۱پس از خاطری که مسیح دَ جِسم رَنج کشِید، شُمو ام دَ امزُو نِیَت خودون خُو ره مُسَلَح کُنِید، چُون کسی که دَ جِسم رَنج کشِیده، اُو گُناه کدو ره ایله کده، ۲تا باقی عُمر خُو ره دَ جِسم، نَه مُطابِقِ خاهِشاتِ اِنسانی، بَلکِه مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا زِندگی کُنه. ۳چُون دَ گُذشته شُمو کَلو وخت خُو ره دَ کارای تیر کدِید که مردُمای خُدا ناشِناس خوش دَره انجام بِدیه: دَ فِسق-و-فِساد، خاهِشاتِ نَفسانی، شراب خوری، عیاشی، محفِل‌های عَیش-و-نوش و بُت‌پرَستی نفرَت‌انگیز. ۴اُونا حَیرو مَنده که شُمو دِیگه قد ازوا دَ بےبَندوباری‌های از حد کَلو یگجای نَمُوشِید و امزی خاطر شُمو ره بَد-و-رَد مُوگیه. ۵ لیکِن اُونا دَ خُدای حِساب مِیدیه که آماده یَه تا تمام زِنده‌ها و مُرده‌ها ره قضاوَت کُنه. ۶دَمزی دَلِیل خوشخبری حتیٰ بَلدِه مُرده‌ها ام اِعلان شُد تا اگرچِه اُونا مِثلِ پگِ اِنسان ها دَ جِسم قضاوَت شُده مُرد، ولے دَ مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا دَ روح زِندگی کُنه.
۷خَتمِ تمامِ چِیزا نزدِیک اَسته. پس فِکر خُو ره بِگِیرِید که دَ دُعای خُو مُنَظم-و-مُرَتَب بَشِید. ۸از پگ کده اوّل، یگدِیگه خُو ره سخت مُحَبَت کُنِید، چراکه مُحَبَت غَدر گُناه‌ها ره مُوپوشَنه. ۹از یگدِیگِه خُو بِدُونِ نِق نِق کدو مِهمون نَوازی کُنِید. ۱۰هر کُدَم شُمو هر تُحفِه ره که یافتِید، بَلدِه خِدمت دَ یگدِیگِه خُو از شی کار بِگِیرِید، مِثلِ ناظِرای خُوب که از فَیضِ مُختلِفِ خُدا دُرُست اِستِفاده مُونه. ۱۱اگه کُدَم کس دَ جم شُمو توره مُوگیه، رقمی کسی گپ بِزَنه که پَیغامِ خُدا ره اِعلان مُونه؛ اگه کُدَم کس خِدمت مُونه، اُو مُطابِقِ تَوانایی که خُدا دَز شی دَده، خِدمت کُنه تا دَ تمامِ چِیزا خُدا دَ وسِیلِه عیسیٰ مسیح بُزُرگی-و-جلال پَیدا کُنه. جلال و قُدرت تا اَبَداُلآباد ازُو اَسته. آمین.
۱۲اَی عزِیزا، ازی آتِشی که بَلدِه آزمایش شُمو دَ مینکل شُمو قرار گِرِفته، حَیرو نَشُنِید که بُگی کُدَم چِیزی عجِیب-و-غرِیب دَ زِندگی شُمو رُخ دَده، ۱۳بَلکِه دَ اندازِه که شرِیکِ رَنج-و-عذابِ مسیح اَستِید، دَ امزُو اندازه خوش بَشِید، تا دَ وختِ ظهُورِ بُزُرگی-و-جلال شی بِتنِید کَلو خوشحالی کُنِید. ۱۴اگه بخاطرِ نامِ مسیح دَو-و-دَشنام مِیشنَوِید، نیک دَ بَخت شُمو، چراکه روحِ پُرجلالِ خُدا دَ بَلِه شُمو قرار مِیگِیره. ۱۵مگم نَیلِید که کُدَم شُمو دَ عِنوانِ یگ آدم‌کُش، یگ دُز، یگ شرارَت پیشه یا مُداخِله‌گر رَنج-و-عذاب بِکشه، ۱۶لیکِن اگه دَ عِنوانِ یگ مسیحی رَنج-و-عذاب مِیکشه، شرمِنده نَشُنه، بَلکِه خُدا ره حمد-و-ثنا بُگیه که اِی نام دَ بَلِه شی اَسته. ۱۷چُون وخت شی رَسِیده که قضاوَت از خانَوارِ خُدا شُروع شُنه؛ و اگه شُروعِ شی از سر ازمو مُوشه، پس عاقُبَتِ کسای که خوشخبری خُدا ره قبُول نَمُونه، چی مُوشه؟ ۱۸و
«اگه بَلدِه آدمِ عادِل سخت اَسته که نِجات پَیدا کُنه،
قد آدمِ بےخُدا و گُناهکار چِیز کار مُوشه؟»
۱۹امزی خاطر کسای که مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا رَنج-و-عذاب مِیکشه، خود ره دَ خالِقِ وفادار بِسپاره و دَ انجام دَدون کارِ نیک اِدامه بِدیه.