۱ آییا، پاکێن کۆهئے سرا شهرے اَڈّ کرت.
۲ هُداوندا سَهیونئے دروازگ دۆستر اَنت
چه آ دگه هما سجّهێن جاگهان که آکوب جهمنند بوتگ.
۳ او هُدائے شهر!
تئیی بارئوا پُرشانێن هبر کنگَ بیت. اۆشت...
۴ مِسر و بابِلا گۆن همایان هۆر هسابَ کاران که منا زاننت،
پیلیستیه و سورا هم، گۆن کوشا هئوار.
اِشانی بارئوا گوَشگَ بیت: ”اے همۆدا پێدا بوتگ“.
۵ سَهیونئے بارئوا گوَشگَ بیت:
”اے مردم و آ مردم همۆدا پێدا بوتگ‌اَنت،
بُرزێن اَرشئے هُدا وت اورشَلیما پادارَ کنت.“
۶ وهدے هُداوند کئومانی نامان نبشتهَ کنت، نبیسیت:
”اے همۆدا پێدا بوتگ.“اۆشت...
۷ آ که سئوتَ جننت و آ که ناچَ کننت گوَشنت:
”منی سجّهێن چمّگ چه تئو بُجنت.“