۱ او هُداوند! تان کدێن؟ بارێن منا تان اَبدَ شمۆشئے؟
تان کدێن وتی دێما چه من پناهَ کنئے و پۆشێنئے؟
۲ تان کدێن منی پگر و اندێشگ منا آزار بدئینت،
هر رۆچ دلُن گَمیگ؟
تان کدێن دژمن منی سرا بالادست ببیت؟
۳ او هُداوند! منی هُدا! منی چارگا بکن و پَسّئو دئے!
چمّانُن رُژنا کن، اگن نه، مرکئے وابا وپسان.
۴ چۆ مبیت دژمن بگوَشیت: ”من آییئے سرا سۆبێن بوتگان“،
بدواه شادان ببیت که منَ لرزان.
۵ بله تئیی مِهرئے سرا تئوکلَ کنان،
دلُن گَل و بالَ بیت که تئو منا رَکّێنتگ.
۶ هُداوندا نازێنان،
که مُدام منی سرا مهربان بوتگ.