۱ دایما هُداوندا نازێنان
آییئے ستا و سنا مُدام منی دپا اِنت.
۲ منی اَرواه هُداوندئے سرا پهرَ کنت،
بێکِبرێن مردم بِشکننت و شادهی بکننت.
۳ گۆن من هۆریگا هُداوندا مزنی بدئیێت،
بیاێت که هئواریا آییئے ناما نازێنێن.
۴ هُداوندُن شۆهاز کرت و منا پَسّئوی دات،
چه منی سجّهێن تُرسان منا آزاتی کرت.
۵ آ که چمِّش گۆن آییا اِنت دْرپشان اَنت،
آیانی دێم هچبر شرمسارَ نبیت.
۶ اے مِسکینا تئوار پِر جت،
هُداوندا آییئے تئوار اِشکت و
چه سجّهێن سکّیان رَکّێنتی.
۷ هُداوندئے پرێشتگ هُداتُرسانی چپّ و چاگردا پَلّے بندیت و
آیان نجاتَ دنت.
۸ بچَشێت و بچارێت که هُداوند نێک اِنت،
بَهتاور هما اِنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بیت.
۹ او هُداوندئے پَلگارتگێنان! چه هُداوندا بترسێت،
چیا که هُداتُرسان هچ کمّیے نێست.
۱۰ ورناێن شێر مهتاج و شدیگَ بنت،
بله هُداوندئے شۆهاز کنۆکان چه نێکیا هچ کمّیے نێست.
۱۱ او چُکّان! بیاێت و چه من بِشکنێت،
من شمارا سَبکَ دئیان که هُداوندا چۆن بمَنّێت.
۱۲ چه شما کئے په زِندا هُدۆناک اِنت و
وشّێن رۆچانی گِندگئے لۆٹۆک؟
۱۳ وتی زبانا چه بدیا دور بدار و
لُنٹان چه درۆگا.
۱۴ چه بدیا پِر ترّ و نێکی کن،
سُهل و اێمنیئے شۆهازا ببئے و همِشیئے رندا بکپ.
۱۵ هُداوندئے چمّ گۆن پهرێزکاران اِنت و
گۆشی هم په آیانی پریاتان پَچ.
۱۶ هُداوندئے دێم بدکارانی هلاپا اِنت،
تان آیانی یاتا چه جهانا ببُرّیت و گُمسار بکنت.
۱۷ وهدے پهرێزکار پریاتَ کننت، هُداوندَ اِشکنت و
آیان چه سجّهێن سکّیانَ رَکّێنیت.
۱۸ هُداوند گۆن پْرُشته‌دِلان نزّیک اِنت و
درُشته‌روهانَ رَکّێنیت.
۱۹ پهرێزکارا بازێن سکّی و سۆریَ رسیت،
بله هُداوند آییا چه سجّهێن سکّیانَ رَکّێنیت.
۲۰ آییئے سجّهێن هڈّان مُهرَ داریت،
چه آیان یکّے هم پرۆشگَ نبیت.
۲۱ بدی بدکارا کُشیت و
هما که چه پهریزکارا نپرتَ کنت، مئیاربارَ بیت.
۲۲ هُداوند وتی هزمتکارانی زِندا رَکّێنیت،
هرکَس که آییئے باهۆٹَ بیت، مئیاربارَ نبیت.