۱وختِیکه سُلَیمان آباد کدونِ خانِه خُداوند و خانِه پادشاه ره خلاص کدُد و تمامِ چِیزای ره که قَصدِ جور کدون شی ره دَشت تکمِیل کدُد، ۲خُداوند بسم دَ سُلَیمان ظاهِر شُد، امُو رقم که دَ جِبعون دَز شی ظاهِر شُدُد. ۳خُداوند دَزُو گُفت: ”دُعا و ناله-و-زاری تُو ره که دَ حُضُور مه کدی، شِنِیدُم؛ ما امی خانه ره که آباد کدی تقدِیس کدُم و نام خُو ره دَز شی بَلدِه همیشه قرار دَدُم و چِیما و دِل مه همیشه-وخت دَز شی اَسته. ۴و اگه تُو قد دِلِ راست و صادِقانه رقمی که آتِه تُو داوُود رفتار مُوکد دَ حُضُور مه رفتار کنی و هر چِیزی ره که دَز تُو اَمر مُونُم دَ جای بیری و قَوانِین و دستُورای مَره نِگاه کنی، ۵اوخته تَختِ پادشاهی تُو ره دَ بَلِه اِسرائیل تا اَبَد برقرار مُونُم، امُو رقم که دَ آتِه تُو داوُود وعده دَده گُفتُم، ’از تُو همیشه یگ مَرد دَ تَختِ اِسرائیل مِیشِینه و قطع نَمُوشه.‘
۶لیکِن اگه شُمو یا باچه های شُمو از پَیرَوی ازمه رُوی‌گردو شُنِید و احکام و قَوانِینی ره که دَز شُمو دَدُم دَ جای نَیرِید و رفته خُدایونِ بیگَنه ره عِبادت و سَجده کنِید، ۷اوخته ما قَومِ اِسرائیل ره از سرزمِینی که دَزوا دَدیم قطع مُونُم و امی خانه ره که بَلدِه نام خُو تقدِیس کدیم از حُضُور خُو دُور مُونُم و اِسرائیل دَ مینکلِ پگِ قَوم ها یگ مِثال و مایِه رِیشخَندی مُوشه. ۸اِی خانه یگ کوڈِ خرابه جور مُوشه و هر کسی که از پالُوی شی تیر شُنه، حَیرو شُده آه مِیکشه و مُوگیه، ’چرا خُداوند قد ازی سرزمی و قد ازی خانه اِی رقم کار ره کده؟‘ ۹اوخته مردُم مُوگیه، ’ازی که اُونا خُداوند، خُدای خُو ره که بابه‌کَلونای ازوا ره از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُرد، ایله کد و دَ خُدایونِ بیگَنه خود ره چَسپَنده اُونا ره سَجده و عِبادت کد، امزی خاطر خُداوند تمامِ امزی بَلا ره دَ بَلِه ازوا اَوُرد.‘“
۱۰بعد از خَتمِ بِیست سال سُلَیمان امُو دُو خانه، یعنی خانِه خُداوند و خانِه پادشاه ره آباد کده تکمِیل کد. ۱۱ازی که حِیرام پادشاهِ صُور دَ دَورونِ امزُو سال ها بَلدِه سُلَیمان چیوِ سَرو، چیوِ صَنوبَر و طِلّا هرچِیقَس که تقاضا کد تَهیه کد، سُلَیمان پادشاه بِیست شار ره دَ منطقِه جلِیلیه دَ حِیرام دَد. ۱۲لیکِن وختی حِیرام از صُور بَلدِه دِیدونِ شارای اَمَد که سُلَیمان دَزُو دَده بُود، امُو شارا دَ نظر شی خوش نَخورد. ۱۳پس اُو گُفت: ”اَی بِرار مه، اِی چی رقم شارا اَسته که تُو بَلدِه مه دَدے؟“ و اُونا ره زمِینِ کابُول نام کد که تا اِمروز امی نام شی اَسته. ۱۴چُون حِیرام یگ صد و بِیست وَزنه طِلّا بَلدِه پادشاه رَیی کدُد.
۱۵اینی حِسابِ بیگاری های اَسته که سُلَیمان پادشاه گِرِفتُد تا خانِه خُداوند و خانِه خود شی ره آباد کُنه و چُقُوری ها ره پُر کنه و دیوالای اورُشَلیم، شارای حاصور، مِگِیدّو و جازر ره مُستَحکم جور کنه. ۱۶فِرعَون پادشاهِ مِصر دَ بَلِه جازر حَمله کده اُو ره تَصَرُف کدُد و قد آتِش سوختَندُد و کِنعانیای ره که دَ شار زِندگی مُوکد کُشتُد و اُو ره دَ عِنوانِ جِهیز دَ دُختر خُو خاتُونِ سُلَیمان دَدُد. ۱۷پس سُلَیمان جازر ره دُوباره آباد کد. اُو بَیت-حورونِ تَینه، ۱۸بَعلَت و تَدمور ره که دَ بیابونِ سرزمِین شی بُود ۱۹و تمامِ شارای ره که ذَخِیره‌گاه های سُلَیمان بُود و شار ها بَلدِه گاڈی های جنگی و اَسپای خُو ام آباد کد. خُلاصه، سُلَیمان هرچِیزی که قَصد دَشت دَ اورُشَلیم، دَ لِبنان و دَ تمامِ زمِینِ مَملَکَت خُو آباد کنه، آباد کد. ۲۰تمامِ مردُمای که از اَموریا، حِتیا، فِرِزیا، حِویا و یبُوسیا باقی مَندُد و از جُملِه بَنی اِسرائیل نَبُود، ۲۱ یعنی اَولادِه ازوا که دَ سرزمِینِ اِسرائیل باقی مَندُد و بَنی اِسرائیل نَتنِستُد که اُونا ره کامِلاً از بَین بُبره، سُلَیمان اُونا ره دَ عِنوانِ غُلام دَ کار گِرِفت که تا اِمروز امی رقم اَسته. ۲۲لیکِن از بَنی اِسرائیل سُلَیمان یگ شی ره ام غُلام جور نَکد، بَلکِه اُونا مَردای جنگی، خِدمتگارا، نفرای دَربار، سرکرده ها، قومَندانای گاڈی های جنگی و سوارای ازُو بُود.
۲۳ناظِرای که کارای سُلَیمان ره پیش مُوبُرد و سرپرَستی کسای ره مُوکد که مشغُولِ کار بُود، تِعدادِ ازوا پَنج صد و پِنجاه نفر بُود.
۲۴پس دُخترِ فِرعَون از شارِ داوُود دَ خانِه خود خُو که سُلَیمان بَلدِه شی آباد کدُد اَمَد؛ دَ امزُو زمان سُلَیمان چُقُوری های گِردِ شار ره پُر مُوکد.
۲۵سُلَیمان سال سِه دَفعه قُربانی های سوختَنی و قُربانی های سلامَتی دَ بَلِه قُربانگاهی که بَلدِه خُداوند آباد کدُد تقدِیم مُوکد و بُخورِ خوشبُوی ره دَ حُضُورِ خُداوند دُود مُوکد. امی که خانه تکمِیل شُد، سُلَیمان عِبادت کدو ره دَ اُونجی شُروع کد.
۲۶سُلَیمان پادشاه دَ عِصیون-جابَر که دَ نزدِیکِ ایلوت دَ بغلِ دریای سُرخ دَ سرزمِینِ اِدوم اَسته، کِشتی ها جور کد. ۲۷حِیرام خِدمتگارای خُو ره که کِشتی‌وانا بُود و دریا ره خُوب بَلَد بُود، رَیی کد تا قد خِدمتگارای سُلَیمان کومَک کنه. ۲۸اُونا دَ کِشتی دَ اوفِیر رفت و ازُونجی چارصد و بِیست وَزنه طِلّا گِرِفت و بَلدِه سُلَیمان پادشاه اَوُرد.