۱ نون من دگه پُرواکێن پرێشتگے دیست که چه آسمانا اێر آیگا اَت. جمبری پۆشاکی گوَرا اَت، سرا سَنجے اێر اَتی، چِهرگی رۆچئے ڈئولا اَت و پادی آسی مِنُکئے پئیما اَتنت. ۲ کَسانێن کتابے دستا اَتی که پَچ اَت. اے کتاب تومارے اَت. پرێشتگا وتی راستێن پاد دریائے و چپّێن زمینئے سرا اێر کرت و ۳ کوکّاری کرت، اَنچۆ که شێرے گُرّیت و وهدے کوکّاری کرت، هپت گْرندئے تئوار آتک که هبرا اَتنت. ۴ وهدے هپتێن گْرندان هبر کرت من لۆٹت بنبیسانِش، بله تئوارے چه آسمانا اِشکتُن، گوَشگا اَت: ”هرچے که هپتێن گْرندان گوَشت، چێرِش بدئے و نبشته‌اِش مکن.“
۵ پدا من هما دریا و زمینئے سرا اۆشتاتگێن پرێشتگ دیست که وتی راستێن دستی آسمانئے نێمگا چست کرت. ۶ و هماییئے سئوگندی وارت که اَبد تان اَبد زندگ اِنت، هماییئے که آسمان و هرچے که آسمانان هست، زمین و هرچے که زمینا هست، دریا و هرچے که دریائے تها هست جۆڑی کرتگ‌اَنت. گوَشتی: ”نون وهد هلاس اِنت. ۷ هُدائے راز هما رۆچان سَرجمَ بیت که هپتمی پرێشتگ وتی کَرنایا جنَگیَ بیت، هما پئیما که هُدایا گۆن وتی هِزمتکارێن پئیگمبران جار جتگ.“
۸ گڑا هما تئوارا گۆن من پدا هبر کرت که من چه آسمانا اِشکتگ‌اَت. گوَشتی: ”برئو، هما پَچێن تومارا بزور که دریا و زمینئے سرا اۆشتاتگێن پرێشتگئے دستا اِنت.“
۹ من پرێشتگئے کرّا شتان و کَسانێن تومار لۆٹت. آییا منا گوَشت: ”بزور و بوَری. اے تئیی لاپئے تها تَهلَ بیت بله تئیی دپا بێنگئے ڈئولا شیرکن.“ ۱۰ من کَسانێن تومار چه پرێشتگئے دستا زرت و وارت. دپا بێنگئے ڈئولا شیرکن اَت بله اَنچۆ که من وارت، منی لاپ تَهل بوت. ۱۱ منا گوَشتِش: ”په تئو اے اَلّمی اِنت که پدا بازێن کئوم، راج، زبان و بادشاهانی بارئوا پێشگۆیی بکنئے.“