زَبور

بهر ۱۲۰

منا چه پرێبکاران برَکّێن

دێم په اورشَلیما برزاد رئوگئے سئوتے.


۱ وتی سکّی و سۆریانی وهدا من گۆن هُداوندا پریات کرت و

آییا منا پَسّئو دات.

۲ ”او هُداوند!

منا چه درۆگبندێن لُنٹ و پرێبکارێن دَپان برَکّێن.“

۳ او پرێبکارێن دپ!

هُداوند ترا چے بدنت و

چِد و گێش گۆن تئو چے بکنت؟

۴ ترا گۆن جنگۆلانی تێزێن تیر و

گۆن رۆکێن اِشکران سزا دنت.

۵ اپسۆز په من که مێشێکئے مُلکا نِشتگان،

که من کێدَرئے گِدانان جَهمنند آن.

۶ من گۆن چُشێن مردمان زند گوازێنگا دَم بُرتگ که

چه سُهل و اێمنیا نپرتَ کننت.

۷ سُهل و اێمنی پسُندێن مردمے آن

بله هر وهدا که هبرے کنان، اے جنْگا پادَ کاینت.