۱اَی بِرارو، آلی ما میخایُم خوشخبریی ره دَ یاد شُمو بیرُم که دَز شُمو اِعلان کدُم، امُو ره که شُمو ام قبُول کدِید و ام دَزُو قایم-و-اُستوار اَستِید ۲و ام دَ وسِیلِه امزُو نِجات پَیدا مُونِید، دَ شرطی که دَ امزُو پَیغام که ما دَز شُمو اِعلان کدُم محکم بُمنِید؛ اگه نَه ایمان شُمو عَبَث-و-بےفایده اَسته. ۳چُون چِیزی ره که ما یافتدُم، بحَیثِ اوّلِین چِیزِ مُهِم دَز شُمو رَسَندُم، یعنی که مسیح دَ مُطابِقِ نوِشته های مُقَدَّس بخاطرِ گُناه های مو مُرد ۴و دَفن شُد و دَ مُطابِقِ نوِشته های مُقَدَّس دَ روزِ سِوّم دُوباره زِنده شُد ۵و دَ کیفا و بعد ازُو دَ امزُو دوازده یار ظاهِر شُد. ۶بعد ازُو دَ یگ وخت، دَ کَلوتَر از پَنج صد بِرار ظاهِر شُد که اکثریَتِ ازوا هنوز زِنده یَه، ولے بعضی های شی مُرده. ۷بعد ازُو دَ یعقُوب ظاهِر شُد و بعد ازُو دَ تمامِ رسُولا. ۸آخرِ پگ، دَز مه که مِثلِ نِلغِه بےوخت تَوَلُد شُده بُودُم، ام ظاهِر شُد. ۹چُون ما کم‌تَرِین از پگِ رسُولا اَستُم و لایقِ ازی ره نَدرُم که رسُول گُفته شُنُم، چراکه جماعتِ ایماندارای خُدا ره آزار-و-اَذیَت مُوکدُم. ۱۰لیکِن دَ وسِیلِه فَیضِ خُدا اَستُم هر چِیزی که اَستُم و فَیضِ ازُو دَ وجُودِ ازمه بےفایده نَبُوده، بَلکِه ما از پگِ ازوا کده کَلوتَر زَحمت کشِیدُم؛ اگرچِه نَه خود مه، بَلکِه فَیضِ خُدا که قد از مه اَسته زَحمت کشِیده. ۱۱پس چی خود مه، چی اُونا، امی رقم مو خوشخبری ره اِعلان مُونی و دَ امزی خوشخبری شُمو ایمان اَوُردِید.
۱۲لیکِن اگه اِعلان مُوشه که مسیح از مُرده ها دُوباره زِنده شُد، چِطور بعضی ازشُمو مُوگیه که دُوباره زِنده شُدو از مُرده ها وجُود نَدره؟ ۱۳اگه دُوباره زِنده شُدو از مُرده ها وجُود نَدره، پس مسیح ام از مُرده ها زِنده نَشُده؛ ۱۴و اگه مسیح دُوباره زِنده نَشُده، ام موعِظِه ازمو باطِل اَسته و ام ایمان ازشُمو. ۱۵علاوِه ازی، مو ام بَلدِه خُدا شاهِدای دروغی جور مُوشی، چُون مو دَ بارِه خُدا شاهِدی دَدے که اُو مسیح ره دُوباره زِنده کده، دَ حالِیکه اگه مُرده‌ها دُوباره زِنده نَمُوشه، اُو ره دُوباره زِنده نَکده. ۱۶چُون اگه مُرده ها دُوباره زِنده نَمُوشه، مسیح ام دُوباره زِنده نَشُده. ۱۷و اگه مسیح دُوباره زِنده نَشُده، ایمان شُمو باطِل اَسته و شُمو تا آلی ره دَ گُناه های خُو باقی اَستِید. ۱۸امچُنان کسای که دَ مسیح ایمان دَشته و مُرده، نابُود شُده. ۱۹اگه تنها بَلدِه امزی زِندگی مو دَ مسیح اُمِید دَری، مو از پگِ مردُما کده بَدبَخت‌تَر اَستی.
۲۰لیکِن مسیح واقعاً از مُرده ها دُوباره زِنده شُده و اوّلِین کسی اَسته که از مینکلِ مُرده ها باله شُده. ۲۱چُون امُو رقم که مَرگ از طرِیقِ یگ اِنسان اَمَد، امُو رقم دُوباره زِنده شُدو از مُرده ها ام از طرِیقِ یگ اِنسان اَمَد. ۲۲پس امُو رقم که دَ گُناهِ بابای آدم پگ مُومُره، امُو رقم دَ قُربانی مسیح پگ زِنده مُوشه. ۲۳لیکِن هر کس دَ نوبَت خُو: مسیح اوّلِین کسی که دُوباره زِنده شُد و بعد ازُو دَ وختِ اَمَدون شی کسای که دَزُو تعلُق دَره. ۲۴بعد ازُو آخِر زمان مییه، وختِیکه مسیح پادشاهی ره دَ خُدا، یعنی آتِه آسمانی تسلِیم مُونه، وختِیکه اُو هر حُکمران و هر قُدرت و قُوَت ره نابُود مُونه. ۲۵چُون اُو باید تا وختی حُکمرانی کُنه که تمامِ دُشمَنای خُو ره دَ زیرِ پای خُو پورته کُنه. ۲۶دُشمونِ آخِر که نابُود مُوشه، مَرگ اَسته. ۲۷چُون خُدا ”تمامِ چِیزا ره دَ تَی پای ازُو قرار دَده.“ لیکِن وختِیکه مُوگیه ”تمامِ چِیزا دَ تَی پای ازُو قرار دَده شُد،“ واضِح اَسته که خودِ خُدا شامِلِ تمامِ امزُو چِیزا نَمُوشه که تَی پای ازُو قرار دَده شُد. ۲۸مگم وختِیکه تمامِ چِیزا تابِع مسیح شُد، اوخته خودِ مسیح که باچِه خُدا اَسته، تابِع امزُو مُوشه که تمامِ چِیزا ره دَ تَی پای شی قرار دَد تا خُدا، تمامِ چِیز دَ بَلِه تمامِ چِیز بَشه.
۲۹اگه مُرده ها هرگِز دُوباره زِنده نَمُوشه، پس کسای که بَلدِه مُرده ها غُسلِ تعمِید مِیگِیره، چی مُوکُنه؟ چرا اُونا بَلدِه مُرده ها غُسلِ تعمِید مِیگِیره؟ ۳۰و مو چرا زِندگی خُو ره هر ساعت دَ خطر مِیندَزی؟ ۳۱دَ اِفتخاری که دَ بارِه شُمو دَ حُضُورِ مَولای مو مسیح عیسیٰ دَرُم قَسم اَسته که ما هر روز دَ مُردو برابر اَستُم. ۳۲اگه ما فقط بخاطرِ اُمِید های اِنسانی قد درِنده ها دَ اِفِسُس جنگ کدُم، ما ازُو چی فایده دَ دِست اَوُردیم؟ اگه مُرده ها زِنده نَمُوشه، «بیِید که بُخوری و وُچی کُنی، چُون صَباح مُومُری.» ۳۳بازی نَخورِید: «همنِشِینِ بَد، اخلاقِ خُوب ره فاسِد مُونه.» ۳۴دَ هُوش بیِید و از گُناه کدو دِست بِکشِید؛ چُون بعضی کسا اَسته که از خُدا هیچ شِناس نَدره. اِی توره ره بَلدِه شرمَندون شُمو مُوگیُم.
۳۵ولے اگه یَگو کس پُرسان کُنه: ”مُرده ها چی رقم دُوباره زِنده مُوشه و قد چی رقم جِسم مییه؟“ ۳۶اَی نادو، چِیزی ره که کِشت مُونی، اُو زِنده نَمُوشه تاکه نَمُره. ۳۷و چِیزی ره که کِشت مُونی، اُو تَنِه گیاه نِیَسته که بُر مُوشه، بَلکِه فقط تُخم اَسته، چی تُخمِ گندُم بَشه یا کُدَم تُخمِ دِیگه. ۳۸لیکِن خُدا مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُو دَزُو جِسم مِیدیه و بَلدِه هر تُخم جِسم خود شی ره مِیدیه. ۳۹تمامِ گوشت ها یگ رقم نِیَسته، بَلکِه گوشتِ اِنسان یگ رقم اَسته، گوشتِ حَیوانا دِیگه رقم و گوشتِ مُرغَکو یگ رقمِ دِیگه و ماهیا دِیگه رقم. ۴۰امی رقم جِسم های آسمانی وجُود دَره و جِسم های زمِینی، مگم شِکوه-و-جلالِ جِسم های آسمانی یگ رقم اَسته و از جِسم های زمِینی دِیگه رقم. ۴۱آفتَو یگ رقم شِکوه-و-جلال دَره، ماهتَو دِیگه رقم شِکوه-و-جلال دَره و سِتاره ها ام شِکوه-و-جلالِ دِیگه رقم؛ دَ حقِیقت شِکوه-و-جلالِ یگ سِتاره از دِیگه سِتاره فرق دَره. ۴۲دُوباره زِنده شُدونِ مُرده ها ام امی رقم اَسته: چِیزی که کِشت مُوشه از بَین رفتَنی اَسته، ولے چِیزی که دُوباره زِنده مُوشه از بَین رفتَنی نِییه. ۴۳اُو دَ خاری-و-ذِلَت کِشت مُوشه، دَ شِکوه-و-جلال دُوباره زِنده مُوشه؛ اُو دَ ضعِیفی کِشت مُوشه، دَ قُوَت دُوباره زِنده مُوشه. ۴۴جِسمِ نَفسانی کِشت مُوشه، جِسمِ روحانی دُوباره زِنده مُوشه. اگه جِسمِ نَفسانی وجُود دَره، جِسمِ روحانی ام وجُود دَره. ۴۵امی رقم ام دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته یَه: ”اِنسانِ اوّل یعنی آدم، یگ مَوجُودِ زِنده جور شُد.“ ولے آدمِ آخِر روحِ زِندگی-بَخش جور شُد. ۴۶لیکِن روحانی، اوّل نَمَد، بَلکِه اوّل نَفسانی اَمَد و بعد ازُو روحانی. ۴۷اِنسانِ اوّل از زمی بُود و خاکی؛ اِنسانِ دوّم از آسمو. ۴۸امُو رقم که آدم خاکی بُود، کسای که از خاک اَسته ام امُو رقم اَسته؛ و امُو رقم که اِنسانِ آسمانی اَسته، کسای که دَ آسمو تعلُق دَره ام امُو رقم اَسته. ۴۹امُو رقم که مو شکلِ اِنسانِ خاکی ره گِرِفتے، امُو رقم شکلِ اِنسانِ آسمانی ره ام مِیگِیری.
۵۰اَی بِرارو، ما بَلدِه شُمو امی ره مُوگیُم که گوشت و خُون نَمِیتنه وارِثِ پادشاهی خُدا شُنه و امچُنان چِیزی از بَین رفتَنی نَمِیتنه وارِثِ چِیزی شُنه که از بَین رفتَنی نِییه. ۵۱اینه، ما بَلدِه شُمو یگ راز ره مُوگیُم: پگ مو نَمُومُری، بَلکِه پگ مو تبدِیل مُوشی، ۵۲دَ یگ لحظه، دَ یگ کِرپَک زَدو، دَ غَیتِیکه شیپُورِ آخِر زَده مُوشه. چُون آوازِ شیپُور بُر مُوشه و مُرده ها دُوباره زِنده مُوشه زِندِه از بَین نَرفتَنی؛ و مو تبدِیل مُوشی. ۵۳چُون اِی جِسمِ از بَین رفتَنی باید یگ جِسمِ از بَین نَرفتَنی بُپوشه و اِی جِسمِ مُردَنی باید یگ جِسمِ اَبَدی بُپوشه. ۵۴پس وختِیکه اِی جِسمِ از بَین رفتَنی امُو جِسمِ از بَین نَرفتَنی ره پوشِید و جِسمِ مُردَنی جِسمِ اَبَدی ره پوشِید، اوخته امی تورِه که نوِشته شُده پُوره مُوشه:
”مَرگ دَ وسِیلِه پیروزی قُورت شُد.“
۵۵”اَی مَرگ، پیروزی تُو کُجا اَسته؟
اَی مَرگ، نیش تُو کُجا یَه؟“
۵۶نیشِ مَرگ گُناه اَسته و قُدرتِ گُناه، شریعت. ۵۷مگم خُدا ره شُکر که اُو دَ وسِیلِه مَولای مو عیسیٰ مسیح بَلدِه ازمو پیروزی مِیدیه. ۵۸امزی خاطر اَی بِرارونِ عزِیز، قایم و اُستوار بُمنِید. همیشه دَ کارِ مَولا پیشی بِگِیرِید، چُون شُمو مِیدَنِید که زَحمت شُمو دَ خِدمتِ مَولا بےفایده نِییه.