۱ پمێشکا تئو، هرکَس که ببئے، وهدے دگران مئیاریگَ کنئے، ترا هم اُزرے نێست. چێا که گۆن دگرێئے مئیاریگ کنگا، وتا مئیاریگَ کنئے. پرچا که تئو وَت هما کارانَ کنئے. ۲ ما زانێن هُدائے دادرَسی آیانی سرا بَرهَکّ اِنت که اے پئیمێن کارَ کننت. ۳ تئو، هرکَس ببئے، وهدے دگران اێرَ جنئے بله وت هما کارانَ کنئے، تئیی هئیالا چه هُدائے دادرَسیا رَکّئے؟ ۴ یا که آییئے مهربانی و سبر و تهمبُلئے گنجا بےارزشَ زانئے و اے چیزّا سَرپدَ نبئے که هُدائے مهربانیئے مکسد همش اِنت که ترا دێم په تئوبه کنگا بِبارت؟ ۵ بله تئو گۆن وتی ناپشۆمان و سِنگێن دلا، په کَهر و گَزبئے رۆچا په وت کَهر و گَزب اَمبارَ کنئے، هما رۆچا که هُدائے آدلێن دادرسی زاهرَ بیت.
۶ هُدا هرکَسئے مُزّا آییئے کرتگێن کارانی هسابا دنت. ۷ هما که گۆن سبر و اۆپار، نێکێن کارانی سرا مُهر اۆشتاتگ‌اَنت و شئوکت، ازّت و نمیرانیئے رَندا اَنت، آیان نمیرانێن زِندَ بَکشیت. ۸ بله په وَتواه و هما مردمان وتی کَهر و گَزبا گوارێنیت که هَکّ و راستیئے بدلا بَدکاریئے رَندگیر اَنت. ۹ هرکَس که بدێن کارَ کنت، رنج و اَزابانی تها کپیت، پێسرا یَهودی و رندا یونانی. ۱۰ بله هرکَس که نێکیَ کنت، شئوکت، ازّت و اێمنیئے واهندَ بیت، پێسرا یَهودی و رندا یونانی. ۱۱ چێا که هُدا رو و ریا نکنت.
۱۲ آ که شَریَتا نزاننت و چه شَریَتا ڈنّ گناهِش کرتگ، چه شَریَتا ڈَنّ تباه و بربادَ بنت و آ که شَریَتا زاننت و شَریَتئے چێرا گناهِش کرتگ، آیانی دادرسی شَریَتئے هسابا بیت. ۱۳ چێا که تهنا چه شَریَتئے رَهبندانی اِشکنگا، کَس هُدائے چمّان پاک و پَلگارَ نبیت. هما کَس پاک و پَلگار زانگَ بیت که شَریَتئے رَهبندانی سرا کارَ کنت. ۱۴ وهدے دَرکئوم که شَریَت په آیان نرَستگ بله چه وتی سَرِشتا اَنچێن کارَ کننت که شَریَتئے رَهبندا اَنت، آ وتی سرا وت شَریَت اَنت، بِلّ که شَریَتِش نێست. ۱۵ گۆن وتی اے کاران پێشَ دارنت که شَریَتئے رَهبند آیانی دلا نَکْش اَنت. آیانی دل و جَبین په اِشیا گواهیَ دنت و پِگر و هئیالِش برے آیان مئیاریگ و برے بێمئیارَ کننت. ۱۶ اے هما رۆچا پَدّرَ بیت که هُدا چه ایسّا مَسیهئے راها، مردمانی چێر و اَندێمێن پِگرانی دادرسیا کنت، هما ڈئولا که منی وشّێن مِستاگَ گوَشیت.
۱۷ بله اگن تئو وتا یَهودیے زانئے و شَریَتئے سرا تئوکلَ کنئے، اگن گۆن هُدایا وتی نزّیکّیئے سرا پَهرَ بندئے، ۱۸ اگن چه شَریَتا تالیم گرگئے سئوَبا هُدائے واهگا زانئے و گهترێنا پَجّاهَ کارئے، ۱۹ اگن دِلجم ائے که کۆرانی رهشۆن ائے و په آیان نورے ائے که تهارۆکیا اَنت، ۲۰ اگن هما شَریَتئے سئوَبا که زانت و راستیئے جئوهر اِنت جاهلانی تالیم دئیۆک و کۆدکانی استاد ائے، ۲۱ اگن تئو دگران تالیمَ دئیئے، گڑا چێا وتی جندا تالیمَ ندئیئے؟ تئو که دُزّیئے هلاپا جارَ جنئے، بارێن وت دُزّیَ نکنئے؟ ۲۲ تئو که زنایا مَکَن و مَنَهَ کنئے، بارێن وت زنا نکنئے؟ ترا که چه بُتان نپرت اِنت، بارێن وت بُتانی پرستشگاهانَ نپُلئے؟ ۲۳ تئو که شَریَتئے سرا پَهرَ بندئے، بارێن گۆن شَریَتئے پرۆشگا هُدائے بےاِزّتیا نکنئے؟ ۲۴ هما پئیما که نِبشته اِنت: ”شمئے سئوَبا دَرکئوم هُدائے ناما بےاِزّتَ کننت.“
۲۵ بُرُّک و سُنّتا هما وهدا اَرزش هست که شَریَتا برجاه بدارئے بله اگن شَریَتا بپرۆشئے گڑا بزان سُنّت کنگ نبوتگئے. ۲۶ اگن آ که سُنّت کنگ نبوتگ بله شَریَتئے رَهبندان پوره بکنت، سُنّت بوتگێن هسابَ نبیت؟ ۲۷ آ که جِسمی سُنّت کنگ نبوتگ بله شَریَتئے سرا کارَ کنت ترا مئیاریگَ کنت. بِلّ که ترا نِبشتگێن شَریَت و سُنّت کنگئے رسم هست، بله تئو اَنگت شَریَتا پرۆشئے. ۲۸ چێا که یَهودی آ نه‌اِنت که سرزاهرا یَهودی اِنت و اَنچُش هم راستێن سُنّت بئیگ، سرزاهری چیزّے نه‌اِنت. ۲۹ یَهودی هما اِنت که په دل یَهودی ببیت و راستێن سُنّت دلئے تها بیت، چه هُدائے روها بیت، چه نِبشتگێن لبزا نبیت. چُشێن مردما چه اِنسانا ستا نرسیت، چه هُدایا رسیت.