۱ نِزۆرێن باورمندا وشّاتک کنێت و بزورێت و نگیشّتگێن هبرانی سرا گۆن آییا جێڑه مکنێت. ۲ یکّێئے باور آییا هر چیزّئے ورگا کِلّیت، بله دومی که باوری نِزۆر اِنت تهنا سبزیَ وارت. ۳ آ که هر چیزَّ وارت، دومیا په آییئے پهرێز کنگا کم‌اَرزش مزانت و آ که پهرێزَ کنت، آ دگرئے سرا که هر وراکَ وارت هُکم مبُرّیت، چێا که هُدایا، آ وشّاتک کرتگ و زرتگ. ۴ تئو کئے ائے که دگرێئے هِزمتکارئے سرا هُکم ببُرّئے؟ آ وتی جندئے هُدابندئے پێشگاها اۆشتیت یا کپیت. بله بزان که اۆشتیت، چێا که هُداوندا اے واک هست که آییا بداریت.
۵ کَسے یکّ رۆچێا چه دگه رۆچێا شرترَ زانت و دگرێئے دلا سجّهێن رۆچ یکّ اَنت. هرکَس وتی دلئے هئیالانی سرا سدّک ببیت. ۶ آ کَس که یکّ رۆچێا هاسێن رۆچے زانت، په هُداوندئیگی چُشَ کنت. آ کَس که وارت هم په هُداوندئیگیَ وارت، پرچا که هُدائے شُگرا گیپت و آ کَس که چه ورگا پهرێزَ کنت، په هُداوندئیگی چُشَ کنت و هُدائے شُگرا گیپت. ۷ چه ما هِچکَس په وتیگی زِندگ نه‌اِنت و کَسّ په وتیگیَ نمریت. ۸ اگن زِندگ اێن په هُداوندا زِندگ اێن و اگن بمرێن په هُداوندا مرێن. گڑا زِندگ ببێن یا بمرێن، هُداوندئیگ اێن. ۹ مَسیه پمێشکا مُرت و پدا زِندگ بوت که مُردگانی هم هُداوند ببیت و زِندگێنانی هم.
۱۰ نون تئو چێا وتی براتا اێرَ جنئے؟ په چے آییا کم‌اَرزشَ زانئے؟ چێا که هسابئے رۆچا ما سجّهێن هُدائے بارگاها اۆشتێن. ۱۱ پرچا که نِبیسگ بوتگ:
”هُداوندَ گوَشیت: ’اَنچُش که من زِندگ آن،
اے هبر هم راست اِنت،
همُک مردم منی دێما کۆنڈانَ کپیت و
هر زبان هُدایا ستا کنت و ساڑاییت.‘“
۱۲ گڑا چه ما هر یکّێا هُدائے دێما وتی هساب دئیگی اِنت.
۱۳ بیاێت چه اِد و رند یکدومیئے هُکما مبُرّێن. اِشیئے بدلا، وتی دلا شئور بکنێت که آ دگه براتانی پادْراها مان گیشّێنۆکێن ڈۆک اێر مکنێت و بند مبندێت. ۱۴ من، چه هُداوندێن ایسّائے نێمگا سَدّک آن که هچّ وراکے وتاوَت پَلیت نه‌اِنت، بله اگن کَسے چیزّێا په وت پَلیت بزانت په آییا پَلیت اِنت. ۱۵ اگن گۆن تئیی وراکێئے ورگا تئیی برات دِلرنجَ بیت، گڑا چه اِد و رَند مِهرئے تها گام نجنَگا ائے. په وتی وراکا آییا تباه مکن که مَسیه په هماییا مُرت. ۱۶ مئیلێت مردم آ چیزّانی بارئوا بدێن هبر بکننت که شما آیان نێکَ زانێت. ۱۷ چێا که هُدائے بادشاهی په ورگ و نۆشگ نه‌اِنت، آییئے بادشاهی، پَلگاری و سُهل و شادهی اِنت که چه پاکێن روها رسیت. ۱۸ هرکَس همے پئیما مَسیهئے هِزمتا بکنت، هُدایا وَشنۆدَ کنت و مردم هم آییا مَنّنت.
۱۹ گڑا بیاێت مُدام هما کارانی پد و رندا ببێن که دێم په سُهل و آرامی و یکدومیئے رُست و رُدۆما برنت. ۲۰ هُدائے کارا په وراکا زئوال مکن. په راستی سجّهێن وراک پاک اَنت، بله تئیی هر هما وراکے په تئو بد اِنت که دگرێئے ٹَگل ورگئے سئوَبسازَ بیت. ۲۱ شَرتر اِنت که چه گۆشت، شراب یا دگه هر چیزّا پهرێز بکنئے که تئیی براتئے ٹَگل ورگئے سئوَبسازَ بیت. ۲۲ اے چیزّانی سرا وتی مُهرێن باورا وتیگ و هُدائے نیاما بدار، تئو بزانئے و هُدا. گَل په هماییا که وتی مَنّتگێن چیزّانی سرا وتا مئیاریگَ نکنت. ۲۳ بله آ که وراکێئے سرا شَکّ اِنت، اگن آییا بوارت مئیاریگ اِنت، چێا که گۆن باور و ایمانا نئوارتگی. هرچے که چه باور و ایمانا مبیت، گناه اِنت.