۱ هُدا مئے پناهگاه و زۆر و واک اِنت،
مَدَت کنۆکے که سکّیانی وهدا تئیار اِنت.
۲ پمێشکا نترسێن، تُرے زمین بجمبیت و
کۆه دریائے دلا بکپنت.
۳ تُرے آییئے آپ گْرومبان و کپ و گجّ ببنت و
کۆه چه آیانی گْرومبگا بلرزنت. اۆشت...
۴ کئورے هست که جۆیی هُدائے شهرا شادمانَ کننت،
بُرزێن اَرشئے هُدائے پاکێن جاگها.
۵ هُدا شهرئے نیاما اِنت و شهرَ نسُریت،
بامگواها هُدا مَدَتیَ کنت.
۶ کئوم شۆرشَ کننت و هکومت سرشکونَ بنت،
آ وتی تئوارا بُرزَ کنت و زمین آپَ بیت.
۷ لشکرانی هُداوند گۆن ما گۆن اِنت،
آکوبئے هُدا مئے کلات اِنت. اۆشت...
۸ بیاێت هُدائے کاران بچارێت،
بگندێت که آییا زمینا چۆنێن بێرانی آورتگ.
۹ زمینئے چارێن کُنڈان جنگان هلاسَ کنت،
کمانا پرۆشیت، نئیزها هورت هورتَ کنت و
اَرّابهان آس مانَ داریت.
۱۰ ”وتا بدارێت و بزانێت که من، هُدا آن،
کئومانی سرا هُکمران و
جهانا هاکم.“
۱۱ لشکرانی هُداوند گۆن ما گۆن اِنت،
آکوبئے هُدا مئے کلات اِنت. اۆشت...