۱در موسم بهار از خداوند که ابر های طوفانی را می فرستد، بخواهید که باران ببارد، زیرا او باران را به فراوانی می باراند و علف و گیاه را سبز و کشتزارها را برای همه کس شاداب می سازد. ۲مردم به بتها و فالبینان متوسل می شوند، اما جوابی که می گیرند دروغ و بی معنی است. رؤیاهائی که می بینند همه باطل و مردم فریب هستند. بنابران، مردم مانند گوسفندان گمشده سرگردان می شوند، زیرا رهبری ندارند که آن ها را راهنمائی کنند.
۳خداوند می فرماید: «من بر چوپانان شما خشمگین هستم. من این بزهای نر را مجازات می کنم. خداوند قادر مطلق، از گلۀ خود، قوم یهودا، مراقبت می کند و آن ها را مثل اسپان جنگی قوی می سازد. ۴برای رهبری قوم برگزیدۀ خود از بین آن ها فرمانروایان، پیشوایان و حاکمان بوجود می آورد. ۵آن ها به اتفاق یکدیگر مانند جنگجویان دلیر، دشمنان را مثل گِل کوچه پایمال می کنند و سواران را بر اسپهای شان مغلوب و خجل می سازند، چونکه خداوند با آن ها می باشد.
۶قوم یهودا را نیرومند می سازم و خاندان یوسف را نجات می دهم. آن ها را دوباره به وطن شان بازمی گردانم. بر آن ها رحمت و شفقت می کنم و طوری زندگی خواهند کرد که گوئی آن ها را هرگز ترک نکرده ام، زیرا من خداوند، خدای شان هستم و دعای شان را قبول می کنم. ۷بنی افرایم مثل جنگجویان دلیر می باشند. دلهای شان سرمست بادۀ خوشی می شوند. وقتی فرزندان آن ها آنهمه برکاتی را که خداوند داده است ببینند، شاد و خوشحال می گردند.
۸آن ها را صدا زده جمع می کنم و بحضور خود فرامی خوانم. من آن ها را آزاد می سازم و مثل سابق به تعداد شان می افزایم. ۹گرچه آن ها را در بین اقوام دیگر پراگنده ساخته ام، اما آن ها در همان سرزمین های دوردست مرا بخاطر می آورند و با فرزندان خود به وطن مراجعت می کنند. ۱۰من آن ها را از کشورهای مصر و آشور جمع کرده به جلعاد و لبنان می آورم تا تمام آن سرزمین را پُر سازند. ۱۱هنگامی که از بحر مصیبت عبور کنند، من امواج را کنار زده اعماق بحر را خشک می سازم. غرور آشور زوال می شود و قدرت مصر از بین می رود. ۱۲من به قوم برگزیدۀ خود قدرت و نیرو می بخشم و آن ها از من اطاعت می کنند و در راه من قدم بر می دارند.» خداوند فرموده است.