۱هر کاهن اعظم از میان مردم برگزیده می شود تا نمایندۀ مردم در حضور خدا باشد. او به خاطر گناهان انسان هدایائی تقدیم خدا نموده و مراسم قربانی را انجام می دهد. ۲چون خود او دچار ضعف های انسانی است، می تواند با نادانان و خطاکاران همدردی کند. ۳ولی به علت ضعف خود مجبور است، نه تنها برای گناهان مردم، بلکه به خاطر گناهان خویش نیز قربانی بنماید. ۴هیچ کس اختیار ندارد این افتخار را نصیب خود بسازد، بلکه فقط با دعوت خدا به این مقام می رسد، همان طور که هارون رسید.
۵مسیح هم همین طور، او افتخار کاهن اعظم شدن را برای خود اختیار نکرد، بلکه خدا به او فرمود:
«تو پسر من هستی، امروز پدر تو شده ام.»
۶و نیز در جای دیگر می فرماید:
«تو تا ابد کاهن هستی، کاهنی در رتبۀ ملکیزدق»
۷عیسی در زمان زندگی خود بر روی زمین با ناله و اشک از درگاه خدایی که به رهایی او از مرگ قادر بود دعا کرد و حاجت خویش را خواست و به خاطر این که کاملاً تسلیم بود، دعایش مستجاب شد. ۸اگر چه پسر خدا بود، اطاعت را از راه تحمل درد و رنج آموخت ۹و وقتی به کمال رسید سرچشمۀ نجات ابدی برای همۀ ایمانداران خود گردید، ۱۰و خدا لقب کاهن اعظم، کاهنی به رتبۀ ملکیزدق را به او داد.
۱۱دربارۀ او مطالب زیادی برای گفتن داریم، ولی شرح آن برای شما که در درک این چیزها دیر فهم شده اید دشوار است. ۱۲شما که تا این موقع باید معلم دیگران می شدید، هنوز احتیاج دارید که پیام خدا را از الفبا به شما تعلیم دهند. شما به جای غذای قوی به شیر احتیاج دارید. ۱۳کسی که فقط شیر می خورد، طفل است و در تشخیص حق از باطل تجربه ندارد. ۱۴اما غذای قوی برای بزرگ سالان و برای کسانی است، که قوای ذهنی آن ها با تمرین های طولانی پرورش یافته است تا بتوانند نیک و بد را از هم تشخیص بدهند.