کتاب مزامیر
مزمور یکصد و نوزدهم
نور و تسلی در کلام خدا
۱خوشا به حال کاملان طریق که پیرو شریعت خداوند هستند.
۲خوشا به حال آنانی که شهادات او را حفظ می کنند و با تمامی دل او را می طلبند.
۳کج روی نیز نمی کنند، بلکه در راههای خداوند قدم بر می دارند.
۴تو به ما وصایای خود را امر فرموده ای تا آن ها را تماماً نگاه داریم.
۵کاش که راههای من مستحکم شود تا فرایض تو را بجا آورم.
۶آنگاه خجل نخواهم شد چون تمام اوامر تو را در مد نظر خود دارم.
۷تو را به راستی دل سپاس خواهم گفت، وقتی داوری های عادلانۀ تو را بیاموزم.
۸فرایض تو را بجا می آورم، پس هیچگاهی مرا ترک مکن.
۹به چه چیز می تواند مرد جوان راه خود را پاک نگاه دارد؟ با محافظت آن موافق کلام تو.
۱۰از دل و جان در طلب تو هستم، پس نگذار که از اوامر تو سرکشی کنم.
۱۱کلام تو را در دل نگاه می دارم که مبادا به تو گناه ورزم.
۱۲ای خداوند تو متبارک هستی! فرایض خود را به من بیاموز.
۱۳تمامی داوری های دهان تو را به لب های خود بیان می کنم.
۱۴در طریق شهادات تو، بیشتر از کسب ثروت شادمانم.
۱۵در وصایای تو تفکر می کنم و به طریق های تو توجه می نمایم.
۱۶از فرامین تو لذت می برم، پس کلام تو را فراموش نمی کنم.
۱۷به بندۀ خود احسان کن تا زنده بمانم و کلام تو را حفظ نمایم.
۱۸چشمانم را باز کن تا حقایق شگفت انگیز احکام تو را ببینم.
۱۹من در این دنیا بیگانه هستم، پس اوامر خود را از من مخفی مدار.
۲۰همه وقت جان من از اشتیاق به داوری های تو بی تاب می شود.
۲۱مردمان متکبر و ملعون را که از اوامر تو گمراه می شوند، سرزنش می کنی.
۲۲ننگ و رسوایی را از من بگردان، زیرا که شهادات تو را حفظ کرده ام.
۲۳حاکمان نیز نشسته و بر ضد من سخن می گویند، لیکن بندۀ تو در فرایض تو تفکر خواهد کرد.
۲۴شهادات تو مایۀ خوشی من، و همیشه راهنمای من بوده اند.
۲۵جان من به خاک نزدیک شده است؛ مرا موافق کلام خود زنده ساز.
۲۶راههای زندگی خود را به حضور تو بیان کردم و تو مرا اجابت نمودی، پس احکام خود را به من بیاموز.
۲۷طریق وصایای خود را به من بفهمان، تا در کارهای شگفت انگیز تفکر نمایم.
۲۸دل من از غم و اندوه آب شده است، مرا موافق کلام خود استوار گردان.
۲۹راه دروغ را از من دور کن و احکام خود را به من لطف فرما.
۳۰راه راستی را اختیار کرده و داوری های تو را پیش خود می گذارم.
۳۱شهادات تو در دلم جا دارد، پس ای خداوند مرا شرمنده نساز.
۳۲در طریق اوامر تو می دوم با اشتیاق پیش می روم، زیرا که دل مرا از بند رها ساختی.
۳۳ای خداوند طریق احکام خود را به من بیاموز و من آن ها را تا به آخر نگاه می دارم.
۳۴مرا فهم بده و من از شریعت تو اطاعت کرده و با تمام دل آنرا بجا می آورم.
۳۵مرا در طریق اوامر خود رهنمود گردان، زیرا که راه تو برایم دلپذیر است.
۳۶دل مرا به شهادات خود مایل گردان، نه به سوی طمع.
۳۷چشمانم را از دیدن چیزهای باطل برگردان و در طریق خود مرا احیاء کن.
۳۸طبق وعده ای که به بندۀ خویش داده ای، عمل کن. همان وعده ای که به ترسندگان خود داده ای.
۳۹رسوایی را که از آن می ترسم از من دور کن زیرا داوری های تو نیکوست.
۴۰چقدر زیاد مشتاق وصایای تو هستم! بر حسب عدالت خود مرا احیاء کن.
۴۱ای خداوند، رحمت تو به من برسد و نجات تو بر حسب کلام تو.
۴۲تا بتوانم ملامت کنندۀ خود را جواب دهم، زیرا به کلام تو توکل دارم.
۴۳کلام راستی را هیچگاه از دهانم مگیر، زیرا که به داوری های تو امیدوارم
۴۴و احکام تو را پیوسته نگاه می دارم تا ابدالآباد.
۴۵در آزادی راه می روم زیرا که وصایای ترا طلبیده ام.
۴۶از شهادات تو نزد پادشاهان سخن می گویم و خجل نخواهم شد،
۴۷زیرا احکام تو را دوست دارم و اطاعت از آن ها برایم لذت بخش است.
۴۸دستهای خود را به سوی اوامر تو بلند می کنم، زیرا که آن ها را دوست می دارم و در فرایض تو تفکر می کنم.
۴۹کلام خود را با بندۀ خویش بیاد آور، زیرا مرا بوسیلۀ آن امید داده ای.
۵۰این در وقت سختی و مصیبت تسلی من است، زیرا کلام تو مرا زنده نگاه می دارد.
۵۱متکبران مرا بسیار مسخره می کنند، لیکن من از احکام تو رو بر نمی گردانم.
۵۲ای خداوند، داوری های تو را از قدیم بیاد می آورم و خویشتن را تسلی می دهم.
۵۳وقتی می بینم که اشخاص شریر احکام تو را بجا نمی آورند، از خشم به جوش می آیم.
۵۴فرایض تو، در دوران غربت من در این دنیا، سرود من هستند.
۵۵ای خداوند، نام تو را در شب بیاد می آورم و احکام تو را نگاه می دارم.
۵۶این است آنچه برایم تعیین شده است، زیرا که وصایای تو را نگاه می دارم.
۵۷خداوند بهرۀ من است، پس می گویم که کلام تو را نگاه می دارم.
۵۸از صمیم قلب خواستار رضای تو می باشم. بر حسب کلام خود بر من رحم فرما.
۵۹در راههای خود تفکر می کنم و پاهای خود را به شهادات تو مایل می سازم.
۶۰می شتابم تا بدون تأخیر اوامرت را بجا آورم.
۶۱اگر ریسمانهای شریران هم مرا احاطه کنند، احکام تو را فراموش نخواهم کرد.
۶۲در نصف شب بیدار می شوم و تو را به خاطر داوری های عادلانۀ تو ستایش می کنم.
۶۳من دوست همۀ ترسندگان تو هستم که وصایای تو را نگاه می دارند.
۶۴ای خداوند، زمین از رحمت تو پُر است؛ احکام خود را به من بیاموز!
۶۵با بندۀ خود احسان نمودی، ای خداوند موافق کلام خویش.
۶۶فهم و معرفت را به من بیاموز، زیرا که به اوامر تو اعتماد دارم.
۶۷قبل از اینکه مصیبت را ببینم، گمراه شده بودم، لیکن حالا کلام تو را بجا می آورم.
۶۸تو نیکو هستی و نیکویی می کنی. فرایض خود را به من بیاموز.
۶۹متکبران دربارۀ من دروغ گفتند، اما من به تمامی دل وصایای تو را نگاه می دارم.
۷۰دل ایشان از شدت چربی سخت شده است، ولی من از احکام تو لذت می برم.
۷۱مرا نیکوست که مصیبت را دیدم، تا فرایض تو را بیاموزم.
۷۲احکام دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.
۷۳دستهای تو مرا ساخته و آفریده است. مرا فهیم گردان تا اوامر تو را بیاموزم.
۷۴ترسندگان تو از دیدن من خوشحال می شوند، زیرا به کلام تو امیدوار هستم.
۷۵ای خداوند، می دانم که داوری های تو عادلانه است و در وفاداری خود مرا تنبیه نموده ای.
۷۶پس رحمت تو برای من تسلی شود، موافق کلام تو با بندۀ خویش.
۷۷مرا از رحمت های خود برخوردار کن تا زنده بمانم و از احکام تو لذت ببرم.
۷۸متکبران خجل شوند، زیرا که با دروغهای خود مرا اذیت کردند و اما من در وصایای تو تفکر می کنم.
۷۹ترسندگان تو پیش من برگردند و آنانی که شهادات تو را می دانند.
۸۰دل من در فرایض تو کامل شود، تا شرمنده نشوم.
۸۱جان من در انتظار اینکه مرا نجات دهی از حال رفته است، لیکن به کلام تو امیدوار هستم.
۸۲چشمانم برای کلام تو تار گردیده است و می پرسم که چه وقت مرا تسلی خواهی داد.
۸۳مانند مَشکِ دود زده خشک شده ام، اما احکام تو را فراموش نکرده ام.
۸۴تا به کی بنده ات صبر کند؟ چه وقت جفاکنندگانم را داوری خواهی نمود؟
۸۵متکبران برای من چاهها کندند، زیرا که از شریعت تو نافرمانی می کنند.
۸۶همۀ اوامر تو راست است. بر من ناحق جفا کردند، پس مرا امداد فرما.
۸۷نزدیک بود مرا از روی زمین نابود کنند، اما من وصایای تو را ترک نکردم.
۸۸بر حسب رحمت خود مرا زنده ساز تا شهادات دهان تو را نگاه دارم.
۸۹ای خداوند کلام تو تا ابدالآباد در آسمان ها پایدار است.
۹۰وفاداری تو نسل اندر نسل است، زمین را که آفریده ای پابرجا می ماند.
۹۱برای داوری های تو تا امروز ایستاده اند زیرا که همه در خدمت تو هستند.
۹۲اگر لذت و خوشی من در احکام تو نمی بود، به یقین که در خواری و ذلت خویش نابود می شدم.
۹۳وصایای تو را تا ابد فراموش نمی کنم زیرا به آن ها مرا زنده ساخته ای.
۹۴من از آن تو هستم؛ مرا نجات ده، زیرا که وصایای تو را می طلبم.
۹۵شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا نابود کنند، ولی من به شهادات تو تفکر می کنم.
۹۶برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بی نهایت وسیع است.
۹۷احکام تو را چقدر دوست می دارم؛ تمامی روز تفکر من است.
۹۸اوامر تو مرا حکیمتر از دشمنانم می سازد، زیرا که همیشه نزد من می باشد.
۹۹فهیم تر از همۀ معلمانم شدم، زیرا که شهادات تو تفکر من است.
۱۰۰عاقلتر از بزرگان قوم شدم، زیرا که وصایای تو را نگاه می دارم.
۱۰۱پاهای خود را از هر راه بد دور نگاه میدارم، تا اینکه کلام تو را بجا آورم.
۱۰۲از داوری های تو رو بر نمی گردانم، چونکه تو آن ها را به من آموختی.
۱۰۳کلام تو برای من گوارا و شیرینتر از عسل است.
۱۰۴وصایای تو به من دانایی می آموزد. بنابراین از هر راه دروغ نفرت دارم.
۱۰۵کلام تو برای پاهای من چراغ و برای راههای من نور است.
۱۰۶قول داده ام و به آن وفا می کنم که از اوامر تو پیروی نموده و داوری های عدالت تو را نگاه دارم.
۱۰۷بسیار رنج دیده ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!
۱۰۸ای خداوند، عرض شکران و دعای مرا بپذیر و داوری های خود را به من بیاموز.
۱۰۹جان من همیشه در خطر است، اما احکام تو را از یاد نمی برم.
۱۱۰شریران برای من دام گسترده اند، اما از وصایای تو گمراه نمی شوم.
۱۱۱شهادات تو برای من میراث ابدی و مایۀ خوشی دل من است.
۱۱۲دل خود را برای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تا به ابد و تا آخر.
۱۱۳از مردمان دو رو بیزارم، لیکن احکام تو را دوست دارم.
۱۱۴تو پناهگاه و سپر من هستی و به کلام تو امیدوار هستم.
۱۱۵ای بدکاران از من دور شوید! من اوامر خدای خویش را نگاه می دارم.
۱۱۶مرا بر حسب کلام خود تأیید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.
۱۱۷مرا تقویت کن تا رستگار گردم و بر فرایض تو دایماً نظر نمایم.
۱۱۸همۀ کسانی را که از فرایض تو دور شده اند، از حضور خود می رانی و فریب آن ها را باطل می گردانی.
۱۱۹جمیع شریران را مثل تفاله دور می ریزی، بنابراین شهادات تو را دوست می دارم.
۱۲۰از ترس تو به خود می لرزم و از داوری هایت وحشت می کنم.
۱۲۱راستی و عدالت را بجا آوردم. مرا به دست ظالمان مسپار.
۱۲۲برای سعادت بندۀ خود ضامن شو تا متکبران بر من ظلم نکنند.
۱۲۳چشمانم برای نجات تو تار شده است و برای کلام عدالت تو.
۱۲۴با بندۀ خویش موافق رحمت خود رفتار کن و احکام خود را به من بیاموز.
۱۲۵من بندۀ تو هستم، مرا فهیم گردان تا شهادات تو را بدانم.
۱۲۶وقت آن است که خداوند عمل کند زیرا که احکام تو را باطل نموده اند.
۱۲۷اوامر تو را بیشتر از طلا دوست می دارم، زیادتر از زر خالص.
۱۲۸همۀ وصایای تو را در هر مورد راست می دانم، و از همه راههای دروغ نفرت دارم.
۱۲۹شهادات تو شگفت انگیز است. بنابراین، من آن ها را نگاه می دارم.
۱۳۰کشف کلام تو نور می بخشد و ساده دلان را فهیم می گرداند.
۱۳۱با اشتیاق زیاد و با هر نَفَس خود، خواهان وصایای تو هستم.
۱۳۲بر من نظر کن و کَرَم فرما، بر حسب عادت خویش به آنانی که نام تو را دوست می دارند.
۱۳۳قدم های مرا در کلام خود پایدار ساز، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.
۱۳۴مرا از ظلم انسان خلاصی ده، تا وصایای تو را نگاه دارم.
۱۳۵روی خود را بر بندۀ خود روشن ساز و احکام خود را به من بیاموز.
۱۳۶سیل اشک از چشمانم جاری است، زیرا مردم از احکام تو پیروی نمی کنند.
۱۳۷ای خداوند، تو عادل هستی و داوری های تو راست است.
۱۳۸شهادات خود را در عدالت و امانت قرار داده ای.
۱۳۹غیرت من مرا از بین می برد، زیرا دشمنانم کلام تو را فراموش کرده اند.
۱۴۰کلام تو بی نهایت مصفی است و بندۀ تو آنرا دوست دارد.
۱۴۱من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را از یاد نمی برم.
۱۴۲عدالت تو عدل است تا ابد و احکام تو راست است.
۱۴۳تنگی و ضیقی مرا فرا گرفته است، اما اوامر تو برای من لذت بخش است.
۱۴۴شهادات تو عادل است تا ابد. مرا خردمند گردان تا زنده شوم.
۱۴۵به تمامیِ دل خوانده ام. ای خداوند مرا جواب ده تا احکام تو را نگاه دارم!
۱۴۶تو را خوانده ام، پس مرا نجات ده و شهادات تو را نگاه می دارم.
۱۴۷پیش از طلوع آفتاب عذر و زاری می کنم و به کلام تو امیدوار می باشم.
۱۴۸تمام شب چشمان خود را بیدار نگه داشتم، تا در کلام تو تفکر نمایم.
۱۴۹بر حسب رحمت خود آواز مرا بشنو. ای خداوند موافق داوری های خود مرا زنده ساز.
۱۵۰آنانی که در پی شرارت می روند و دور از احکام تو هستند، به من نزدیک می شوند.
۱۵۱اما تو ای خداوند نزدیک هستی و جمیع اوامر تو راست است.
۱۵۲مدتها پیش، از شهادات تو دانسته ام که آن ها را تا به ابد برقرار نموده ای.
۱۵۳بر ذلت و خواری من نظر کن و مرا خلاصی ده، زیرا احکام تو را فراموش نمی کنم.
۱۵۴در دعوی من دادرسی فرما و مرا رهایی ده و بر حسب کلام خویش مرا زنده ساز.
۱۵۵نجات از شریران دور است، زیرا که فرایض تو را نمی طلبند.
۱۵۶ای خداوند، رحمت های تو بسیار است. بر حسب داوری های خود مرا زنده ساز.
۱۵۷جفاکنندگان و دشمنان من بسیار اند، اما از شهادات تو رو بر نمی گردانم.
۱۵۸خیانتکاران را دیدم و از آن ها متنفر شدم، زیرا کلام تو را نگاه نمی دارند.
۱۵۹ببین که وصایای تو را دوست می دارم. ای خداوند، بر حسب رحمت خود مرا زنده ساز!
۱۶۰تمام کلام تو بر حق و همۀ داوری های تو عادلانه و تا به ابد است.
۱۶۱مردمان قدرتمند بی جهت بر من جفا کردند، اما دل من از کلام تو ترسان است.
۱۶۲من در کلام تو شادمان هستم، مثل کسی که گنجی را یافته باشد.
۱۶۳دروغ را زشت دانسته و از آن متنفرم، ولی احکام تو را دوست می دارم.
۱۶۴روزانه هفت بار تو را ستایش می کنم، برای داوری های عادلانۀ تو.
۱۶۵کسانی که احکام تو را دوست دارند، سلامتی بزرگی دارند و هیچ چیز باعث لغزش ایشان نخواهد شد.
۱۶۶ای خداوند، منتظر نجات از جانب تو هستم و اوامر تو را بجا می آورم.
۱۶۷جان من شهادات تو را نگاه داشته است و آن ها را بی نهایت دوست می دارم.
۱۶۸وصایا و شهادات تو را نگاه داشته ام، زیرا که تمام طریق های من در مد نظر تو است.
۱۶۹ای خداوند، فریاد من به حضور تو برسد. بر حسب کلام خود مرا فهیم گردان.
۱۷۰مناجات من به حضور تو برسد. بر حسب کلام خود مرا خلاصی ده.
۱۷۱لبهای من پیوسته تو را ستایش کند، زیرا فرایض خود را به من آموخته ای.
۱۷۲زبان من کلام تو را بسراید زیرا که تمام اوامر تو عدل است.
۱۷۳دست تو برای اعانت من برسد، زیرا که وصایای تو را برگزیده ام.
۱۷۴ای خداوند برای نجات تو مشتاق بوده ام و شریعت تو مایۀ خوشی من است.
۱۷۵جان من زنده شود تا تو را ستایش کنم و داوری های تو کمک کنندۀ من باشد.
۱۷۶مثل گوسفندِ گمشده سرگردانم، بندۀ خود را دریاب، زیرا که اوامر تو را فراموش نمی کنم.
