۱اَی بِرارو، ما نَتنِستُم قد شُمو رقمی توره بُگیُم که قد مردُمای روحانی توره مُوگیُم، بَلکِه قد شُمو رقمِ مردُمای نَفسانی توره گُفتُم، رقمِ کسای که دَ ایمان خُو دَ مسیح نِلغه اَسته. ۲ما دَز شُمو شِیر دَدُم، نَه خوراکِ سخت، چُون شُمو تَوان شی ره نَدَشتِید و فِعلاً هنوز ام تَوان شی ره نَدَرِید، ۳چراکه شُمو هنوز ام نَفسانی اَستِید. تا وختِیکه حسادت و جنجال دَ بَین شُمو اَسته، آیا شُمو نَفسانی نِیَستِید و دَ مُطابِقِ رسم-و-راهِ اِنسان رفتار نَمُوکُنِید؟ ۴چُون وختِیکه یگ مُوگیه: ”ما از جمِ پولُس اَستُم.“ و دِیگه مُوگیه: ”ما از جمِ اَپولُس اَستُم.“ آیا شُمو اِنسان های نَفسانی نِیَستِید؟ ۵آخِر اَپولُس کِی اَسته؟ و پولُس کِی اَسته؟ اُونا فقط خِدمتگارای اَسته که دَ وسِیلِه ازوا شُمو ایمان اَوُردِید، امُو رقم که مَولا بَلدِه هر کس یگ وظِیفه دَده. ۶ما کِشت کدُم و اَپولُس آو دَد، لیکِن خُدا اَسته که رُشد مِیدیه. ۷پس نَه کِشت کُنِنده کُدَم چِیزی اَسته و نَه ام آو دِهِنده، بَلکِه تنها خُدای که رُشد مِیدیه. ۸کسی که کِشت مُونه و کسی که آو مِیدیه هر دُوی شی یگ مقصد دَره و هر کُدَم شی دَ مُطابِقِ زَحمت خُو اَجر دَ دِست میره. ۹چُون مو دَ خِدمتِ خُدا همکارا اَستی و شُمو کِشت و آبادی خُدا اَستِید. ۱۰مُطابِقِ فَیضی که خُدا دَز مه دَده، ما بحَیثِ یگ اُستاکارِ قابِل تادَو ره ایشتُم و یَگو کسِ دِیگه دَ بَلِه شی آباد مُونه. مگم هر کس باید فِکر خُو ره بِگِیره که چی رقم دَ بَلِه ازُو آباد کُنه. ۱۱چُون هیچ کس نَمِیتنه که تادَوِ دِیگه بیله بغَیر از تادَوی که ایشته شُده؛ و اُو تادَو، عیسیٰ مسیح اَسته. ۱۲اگه کس دَ بَلِه امزی تادَو قد طِلّا، نُقره و سنگای قِیمَتی آباد مُونه یا قد چیو، خَشپَش و کاه، ۱۳کارِ هر کس بَرمَلا مُوشه، چُون امُو «روز» کارِ هر کس ره بَرمَلا مُونه، چراکه امُو روز قد آتِش ظاهِر مُوشه و آتِش کارِ هر کس ره آزمایش مُونه که چی رقم اَسته. ۱۴اگه چِیزی که دَ بَلِه تادَو آباد شُده، باقی بُمَنه، آباد کُنِنده اَجر دَ دِست میره. ۱۵ولے اگه کارِ آباد کُنِنده بُسوزه، ضَرَر مُونه، مگم خودِ ازُو نِجات پَیدا مُونه، اَلبَته رقمِ کسی که از مینکلِ آتِش تیر شُده بَشه. ۱۶آیا نَمِیدنِید که شُمو خانِه خُدا اَستِید و روحِ خُدا دَ وجُود شُمو بُود-و-باش دَره؟ ۱۷اگه کسی خانِه خُدا ره خراب کُنه، خُدا اُو ره نابُود مُونه؛ چُون خانِه خُدا مُقَدَّس اَسته و امُو خانه شُمو اَستِید.
۱۸هیچ کس خود خُو ره بازی نَدیه. اگه کُدَم کس از مینکل شُمو خود ره دَ امزی عالم دانا فِکر مُونه، اُو باید خود ره لَوڈه قرار بِدیه تا دانا شُنه. ۱۹چُون حِکمتِ ازی دُنیا دَ پیشِ خُدا لَوڈگی اَسته. امُو رقم که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته شُده: ” خُدا آدمای دانا ره دَ چالاکی ازوا گِرِفتار مُونه.“ ۲۰و بسم مُوگیه: ”خُداوند مِیدَنه که فِکرای دانایو پُوچ-و-بےفایده اَسته.“ ۲۱پس هیچ کس دَ بَلِه اِنسان ها اِفتخار نَکُنه، چُون پگِ چِیزا از شُمو اَسته. ۲۲چی پولُس، چی اَپولُس، چی کیفا، چی دُنیا، چی زِندگی، چی مَرگ، چی حاضِر و چی آینده، پگ شی از شُمو اَسته، ۲۳و شُمو از مسیح و مسیح از خُدا.