۱هرکسی که بیضه ها یا آلۀ تناسلی اش بریده شده باشند اجازه ندارد که داخل جماعت خداوند شود. ۲شخص حرام زاده و فرزندان او تا ده نسل حق ندارند که در جماعت خداوند داخل شوند.
۳به هیچیک از عمونیان و موآبیان و اولادۀ آن ها تا ده نسل نباید اجازۀ ورود در جماعت خداوند داده شود، ۴زیرا وقتی شما از مصر خارج شدید آن ها با نان و آب به استقبال شما نیامدند. آن ها حتی بِلعام، پسر بِعور را که از مردم فتور بود، از بین النهرین اجیر کردند تا شما را لعنت کند. ۵اما خداوند، خدای تان به حرف بِلعام توجه نکرد. برعکس، چون شما را دوست داشت لعنت را به برکت تبدیل کرد. ۶بنابران، تا که حیات دارید نباید به آن ها کمک کنید که در رفاه و آسایش زندگی کنند.
۷اما شما نباید ادومیان را دشمن خود بشمارید، زیرا آن ها برادران شما هستند. همچنین از مردم مصر نباید متنفر باشید، زیرا که در کشور شان زندگی می کردید. ۸نسل سوم شان اجازه دارند که در جماعت خداوند داخل شوند.
۹وقتی برای جنگ با دشمنان اردو می زنید، باید از هرگونه ناپاکی ها دوری کنید. ۱۰اگر کسی بخاطر انزال شبانه نجس شود، پس باید از اردوگاه خارج گردد و نباید به داخل اردوگاه برود. ۱۱سپس غسل کند و هنگام غروب آفتاب به اردوگاه برگردد.
۱۲بیت الخلاء هائی در بیرون اردوگاه بسازید. ۱۳هر کسی در بین ابزار خود باید وسیله ای برای کندن زمین داشته باشد که بعد از قضای حاجت با آن زمین را حُفر کند و فضلۀ خود را بپوشاند. ۱۴اردوگاه باید پاک و نظیف باشد، زیرا خداوند، خدای تان در اردوگاه با شما می باشد تا شما را محافظت نماید و دشمنان را به دست تان تسلیم کند. مبادا چیز پلیدی را در اردوگاه ببیند و از شما رو برگرداند.
۱۵هرگاه غلامی از صاحب خود فرار کند و پیش شما بیاید، او را مجبور نکنید که پیش صاحب خود برگردد. ۱۶او می تواند در بین شما در هر جائی که بخواهد زندگی کند و شما نباید بر او ظلم کنید.
۱۷مردان یا زنان اسرائیلی نباید فاحشۀ عبادتگاه شوند. ۱۸شما نباید پولی را که از راه فحشاء و لواطت به دست می آید بعنوان نذر به خانۀ خداوند، خدای تان بیاورید، زیرا خداوند از هر دو بیزار و متنفر است.
۱۹هرگاه به یک برادر اسرائیلی خود برای خوراک و یا چیزهای دیگر پول قرض می دهید، از او سود نگیرید، ۲۰اما اگر به یک بیگانه قرض بدهید می توانید از او سود بگیرید، نه از یک اسرائیلی. به این ترتیب، خداوند، خدای تان در آن سرزمینی که وارد می شوید در هر همه کارها به شما برکت می دهد.
۲۱وقتیکه برای خداوند، خدای تان نذر می کنید باید بدون تأخیر آن را ادا نمائید، زیرا اگر نذر تان را به موقع ادا نکنید، در پیشگاه خداوند گناهکار محسوب می شوید. ۲۲اما اگر از نذر دادن خودداری کنید گناهکار نیستید. ۲۳هرچه می گوئید به آن عمل کنید. همینطور وقتی بدلخواه خود برای خداوند، خدای تان نذر می کنید باید در ادای آن دقت کامل بعمل آورید.
۲۴وقتی به تاکستان کسی می روید، از انگورهای آن هرقدر که بخواهید می توانید بخورید، اما نباید انگور را در ظرفی ریخته با خود ببرید. ۲۵هرگاه به کشتزار کسی داخل می شود، می توانید با دست تان خوشه ها را بچینید و بخورید، ولی نباید از داس کار بگیرید.