۱ چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که په ایسّا مَسیهئیگی زندانا بندیگ آن و چه مئے برات تیموتاووسئے نێمگا،
په مئے دۆستیگێن همکار پیلیمون و ۲ گهارێن اَپیَه و همراهێن جُهدکار اَرْکیپوس و په هما باوَرمندان که شمئے لۆگا په اِبادتا یکجاهَ بنت.
۳ چه مئے هُداێن پت و هُداوندێن ایسّا مَسیهئے نێمگا شمارا رهمت و اێمنی سر بات.
۴ من هر وهدا که وتی دْوایانی تها ترا یاتَ کنان، مُدام وتی هُدائے شُگرا گران، ۵ چێا که تئیی ایمان و تئیی مِهرئے هال منا سَر بئیگا اِنت، هما ایمان که ترا هُداوندێن ایسّائے سرا هست‌اِنت و هما مِهر که ترا په سجّهێن پلگارتگێنان هست‌اِنت. ۶ منی دْوا اِنت که هما ایمان که ماشُما آییا شریکدار اێن، تئیی زانت و زانَگا گێشتر کنات. هر شرّێن چیزّے که مارا چه مَسیهئے برکتا هست‌اِنت، آییئے بارئوا تئیی زانت گێشتر بات. ۷ منی بْرات! منا تئیی مِهرانی سئوَبا مزنێن وَشّی و دلبَڈّیے رستگ، چێا که تئو پلگارتگێنانی دل، آرام و تاهیر داتگ.
۸ بِلّ تُرے من مَسیهئے برکتا په دلجمی ترا هُکم داتَ کنان که چے بکن و چے مکن، ۹ بله منِ پولُس که پیرمَردے آن و انّون ایسّا مَسیهئے هاترا بندیگ آن، مِهرئے بُنیادا گۆن تئو دَزبندیے کنان. ۱۰ من گۆن تئو اۆنِسیموسئے بارئوا دَزبندیَ کنان که ایمانئے هسابا منی چُکّ اِنت و بندیگیئے وهدان منا رستگ، ۱۱ هما که پێسرا ترا هچّ پائدگی ندات، بله نون په تئو و په من، دوێنان پائدَگمَند اِنت. ۱۲ من آییا په تئو پِر تَرّێنَگا آن، بزان وتی دلا په تئو رئوان دئیگا آن. ۱۳ نون که من په وشّێن مستاگا بندیگ آن، من لۆٹت که آییا وتی کِرّا بداران که تئیی جاگها آ منی هِزمتا بکنت. ۱۴ بله بے تئیی رَزایا من هچّ کنگَ نلۆٹان، که تئو هِچّ کار په مجبوری مکنئے، تئیی جندئے واهگ و رَزا گۆن ببیت. ۱۵ بلکێن آ په کسانێن وهدێا پمێشکا چه تئو سِستگ و دور بوتگ که په مُدامی ترا برسیت، ۱۶ بله چه اِد و دێم گُلامے هساب مبیت، چه گُلامێا بالاتر، دۆستیگێن براتے هساب ببیت. منا وَه سَکّ دۆست اِنت، ترا اَنگت گێشتر دۆست اِنت، اِنسانی هسابا هم و هُداوندئے سرا باوَرمندێن براتێئے هسابا هم.
۱۷ نون اگن تئو منا وتی سنگتے سرپدَ بئے، گڑا اۆنِسیموسا اَنچۆ دست گِر که منا دستَ گرئے و ۱۸ اگن تئیی کارے هرابی کرتگ یا آییا تئیی وامے پر اِنت، آیان منی هِسابا نبشته کن. ۱۹ منِ پولُس اے گپّا دستِ وت نبشته کنگا آن: ”مَنِشَ دئیان و ترا نگوَشان هم که ترا اے نۆکێن زند منی برکتا رستگ و تئو منی وامدارئے.“
۲۰ هئو منی برات، منَ لۆٹان که په هُداوندئیگی چه تئو پائِدگے بگران. په مَسیهئیگی منی دلا اے آرام و تاهیرا بدئے. ۲۱ من دلجم آن که تئو پرمانبردارے ائے، پمێشکا په تئو نبشته کنگا آن، چێا که منَ زانان، اینچُک که منَ گوَشان، تئو گێشترَ کنئے. ۲۲ و دگه گپّے، په من جاگهئے بند و بستا هم بکن، چێا که منا اُمێت اِنت که تئیی دْوایانی برکتا آزاتَ بان و تئیی کرّا کایان.
۲۳ اێپاپْراس که په ایسّا مَسیهئیگی گۆن من یکجاه بندیگ اِنت، ترا سلام کنگا اِنت. ۲۴ منی همکار مَرکاس و اَریسْتَرکاس و دێماس و لوکا هم ترا سلام کنگا اَنت. ۲۵ هُداوندێن ایسّا مَسیهئے رهمت گۆن تئو گۆن بات.