۱ شش رۆچا رَند، ایسّایا پِتْرُس، آکوب و آییئے برات یوهَنّا، همراه کرتنت و یکّ بُرزێن کۆهێئے سرا برتنت که اۆدا دگه کَسّ مبیت. ۲ اۆدا آیانی دێما ایسّائے چِهرگ و دْرۆشم بدل بوت. آییئے دێم رۆچئے ڈئولا دْرپشناک بوت و گُد و پۆشاکی، اِسپێت اِسپێت بوتنت. ۳ هما وهدا آیانی دێما موسّا و اِلیاس زاهر بوتنت و گۆن ایسّایا هبر کنگا لگّتنت. ۴ پِتْرُسا گۆن ایسّایا گوَشت: ”او هُداوند! مئے اِدا بئیگ سکّ شَرّ اِنت، اگن تئیی رَزا ببیت همِدا سئے ساهگ و کاپارَ بندێن، یکّے په تئو، یکّے په موسّا و دگرے په اِلیاسا.“ ۵ همے وهدا که اَنگت آ هبرا اَت، دْرپشۆکێن جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و چه جمبرا تئوارے آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، چه اِشیا من باز وشّ و رَزا آن، اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“ ۶ وهدے مریدان اے تئوار اِشکت، سکّ تُرستِش و دێم په چێر کپتنت. ۷ بله ایسّا دێما آتک، دستی پِر کرتنت و گوَشتی: ”پاد آێت، متُرسێت!“ ۸ وهدے آیان چمّ پَچ کرتنت و چارت، اَبێد چه ایسّایا دگه هچکَسِش ندیست.
۹ چه کۆها اێر کپگئے وهدا ایسّایا هُکم کرتنت: ”تان هما وهدا که انسانئے چُکّا چه مُردگان جاه نجتگ، وتی اے دیستگێنانی بارئوا هچکَسا هال مدئیێت.“ ۱۰ مریدان جُست کرت: ” شَریَتئے زانۆگر چێا گوَشنت که چه مَسیهئے آیگا پێسر، باید اِنت اِلیاس نبی بیئیت؟“ ۱۱ پَسّئوی دات: ”اِلیاسَ کئیت و سجّهێن کاران گوَم و گێگَ کنت. ۱۲ بله منَ گوَشان، اِلیاس وَه آتکگ، آیان پَجّاه نئیاورت و هرچے که آیانی دلا لۆٹت، گۆن آییا هما ڈئولِش کرت. همے دابا انسانئے چُکّا هم چه آیانی دستا سکّی و سۆری سَگّگی اِنت.“ ۱۳ نون مریدان زانت که آ پاکشۆدۆکێن یَهیائے بارئوا هبر کنگا اِنت.
۱۴ وهدے ایسّا و سئیێن مرید مردمانی مُچّیئے نزّیکّا آتکنت، یکّ مردے ایسّائے دێما آتک، کۆنڈان کپت و گوَشتی: ۱۵ ”او واجه! ترا منی بچکّئے سرا بَزّگ بات، آییا مِرْگیئے نادْراهی گۆن اِنت و سکّ اَزاب و بَزّگیَ کنت، بازێن برے آسا کپیت و باز برا آپا. ۱۶ من تئیی مریدانی کِرّا آورت، بله آیان دْراه کرت نکرت.“ ۱۷ ایسّایا گوَشت: ”او بێباور و گُمراهێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان؟ تان چینچُک وهدا شمارا بسگّان؟ چُکّا اِدا منی کِرّا بیارێت.“ ۱۸ ایسّایا جِنّ هَکّل دات، جِنّ در آتک و بچکّ هما دمانا دْراه بوت.
۱۹ رَندا مرید هلوَتا ایسّائے گوَرا آتکنت و چه آییا جُستِش کرت: ”ما چێا آ جِنّ کَشّت نکرت؟“ ۲۰ ایسّایا پَسّئو دات: ”شمئے کَمباوریئے سئوَبا. شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما اے کۆها گوَشتَ کنێت که ’چه اِدا بکِنز و اۆدا برئو،‘ کۆهَ کِنزیت. هچّ چیزّ په شما نبوتنی نه‌اِنت. ۲۱ بله اے ڈئولێن جِنّ، اَبێد چه دْوا کنگ و رۆچگ دارگا درَ نئیاینت.“
۲۲ وهدے جَلیلا یکجاه بوتنت، ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ” انسانئے چُکّ دْرۆهگَ بیت و اَنچێن مردمانی دستا دئیگَ بیت ۲۳ که آییا کُشنت، بله سئیمی رۆچا آ زندگَ بیت و جاهَ جنت.“چه اے هبران، آییئے مرید باز پرێشان و دِلتپرکه بوتنت.
۲۴ وهدے ایسّا و آییئے مرید کَپَرناهوما رَستنت، گڑا مزنێن پرستشگاهئے سُنگی و مالیاتگیر پِتْرُسئے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: ”تئیی استاد مزنێن پرستشگاهئے سُنگا ندنت؟“ ۲۵ پَسّئوی دات: ”هئو، دنت.“وهدے پِتْرُس لۆگا آتک، ایسّایا چه آییا پێسر همے جُست کرت که ”او شَمون! دنیائے بادشاه چه کئیا سُنگ و مالیاتَ گرنت؟ چه وتی چُکّان یا چه دگران؟“ ۲۶ پَسّئوی تَرّێنت: ”چه دگران.“ایسّایا گوَشت: ”گڑا چُکّ بَکشگَ بنت. ۲۷ بله په آیانی نرنجێنگا، مَزَن‌گوَرمئے تئیابا برئو و نَهیگے آپا دئور بدئے، هما ماهیگ که پێسرا نهیگا جنت، آییئے دپا پَچ کن، تئو یکّ چارکلداری زَرّے گندئے، هماییا بزور، منیگ و وتی سُنگا پُرّ کن.“