۱ در موسم بهار، از خداوند که ابرهای طوفانی را می‌فرستد، بخواهید که باران بباراند، زیرا او باران را به فراوانی می‌باراند و کِشتزارها را برای همه سرسبز می‌سازد. ۲ با وجود این، مردم نزد بُتها می‌روند و از فالبینان مشوره می‌خواهند اما جوابی که می‌گیرند همه باطل و دروغ است. رؤیاهایی که می‌بینند، همه گمراه کننده است و تسلی آنها پوچ و بی‌معنی است. بنابران، مردم مانند گوسفندهای گمشده سرگردان می‌شوند، زیرا چوپانی ندارند که آنها را راهنمایی کند.
۳ خداوند می‌فرماید: «من بر چوپانان شما خشمگین هستم و این رهبران را مجازات می‌کنم. من، خداوند قادر مطلق، از گلۀ خود، قوم یهودا، مراقبت می‌کنم و آنها را مانند اسپهای جنگی، قوی می‌سازم.
۴ برای رهبری قوم برگزیدۀ خود از بین آنها فرمانروایان، پیشوایان و حاکمان به وجود می‌آورد.
۵ آنها به اتفاق یکدیگر مانند جنگجویان دلیر، دشمنان را مانند گِل کوچه پایمال می‌کنند و سواران را بر اسپهای‌شان مغلوب و خجل می‌سازند، چونکه خداوند با آنها می‌باشد.
۶ قوم یهودا را نیرومند می‌سازم
و قوم اسرائیل را نجات می‌دهم.
آنها را دوباره به وطن‌شان بر‌می‌گردانم.
بر آنها رحمت و شفقت می‌کنم.
آنها طوری زندگی خواهند کرد
که گویی ایشان را هرگز ترک نکرده‌ام،
زیرا من خداوند، خدای‌شان هستم
و دعاهای‌شان را قبول می‌کنم.
۷ قوم اسرائیل مانند جنگجویان دلیر می‌باشند.
دلهای‌شان مانند کسانی که شراب نوشیده‌اند، شادمان می‌گردد.
وقتی فرزندان‌شان این را ببینند، خوشحال می‌گردند
و دلهای‌شان در خداوند شادمان می‌گردد.
۸ من آنها را صدا زده جمع می‌کنم
و به حضور خود فرا‌می‌خوانم.
من آنها را آزاد می‌سازم
و مانند زمان گذشته به تعداد‌شان می‌افزایم.
۹ اگر‌چه آنها را در بین قومهای دیگر پراگنده ساخته‌ام
اما آنها در همان سرزمینهای دوردست مرا به‌خاطر می‌آورند
و با فرزندان خود به وطن بر‌می‌گردند.
۱۰ من آنها را از کشورهای مصر و آشور جمع کرده
و به جِلعاد و لبنان می‌آورم تا تمام آن سرزمین را پُر سازند.
۱۱ هنگامی که آنها از بحر مصیبت عبور کنند،
من، خداوند، امواج را خاموش نموده،
اعماق بحر را خشک می‌سازم.
غرور مردم آشور از بین می‌رود
و قدرت کشور مصر نابود می‌گردد.
۱۲ من به قوم برگزیدۀ خود قدرت و نیرو می‌بخشم
و آنها از من اطاعت می‌کنند
و در راه من قدم بر‌می‌دارند.»
خداوند چنین فرموده است.