۱ پس برادران‌تان را عَمی، یعنی «قوم من» و خواهران‌تان را روحامه، یعنی «رحمت شده» خطاب کنید.
۲ خداوند فرمود: «ای فرزندانم، مادر‌تان یعنی اسرائیل را توبیخ کنید، زیرا او زن من نیست و من دیگر شوهر او نمی‌باشم. به او بگویید که از زناکاری دست بردارد و تن‌فروشی نکند، ۳ ورنه او را مانند روزی که تولد شد، برهنه کرده و مانند بیابان و زمین خشک و بی‌آب، از تشنه‌گی هلاک می‌سازم. ۴ بر فرزندانش هم رحم نمی‌کنم، زیرا آنها فرزندان زنا هستند. ۵ مادر‌شان زنا کرده و با بی‌حیایی رفتار کرده، گفته است: «دنبال عاشقان خود می‌روم که به من نان و آب، پوشاکِ پشمی و کتانی، روغن زیتون و شراب می‌دهند.»
۶ اما من دیواری به دَور او می‌سازم و همچنان خار و خس در آنجا قرار می‌دهم تا نتواند راه خود را پیدا کند. ۷ هر قدر که او به دنبال عاشقان خود بدود، نتواند به آنها برسد، به جستجوی‌شان خواهد رفت اما آنها را پیدا نخواهد کرد. آنگاه خواهد گفت: «پیش شوهر اول خود بر‌می‌گردم، زیرا وقتی نزد او بودم، وضع بهتری داشتم.»
۸ او نمی‌دانست که غله، شراب و روغن را من به او می‌دادم. او همچنان نقره و طلا را از من به دست آورد که بعد آن را برای بُت‌بعل مصرف می‌کرد. ۹ ولی حالا غله و شراب را که در موسمش برای او تهیه می‌کردم و پوشاکِ پشمی و کتانی را که برای پوشاندن برهنه‌گی‌اش به او می‌دادم، پس می‌گیرم. ۱۰ هرزه‌گی او را در نظر عاشقانش آشکار می‌سازم و هیچ‌کسی نمی‌تواند او را از دست من نجات دهد. ۱۱ به تمام خوشی‌ها، عیدها، جشنهای ماه نو و روزهای سَبَت وی خاتمه می‌دهم. ۱۲ تاکستانها و درختهای انجیرش را که می‌گفت تحفۀ عاشقانش هستند، از بین می‌برم. آنها را به صورت جنگلی تبدیل می‌کنم و میوه‌هایش را خوراک حیوانات وحشی می‌گردانم. ۱۳ به‌خاطر این که در روزهای عید برای بُتهای بعل خوشبویی می‌سوزانید، خود را با انگشتر و زیور می‌آراست، دنبال عاشقان خود می‌رفت و مرا فراموش کرد، بنابر‌این، او را مجازات می‌کنم.» خداوند چنین فرموده است.
۱۴ پس من، خداوند، دوباره دل او را به دست آورده، او را به بیابان می‌برم و در آنجا با او سخنان محبت‌آمیز می‌گویم. ۱۵ در آنجا تاکستانهایش را به او پس می‌دهم و درۀ عَخور یعنی درۀ مصیبت را برایش به دروازۀ امید تبدیل می‌کنم. در آنجا مانند روزهای جوانی و هنگامی که او را از سرزمین مصر بیرون آوردم، به من جواب می‌دهد.
۱۶ خداوند می‌فرماید: در آن روز مرا «شوهر من» خطاب می‌کند و دیگر مرا «بَعلِ من» صدا نمی‌کند. ۱۷ من نام بعل‌ها را از لبهای او دور می‌کنم و نمی‌گذارم که حتی نام آنها را بر زبان بیاورد. ۱۸ در آن وقت، بین شما و حیوانات وحشی، پرنده‌گان هوا و خزنده‌گان پیمانی می‌بندم. کمان و شمشیر را از بین می‌برم و به جنگها خاتمه می‌دهم تا در آسایش و امنیت زندگی کنید.
خداوند می‌فرماید:
۱۹ تو برای همیشه همسر من می‌شوی
و با راستی و عدالت و محبت و رحمت
با تو پیمان عقد می‌بندم.
۲۰ تو را از روی وفاداری همسر خود می‌سازم
و آنگاه تو مرا به عنوان خداوند خود می‌شناسی.
۲۱ خداوند می‌فرماید که در آن روز
دعاهای قوم برگزیدۀ خود را اجابت می‌کنم.
باران را بر زمین می‌فرستم
۲۲ و آن زمین در درۀ یِزرِعیل
غله، انگور و زیتون تولید می‌کند.
۲۳ قوم اسرائیل را برای خود در زمین می‌کارم.
بر کسانی که «رحمت نشده» بودند، رحم می‌کنم
و به آنهایی که گفته بودم «قوم برگزیدۀ من نیستید»
می‌گویم: «شما قوم برگزیدۀ من هستید»
و آنها جواب می‌دهند: «تو خدای ما هستی.»