کتاب پیدایش

فصل نهم

پیمان خداوند با نوح

​۱خدا نوح و پسرانش را برکت داده فرمود: «فراوان و زیاد شوید و دوباره همه جای زمین را پُر کنید. ​۲همۀ حیوانات زمین و پرندگان آسمان و خزندگان و ماهیان از شما می ترسند. همۀ آن ها در اختیار شما باشند. ​۳شما می توانید آن ها را مثل علف سبز بخورید. ​۴اما گوشت را با خون که نشانۀ حیات است، نخورید. ​۵اگر کسی انسانی را بکشد، مجازات خواهد شد و هر حیوانی که انسانی را بکشد، به مرگ محکوم می کنم. ​۶انسان به صورت خدا آفریده شد. پس هر که انسانی را بکشد به دست انسان کشته می شود. ​۷شما فراوان و بی شمار و در روی زمین زیاد شوید.»

​۸خدا به نوح و پسرانش فرمود: ​۹«من با شما و بعد از شما با اولادۀ شما پیمان می بندم. ​۱۰همچنین پیمان خود را با همۀ جانورانی که با تو هستند، یعنی پرندگان، چهارپایان و هر حیوان وحشی و هر چه با شما از کشتی بیرون آمدند و همچنین تمام جانداران روی زمین حفظ می کنم. ​۱۱من با شما پیمان می بندم که دیگر همۀ جانداران باهم از طوفان هلاک نمی شوند و بعد از این دیگر طوفانی که زمین را خراب کند نمی باشد.» ​۱۲خدا فرمود: «نشانۀ پیمانی که نسل بعد از نسل با شما و همۀ جانورانی که با شما باشند، می بندم این است: ​۱۳کمان رستم را تا به ابد در ابر ها قرار می دهم تا نشانۀ آن پیمانی باشد که بین من و جهان بسته شده است. ​۱۴هر وقت ابر را در بالای زمین پهن می کنم و کمان رستم ظاهر می شود، ​۱۵پیمان خود را که بین من و شما و تمامی جانوران عقد شده است، به یاد می آورم تا طوفان دیگر همۀ جانداران را با هم هلاک نکند. ​۱۶کمان رستم در ابر می باشد و من آنرا می بینم و آن پیمانی را که بین من و همۀ جانداران روی زمین بسته شده، به یاد می آورم.» ​۱۷خدا به نوح فرمود: «این نشانۀ آن پیمانی است که با همۀ جانداران زمین بسته ام.»

نوح و پسرانش

​۱۸سام و حام و یافت پسران نوح بودند که از کشتی بیرون آمدند (حام پدر کنعانیان است). ​۱۹اینها سه پسر نوح بودند که تمام ملل جهان از آن ها بوجود آمد.

​۲۰نوح مشغول زراعت شد و اولین کسی بود که باغ انگور درست کرد. ​۲۱او از شراب آن نوشید و نشئه شد. در حالیکه نشئه بود در خیمۀ خود برهنه شد. ​۲۲در این موقع حام دید که پدرش برهنه است. او رفت و دو برادر دیگر خود را که بیرون بودند خبر کرد. ​۲۳سام و یافت چپنی را بر شانه های خود انداخته و پس پس رفته پدر خود را با آن پوشانیدند. روی آن ها به طرف دیگر بود و بدن برهنۀ پدر خود را ندیدند. ​۲۴وقتی نوح به هوش آمد، فهمید که پسر کوچکش چه کرده است. ​۲۵پس گفت: «بر کنعان لعنت. او همیشه خدمتگارِ غلامان برادران خود باشد.» ​۲۶همچنین گفت: «خداوند، خدای سام متبارک باد و کنعان خدمتگار او باشد. ​۲۷خدا یافت را فراوانی دهد و همیشه در خیمه های سام حضور داشته باشد و کنعان خدمتگار او باشد.»

​۲۸نوح بعد از طوفان سه صد و پنجاه سال زندگی کرد ​۲۹و در سن نهصد و پنجاه سالگی وفات یافت.