کتاب مزامیر

مزمور چهل و پنجم

سرود عروسی ملوکانه

(قصیده ای از بنی قورح)

​۱در حالیکه این سرود را برای پادشاه می سرایم، دل من به کلام نیکو می جوشد. زبان من قلم کاتب ماهر است. ​۲تو نیکوتر از بنی آدم هستی و نعمت بر لبهای تو ریخته شده است. بنابراین، خدا تو را تا به ابد متبارک ساخته است. ​۳ای مقتدر شمشیر خود را بر ران خود ببند، یعنی جلال و جبروتت را. ​۴به کبریایی خود سوار شده و به خاطر حقیقت و فروتنی و عدالت پیروز شو. دست راستت کارهای عجیب و ترسناک را به تو خواهد آموخت. ​۵تیرهای تیز تو به دل دشمنان پادشاه فرو می روند و امت ها بزیر پای تو می افتند.

​۶ای خدا، تخت تو تا به ابد برقرار است. عصای سلطنت تو عصای راستی و انصاف است. ​۷تو عدالت را دوست داشته و شرارت را دشمن می داری. بنابران خدا، خدای تو، تو را بیشتر از همراهانت با روغن شادمانی مسح کرده است. ​۸لباسهایت همه با مُر و عود و سلیخه، یعنی عطرهای گوناگون، معطر اند. با آلات موسیقی از قصرهای عاج تو را خوش ساختند. ​۹دختران پادشاهان، زیبایی دربار تو هستند و ملکه در دست راستت، با لباسی از طلای خالص اوفیر ایستاده است.

​۱۰ای دختر بشنو، ببین و توجه کن: قوم خود و خانۀ پدرت را فراموش کن. ​۱۱پادشاه دلبستۀ زیبایی تو است. او صاحب تو است، پس او را محترم بدار. ​۱۲مردم صور و ثروتمندان قوم با هدایای خویش طالب رضامندی تو هستند. ​۱۳دختر پادشاه در اندرون قصرش چه زیباست! لباسهایش مزین به طلا. ​۱۴به لباس فاخر به حضور پادشاه حاضر می شود و دوشیزگان او را همراهی می کنند. ​۱۵آنها با خوشی و شادمانی آورده شده و به قصر پادشاه داخل می شوند.

​۱۶پسرانت نیز مانند اجدادت خواهند بود و تو آن ها را در تمامی سرزمین به حکمرانی می گماری. ​۱۷نام تو را در تمام نسل ها مشهور می سازم و قوم ها تا به ابد سپاسگزار تو خواهند بود.