۱ خداوند قادر مطلق، خدای اسرائیل در مورد یهودیانی که در مصر، یعنی در شهرهای مِجدَل، تَحفَنحیس، مِمفیس و در قسمت جنوبی آن کشور زندگی می‌کردند، به ارمیا فرمود: ۲ «شما خود‌تان شاهد آن بودید که چه بلایی را بر سر اورشلیم و تمام شهرهای یهودا آوردم که تا به امروز هم ویران هستند و کسی در آنها زندگی نمی‌کند، ۳ زیرا مردم آن شهرها مرتکب کارهای زشت شدند و خدایانی را می‌پرستیدند که نه خود‌شان می‌شناختند و نه اجداد‌شان، و برای آنها قربانی تقدیم می‌کردند. بنابران، آتش خشم مرا به شعله‌ور ساختند. ۴ با این که همیشه بنده‌گان خود، انبیا را فرستادم تا به آنها بگویند که که از کارهای شرم‌آور و نفرت‌انگیز خود دست بکشند. ۵ اما آنها به سخنان‌شان گوش ندادند و به آن توجه نکردند. آنها از راه‌های بدی که در پیش گرفته بودند، برنگشتند و به تقدیم نمودن قربانی‌های پلید خود برای خدایان بیگانه ادامه دادند. ۶ از همین جهت، آتش خشم من بر‌افروخته شد و بر شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم ریخت و طوری که امروز می‌بینید، همه جا را ویران کرد.»
۷ خداوند قادر مطلق، خدای اسرائیل می‌فرماید: «چرا به خود ضرر می‌رسانید؟ چرا مرد و زن و اطفال و کودکان شیرخوار بازمانده‌گان یهودا را از بین می‌برید و نمی‌گذارید که کسی از شما باقی بماند؟ ۸ شما در سرزمین مصر برای خدایان دیگر قربانی می‌کنید. با این کار زشت‌تان مرا خشمگین می‌سازید و وادار می‌کنید که شما را از بین ببرم و نزد تمام مردم جهان مسخره و رسوا سازم. ۹ آیا شرارت اجداد‌تان را فراموش کرده‌اید؟ آیا گناهانی را که پادشاهان، زنان‌شان و خود‌تان در سرزمین یهودا و کوچه‌های اورشلیم مرتکب شده‌اید به‌یاد ندارید؟ ۱۰ شما هیچگاهی از کارهای بد‌تان پشیمان نبوده و از من نترسیده‌اید و از شریعت و احکامی که به پدران‌تان دادم، پیروی نکرده‌اید.
۱۱ بنابران، خداوند قادر مطلق، خدای اسرائیل، می‌فرماید: من در خشم خود بر ضد شما قرار گرفته‌ام تا تمام قوم یهودا را نابود کنم. ۱۲ بازمانده‌گان یهودا را که می‌خواهند به مصر بروند و در آنجا بمانند، هلاک می‌سازم. هر یک از آنها، از خورد تا بزرگ، با شمشیر و در اثر قحطی می‌میرند، مورد لعنت و نفرت مردم قرار می‌گیرند و همه از دیدن وضع بد آنها دچار وحشت می‌شوند. ۱۳ همان‌طوری که اهالی اورشلیم را با شمشیر، قحطی و مرض از بین بُردم، یهودیانی را که در سرزمین مصر زندگی می‌کنند هم جزا می‌دهم. ۱۴ از آنها هیچ‌کسی باقی نمی‌ماند که بگریزد و یا به سرزمین یهودا برگردد. به غیر از چند نفر فراری، هیچ‌یک نمی‌تواند به یهودا که این‌قدر آرزومندش هستند، برگردد.»
۱۵ آنگاه تمام مردانی که می‌دانستند زنان‌شان برای خدایان دیگر قربانی تقدیم می‌کنند و نیز زنان دیگری که در آنجا حاضر بودند، با گروه بزرگی از مردم و همه کسانی که در منطقۀ فتروس، واقع در جنوب مصر، زندگی می‌کردند به ارمیا گفتند: ۱۶ «ما به سخنانی که تو می‌گویی از جانب خداوند است، گوش نمی‌دهیم، ۱۷ بلکه هر‌چه را که وعده داده بودیم، انجام می‌دهیم. همان‌طوری که خود ما، اجداد ما، پادشاهان و بزرگان ما در سرزمین یهودا و کوچه‌های اورشلیم مراسم قربانی را به ملکۀ آسمان تقدیم می‌کردیم، اینجا هم همان کار را می‌کنیم و برای او هدیۀ نوشیدنی می‌بریم و خوشبویی می‌سوزانیم. زیرا در آن وقت ما همه خوراک فراوان داشتیم، از تمام چیزهای خوب برخوردار بودیم و غم و مصیبت را نمی‌دیدیم. ۱۸ اما از روزی که از ریختن خوشبویی و نوشیدنی برای ملکۀ آسمان دست کشیدیم، همه چیز را از دست دادیم و با شمشیر و قحطی هلاک می‌شویم.» ۱۹ زنان هم گفتند: «آیا فکر می‌کنی که ما بدون اطلاع شوهران خود برای ملکۀ آسمان هدیه‌های نوشیدنی تقدیم می‌کردیم و کلچه‌های شیرین به شکل خودش می‌پُختیم؟»
۲۰ آنگاه ارمیا به مردان و زنانی که این جواب را به او دادند، گفت: ۲۱ «شما و پدران‌تان، پادشاهان و بزرگان‌تان و مردم سرزمین‌تان که در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم قربانی تقدیم می‌کردید، آیا خیال می‌کنید که خداوند نمی‌دانست و از کارهای شما خبر نداشت؟ ۲۲ او دیگر نمی‌توانست اعمال شریر و زشت شما را تحمل کند، بنابران، چنانچه می‌بینید، سرزمین‌تان تا به امروز هم ویران است و کسی در آنجا زندگی نمی‌کند. ۲۳ به‌خاطر این که شما برای خدایان دیگر هدیه تقدیم می‌کردید، در برابر خداوند قادر مطلق گناه ورزیدید، از امر او اطاعت ننمودید و مطابق قوانین او رفتار نکردید، این بلاها را که می‌بینید، بر سر شما آورده است.»
۲۴-۲۵ ارمیا به سخنان خود ادامه داده، به تمام مردان و زنان گفت که به کلام خداوند قادر مطلق، خدای اسرائیل گوش بدهند که می‌فرماید: «ای یهودیانی که در سرزمین مصر زندگی می‌کنید، شما و زنان‌تان تصمیم گرفته‌اید که ملکۀ آسمان را بپرستید و برایش هدیه تقدیم کنید و شما هر چیزی را که گفتید، مطابق آن عمل کردید. بسیار خوب، پس حالا بروید و نذرهای خود را ادا کنید! ۲۶ اما ای یهودیانی که در سرزمین مصر زندگی می‌کنید، به سخنان من گوش بدهید. به نام عظیم خود سوگند می‌خورم که بعد از این اجازه نمی‌دهم کسی با به‌کار بُردن نام من دعا کند یا بگوید: «به نام خداوند متعال قسم می‌خورم.» ۲۷ من همیشه مراقب شما می‌باشم نه به این خاطر که به شما خوبی کنم بلکه می‌خواهم بلایی را بر سر‌تان نازل کرده و همۀ شما را که در سرزمین مصر ساکن هستید با شمشیر و قحطی نابود سازم تا یکی‌تان را هم زنده نگذارم. ۲۸ آنگاه برای آن عدۀ کمی که از این بلاها جان سالم بدر می‌برند و از مصر به سرزمین یهودا بر می‌گردند، معلوم می‌شود که حرف چه کسی راست است، حرف من یا حرف آنها! ۲۹ برای این که شما بدانید که من خداوند، شما را در همین جا مجازات می‌کنم، این علامت را می‌دهم: ۳۰ همان‌طوری که صِدِقیا، پادشاه یهودا را به‌دست نِبوکدنصر، پادشاه بابل سپردم، حُفرَع، پادشاه مصر را هم به‌دست دشمنانش که تشنۀ خونش هستند، تسلیم می‌کنم.»