۱ چه اے چیزّان و رَند من دگه پرێشتگے دیست که چه آسمانا اێر آیگا اَت. آییا مزنێن اِهتیارے گۆن اَت و زمین چه آییئے شان و شئوکتا رُژنا بوت. ۲ گۆن مزنێن تئوارێا کوکّاری کرت:
”کپتگ، کپتگ، مزنێن بابِل،
نون پلیتێن روهانی منندجاه بوتگ و
هر ناپاکێن اَرواهئے جاگه اِنت و
هر ناپاکێن مُرگئے کدۆه اِنت و
هر ناپاک و بَژّناکێن سَهدارئے لۆگ اِنت.“
۳ چێا که سجّهێن کئومان
آییئے زنائے مَست کنۆکێن شراب وارتگ.
جهانئے بادشاهان گۆن آییا زنا کرتگ و
دنیائے سئوداگر چه آییئے زیادهێن ائیش و آسودگیان
هستۆمند بوتگ‌اَنت.
۴ رندا من چه آسمانا دگه تئوارے اِشکت، گوَشگا اَت:
”او منی مردمان! چه اِشیا در آێت
تانکه شما اِشیئے گناهان شریک مبێت و
اِشیئے اَزاب شمئے سرا مکپنت،
۵ چێا که اِشیئے گناه سر په سر اَنت و آسمانا رَستگ‌اَنت و
هُدایا آییئے رَدێن کار یات کرتگ‌اَنت.
۶ هرچے که آییا کرتگ گۆن آییا هما پئیما بکنێت و
دو سری بدئیێتی،
هما پیاله که آییا اێر رێتکگ، چه هما پیالها
په آییا دو سری اێر رێچێت.
۷ همینچک که وتا شان و شئوکتی داتگ و
ائیش و نۆشئے تها زِندی گْوازێنتگ،
نون همینچک اَزابی بدئیێت،
چێا که وتی دلا گوَشتگی:
’من مَلکهے آن و تَهتئے سرا نِشتگان،
جنۆزامے نه‌آن و
هچبر پُرسَ نگندان.‘
۸ اِشانی سئوَبا یکّ رۆچێئے تها آییئے اَزاب،
بزان مرک، پُرس و ڈُکّالَ کاینت و
آ گۆن آسا سۆچگَ بیت،
چێا که هُداوندێن هُدا پُرواک اِنت و
آییئے دادرسیا کنت.“
۹ زمینئے بادشاهان که گۆن بابِلئے شهرا زِنا کرتگ و ائیش و نۆشئے زندِش گْوازێنتگ، وهدے آییئے سُچگئے دوتّانَ گندنت، په آییا گرێونت و پُرسیگَ بنت. ۱۰ آییئے اَزابا که گِندنت، تُرسنت، دورَ اۆشتنت و گوَشنت:
”اَپسۆز، اَپسۆز، او مزنێن شهر!
او بابِل، او مُهکمێن شهر!
چێا که یکّ ساهتێئے تها تئیی دادرسیئے وهد رَسِت.“
۱۱ زمینئے سئوداگرَ گرێونت و په آییا پُرسیگَ بنت، چێا که آیانی سامانان نون کسّ په بها نزوریت؛ ۱۲ تلاه، نُگره، گرانبهاێن سِنگ و مُروارد، لیلُمێن گُد، جَمو و هریر و رُژنا سُهرێن گُد و هر پئیمێن وَشبۆێن دار، هر پئیمێن آجێن چیزّ، چه گرانبهاێن دار، بْرنج، آسِن و سِنگ‌مَرمَرا جۆڑ کرتگێن چیزّ، ۱۳ دارچینی، مَساله، سۆچُکی، مُرّ، سۆچَگی، شراب، زئیتونئے ٹێل، گهترێن آرت، گندم، گۆک و پس، اسپ و اسپ‌گاڑی، گُلام و انسانی زِند.
۱۴ هما بَر و سَمر که شمئے اَرواه
په آییا هُدۆناک بوتگ،
چه شمئے دستا شتگ.
سجّهێن زینَتی و دْرپشۆکێن چیزّ
چه شمئے دستا شتگ‌اَنت و
نون هچبر در گێجگَ نبنت.
۱۵ اے چیزّانی سئوداگر که چه اے کَهبگا هستۆمند بوتگ‌اَنت، چه آییئے اَزابئے تُرسا دور دورا اۆشتنت، گرێونت و پُرسیگَ بنت. ۱۶ گوَشنت:
”اَپسۆز، اَپسۆز، او مزنێن شهر!
چێا که لیلُمێن گُد، جَمو و رُژنا سُهرێن پۆشاک گوَرا دئیگ بوتئے و
گۆن تلاه و گرانبهاێن سِنگ و مُرواردا سمبهێنگ بوتئے،
۱۷ بله چُشێن بلاهێن مال و مِلکت یکّ ساهتێئے تها تباه کنگ بوت.“
سجّهێن ناهُدا، جانشۆ و هما مردم که دریایا سپرَ کننت یا کارَ کننت دور اۆشتاتگ‌اَتنت. ۱۸ وهدے آییئے سُچگئے دوتِّش دیست، کوکّارِش کرت و گوَشتِش: ”اے مزنێن شهرئے ڈئولێن، دگه شهرے بوتگ؟“ ۱۹ آ هاک په سر بوتنت و گرێوان و مۆتک آرانا کوکّار کنگا اَتنت:
”اَپسۆز، اَپسۆز، او مزنێن شهر!
هما که دریایا بۆجیگِش هست‌اَت،
چه تئیی مال و مِلکتا هستۆمند بوتگ‌اَنت،
بله یکّ ساهتێئے تها تباه کنگ بوتئے.“
۲۰ آییئے سرا شادهی کنێت، او آسمانان!
شادهی کنێت، او هُدائے پَلگارتگێن مردمان، او کاسِد و پئیگمبران!
چێا که هُدایا اِشیئے دادرسی هما پئیما کرتگ که اِشیا گۆن شما کرتگ.
۲۱ پدا پُرواکێن پرێشتگێا، جنتری تائے کَدّێن مزنێن سِنگے چست کرت و دریایا دئور دات و گوَشتی:
”گۆن همے تْرندیا مزنێن شهر، بابِل جَهلاد دئور دئیگَ بیت و
پدا هچبر شۆهاز کنگ بوتَ نکنت.
۲۲ چَنگ جنۆک، سازگر، نَل و سُرنا جنۆکانی سازئے تئوار
پدا هچبر تئیی تها اِشکنگَ نبیت.
هچّ هُنرئے هُنرمند
پدا هچبر تئیی تها شۆهاز کنگَ نبیت.
جنتری تئوارے
پدا هچبر تئیی تها اِشکنگَ نبیت.
۲۳ چِراگئے رُژن
پدا هچبر تئیی تها ندْرپشیت.
سالۆنک و بانۆری تئوارے
پدا هچبر تئیی تها اِشکنگَ نبیت،
چێا که تئیی سئوداگر زمینئے سکّێن مزنێن مردم بوتگ‌اَنت و
تئیی جادوگریئے سئوَبا، سجّهێن کئوم رَد دئیگ بوتگ‌اَنت.
۲۴ پئیگمبر و هُدائے پَلگارتگێن مردم و هرکَس که دنیائے تها کُشگ بوتگ،
آیانی هۆن اے شهرئے تها در کپت.“