و بَکشتَ نکنت.“ ۲۲ بله ایسّایا آیانی دلئے هال و هبر زانتنت و گوَشتی: ”شما چێا وتی دلا چُشێن هئیالَ کارێت؟ ۲۳ کجام هبرئے گوَشگ آسانتر اِنت: ’تئیی گناه بَکشگ بوتگ‌اَنت،‘ یا: ’پاد آ، برئو؟‘ ۲۴ بله تان شما بزانێت، منا که انسانئے چُکّ آن، اے دنیایا گناهانی پهِلّ کنگئے واک و اِهتیار هست...“پدا گۆن آ لَنگا گوَشتی: ”...ترا گوَشان، پاد آ، وتی تَهت و گندلان بزور و لۆگا برئو.“ ۲۵ هما دمانا، مرد سجّهێنانی دێما پاد آتک، وتی تَهت و گَندلی بَڈّا کرتنت و هُدایا سِپَت و سَتا کنان لۆگا شت. ۲۶ چه اے کارئے گِندگا، اۆدئے نِشتگێن مردم هئیران و هَبَکّه بوتنت، هُدااِش سَتا کرت و ساڑات و په تُرسے گوَشتِش: ”مرۆچی ما چۆنێن بَه مانگێن کار دیستگ!“
۲۷ رَندا، ایسّا ڈنّا در آتک و لاوی نامێن یکّ سُنگی و مالیاتگیرێن مردے دیستی، که وتی کارئے جاگها نِشتگ‌اَت. ایسّایا گوَشت: ”بیا، منی رَندگیریا بکن.“ ۲۸ لاوی پاد آتک و سجّهێن چیزّی یله داتنت و آییئے همراه بوت.
۲۹ گڑا لاویا وتی لۆگا په ایسّائے شرپا، پُرمڑاهێن مهمانیے کرت. اے مهمانیا، بازێن مالیاتگیر و لهتێن دگه مردم گۆن آیان گۆن اَت. ۳۰ پَریسی و آیانی شَریَتئے زانۆگران، گۆن ایسّائے مریدان گِلگ کنانا گوَشت: ”شما چێا گۆن سُنگی و گُنهکاران یکّێن وانئے سرا ورێت و نۆشێت؟“ ۳۱ ایسّایا گوَشت: ”دْراه و سلامتێن مردمان، داکتر پکار نه‌اِنت، نادْراهان داکتر پکار اِنت. ۳۲ من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گُنهکارانی لۆٹگ و گْوانک جنَگا آتکگان، که آ چه وتی سِلّێن کاران تئوبه بکننت.“
۳۳ لهتێنا، چه ایسّایا جُست کرت: ”یَهیائے مرید گێشتر رۆچگَ دارنت و زِگر و دْوا کننت. پَریسیانی مرید هم اَنچُشَ کننت، بله تئیی مرید مُدامَ ورنت و نۆشنت.“ ۳۴ ایسّایا گوَشت: ”سورئے مهمان، تان وهدے که سالۆنک گۆن آیان گۆن اِنت، په رۆچگئے دارگا هُجّ کنگَ بنت؟ ۳۵ بله وهدے کئیت که سالۆنک چه آیان جتا کنگَ بیت، گڑا آ رۆچگَ بنت.“
۳۶ ایسّایا اے مِسال هم دات: ”هچکَس چه نۆکێن پَشکێا چُنڈے نبُرّیت و کوَهنێن پَشکا پَچّ و پینگَ نجنت و اگن چُش بکنت نۆکێن پَشکا دِرّیت. کوَهنێن پَشک هم گۆن نۆکێن پَچّا ڈئولدارَ نبیت. ۳۷ همے ڈئولا، هچکَس نۆکێن شرابا کوَهنێن زِکّان مانَ نکنت، چێا که نۆکێن شراب، زِکّا تْراکێنیت. شرابَ رِچنت و زِکّ هم زئوالَ بیت. ۳۸ نۆکێن شراب، باید اِنت نۆکێن زِکّا مان رێچگ ببیت. ۳۹ کَسے که کوَهنێن شرابئے ورگا هێلدار اِنت، نۆکێن شرابَ نئوارت. په آییئے دلا کوَهنێن شراب تامدارتر اِنت.“