۱ وای بر شما که نقشه‌های پلید می‌کشید، شب بر بسترهای خود در مورد کارهای شریرانه فکر می‌کنید و وقتی‌که صبح می‌شود، آنها را عملی می‌سازید زیرا قدرت انجام دادن آن را دارید. ۲ به زمین و خانۀ مردم طمع می‌ورزید و آنها را از ایشان به زور می‌گیرید. مال و خانۀ هیچ‌کسی از دست شما در امان نیست.
۳ بنابران خداوند می‌فرماید: «من تصمیم گرفته‌ام بر سر شما چنان بلایی را نازل کنم که نتوانید از آن فرار کنید. به روزگار بد گرفتار می‌شوید و دیگر با غرور قدم بر‌نمی‌دارید. ۴ در آن روز، دشمن بر شما طعنه خواهند زد و با تمسخر در مورد شما نوحه‌سرایی نموده، خواهند گفت:
ما کاملاً تباه شدیم،
زیرا خداوند سرزمین ما را از ما گرفت
و بین مردمی تقسیم کرد
که ما را به اسارت بُردند.»
۵ پس زمانی که خداوند سرزمین را به قوم برگزیدۀ خود بازگرداند، شما از آن سهمی نمی‌گیرید.
۶ اما مردم به من می‌گویند: «برای ما موعظه نکن و این حرفها را به زبان نیاور. خدا نمی‌خواهد که ما خوار و رسوا شویم.
۷ ای خاندان یعقوب، آیا می‌دانید که مورد نفرین خداوند قرار‌گرفته‌اید؟ آیا فکر می‌کنید که صبر او تمام شده است؟ آیا او واقعاً با شما چنین رفتار می‌کند؟ آیا کلام او به کسانی که اعمال و کردار نیک داشته باشند، نیکو نیست؟»
۸ خداوند می‌فرماید: «اما شما بر ضد قوم برگزیدۀ من برخاسته و دشمن آنها شده‌اید. مردانی که از میدان جنگ بر‌می‌گردند، به این امید می‌باشند که در وطن خود در امان خواهند بود اما شما لباس‌شان را می‌دزدید و آنها را برهنه می‌کنید. ۹ زنان قوم برگزیدۀ مرا از خانه‌های دلپذیر‌شان بیرون می‌رانید و کودکان آنها را از حق و برکتهایی که من به آنها داده‌ام، برای همیشه محروم می‌کنید. ۱۰ برخیزید و بروید! دیگر در اینجا در امان نخواهید بود، زیرا به‌خاطر گناهان شما اینجا محکوم به فنا شده است.
۱۱ اگر شخص دروغگو و فریبکاری بیاید و با شما دربارۀ لذت شراب و باده‌نوشی حرف بزند، فوراً او را به پیامبری می‌پذیرید.»
۱۲ خداوند می‌فرماید: «ای اسرائیل، من تمام خاندان و بازمانده‌گان تو را جمع کرده و مانند گوسفندها در طویله بر‌می‌گردانم. جمعیت آنها افزایش می‌یابد و شور و غوغای‌شان دشت و دمن را پُر می‌کند. ۱۳ راه را برای‌شان باز می‌کنم. آنها را از اسارت نجات داده به سرزمین خود‌شان هدایت می‌نمایم و من، خداوند، پادشاه و پیشوای آنها می‌شوم.»
