۱اِلِیشع نَبی از دِستِه اَنبیا یگ نفر ره کُوی کد و دَزُو گُفت: ”کمر خُو ره بسته کُو و اینی بوتلِ روغو ره دَ دِست خُو گِرِفته دَ راموت-جِلعاد بورُو. ۲وختِیکه دَ اُونجی رَسِیدی، ییهُو باچِه یهوشافاط نوسِه نِمشی ره پَیدا کُو و دَ پیشِ ازُو رفته اُو ره از بَینِ رفِیقای شی بِخیزَن و دَ یگ اُتاقِ تنها بُبَر. ۳اوخته بوتلِ روغو ره گِرِفته دَ سر شی شیو کُو و بُگی، ’خُداوند اینی رقم مُوگیه: ”تُو ره دَ پادشاهی اِسرائیل مَسَح کدُم.“‘ بعد ازُو درگه ره واز کُو و بِدُونِ طال-و-طُول دُوتا کُو.“
۴پس امُو مَردِ جوان یعنی امُو نَبی جوان دَ راموت-جِلعاد رفت. ۵وختی اُو دَ اُونجی رسِید، قومَندانای لشکر یگجای شِشته بُود. اوخته اُو گُفت: ”اَی قومَندان، ما بَلدِه تُو یگ پَیغام دَرُم.“ ییهُو گُفت: ”بَلدِه کُدَم مو؟“ اُو گُفت: ”بَلدِه ازتُو، اَی قومَندان.“ ۶پس ییهُو باله شُده مَنِه خانه رفت و نَبی روغو ره دَ سر شی شیو کده دَز شی گُفت: ”خُداوند، خُدای اِسرائیل اینی رقم مُوگیه، ’ما تُو ره دَ بَلِه قَومِ خُداوند، یعنی دَ بَلِه اِسرائیل بحَیثِ پادشاه مَسَح کدُم. ۷تُو باید خانَوارِ بادار خُو اَخاب ره از بَین بُبری تا ما اِنتِقامِ خُونِ خِدمتگارای خُو اَنبیا و اِنتِقامِ خُونِ تمامِ خِدمتگارای دِیگِه خُو ره از ایزابِل بِگِیرُم. ۸اَرے، تمامِ خانَوارِ اَخاب نابُود مُوشه؛ ما از خانَوارِ اَخاب هر مَرد-و-باچِه شی ره چی غُلام و چی آزاد، دَ اِسرائیل از بَین مُوبرُم. ۹خانَوارِ اَخاب ره رقمِ خانَوارِ یرُبعام باچِه نِباط و رقمِ خانَوارِ بَعشا باچِه اَخیا جور مُونُم. ۱۰سَگا ایزابِل ره دَ زمِینِ یِزرعیل مُوخوره و هیچ کس اُو ره دَفن نَمُونه.‘“ بعد امزی تورا، نَبی درگه ره واز کده دُوتا کد.
۱۱وختی ییهُو بُر شُده پیشِ خِدمتگارای بادار خُو اَمد، یکی ازوا پُرسان کده گُفت: ”خَیریَت اَسته؟ اُو مردَگِ دیونه از چی خاطر پیش تُو اَمدُد؟“ ییهُو دَ جواب شی گُفت: ”شُمو مِیدنِید که آدمِ دیونه تورِه دیونَگی مُوگیه.“ ۱۲اُونا گُفت: ”دروغ نَگی؛ دَز مو بُگی که چی گُفت.“ ییهُو گُفت: ”اُو قد ازمه اینی رقم و اینی رقم نَقل کد و گُفت، ’خُداوند اینی رقم مُوگیه: ما تُو ره دَ بَلِه اِسرائیل بحَیثِ پادشاه مَسَح کدُم.‘“ ۱۳اوخته اُونا عَجَله کده هر کُدَم شی چَپَن خُو ره گِرِفت و دَ رُوی زِینه ها دَ تَی پای ازُو اَوار کد و شیپُور ره دَ صَدا اَوُرده شُعار دَد: ”ییهُو پادشاه اَسته!“
۱۴پس ییهُو باچِه یهوشافاط نوسِه نِمشی دَ خِلافِ یورام نَقشه کشِید. دَمزُو غَیت یورام و پگِ لشکرِ اِسرائیل از راموت جِلعاد دَ برابرِ حزائیل پادشاهِ ارام دِفاع مُوکد؛ ۱۵لیکِن یورام پادشاه پس دَ یِزرعیل اَمدُد تا زَخم های ره تَداوی کُنه که ارامیا دَ غَیتِ جنگ قد حزائیل پادشاهِ ارام دَزُو زَده بُود. اوخته ییهُو گُفت: ”اگه واقعاً دِل شُمو امی رقم اَسته، پس هیچ کس ره نَیلِید که از شار بُر شُنه و رفته خبر ره دَ یِزرعیل بِرسَنه.“ ۱۶اوخته ییهُو دَ گاڈی خُو سَوار شُده دَ یِزرعیل رفت، چراکه یورام دَ اُونجی دَ جاگه بُود و اَخَزیاه پادشاهِ یهُودا خبرگِیرِ یورام اَمدُد.
۱۷پَیره‌داری که دَ بَلِه بُرجِ یِزرعیل ایسته بُود، دِید که دِستِه ییهُو مییه، اُو چِیغ زَده گُفت: ”یگ جم ره مِینگرُم که مییه.“ یورام گُفت: ”یگ سوار ره دَ دَمِ راهِ ازوا رَیی کُو تا پُرسان کنه که خَیریَت اَسته؟“ ۱۸پس یگ اَسپ سوار دَ دَمِ راهِ ازُو رفت و گُفت: ”پادشاه پُرسان کده مُوگیه، ’خَیریَت اَسته؟‘“ ییهُو دَ جواب شی گُفت: ”تُو چی کار دَری که خَیریَت اَسته یا نَه؟ از پُشتِ ازمه بیه.“ پَیره‌دار خبر دَده گُفت: ”قاصِد دَ پیشِ ازوا رسِید، لیکِن پس نَمییه.“ ۱۹پس یورام یگ اَسپ سوارِ دِیگه ره رَیی کد و اُو دَ پیشِ ازوا رفته گُفت: ”پادشاه پُرسان کده مُوگیه، ’خَیریَت اَسته؟‘“ ییهُو گُفت: ”تُو چی کار دَری که خَیریَت اَسته یا نَه؟ از پُشتِ ازمه بیه.“ ۲۰پَیره‌دار بسم خبر دَده گُفت: ”اُو دَ پیشِ ازوا رسِید، لیکِن پس نَمییه؛ گاڈی دوَندونِ نفرِ اوّل رقمِ گاڈی دوَندونِ ییهُو نوسِه نِمشی اَسته، چُون ییهُو رقمِ دیونه‌گو وری مِیدَوَنه.“
۲۱یورام گُفت: ”گاڈی مَره آماده کُنِید.“ و اُونا گاڈی شی ره آماده کد. اوخته یورام پادشاهِ اِسرائیل و اَخَزیاه پادشاهِ یهُودا، ھر کُدَم شی دَ گاڈی خُو سوار شُده دَ دَمِ راهِ ییهُو رفت و اُونا دَ بَلِه زمِینِ نابوتِ یِزرعیلی قد ازُو رُوی دَ رُوی شُد. ۲۲وختی یورام، ییهُو ره دِید، گُفت: ”اَی ییهُو، خَیریَت اَسته؟“ اُو دَ جواب شی گُفت: ”چِطور مِیتَنه خَیریَت بَشه تا زمانی که زِناکاری و جادُوگری آبِه تُو ایزابِل دَ اِی اندازه کَلو بَشه؟“ ۲۳اوخته یورام گاڈی خُو ره تاو دَده دُوتا کد و دَ اَخَزیاه گُفت: ”اَی اَخَزیاه، خیانَت شُده!“ ۲۴دَ امزُو لحظه ییهُو کمون خُو ره دَ دِست خُو گِرِفته کَش کد و تِیر ره دَ مینکلِ دُو شانِه یورام زَد که تِیر از قَلب شی بُر شُد و اُو دَ رُوی گاڈی خُو اُفتَد. ۲۵ییهُو دَ معاوِن خُو بِدقَر گُفت: ”اُو ره باله کُو و دَ زمِینِ نابوتِ یِزرعیلی پورته کُو. دَ یاد خُو بَیر، وختِیکه ما و تُو جوره دَ گاڈی های خُو از پُشتِ آتِه شی اَخاب مورَفتی، اینی وَحی ره خُداوند دَ بارِه شی رَیی کد؛ ۲۶خُداوند گُفت: ’ما دِیروز خُونِ نابوت و خُونِ باچه های شی ره دِیدُم.‘ امچُنان خُداوند گُفت: ’ما دَ امزی پَٹی زمی جَزای تُو ره مِیدیُم.‘ پس آلی اُو ره باله کُو و دَ مُطابِقِ کلامِ خُداوند دَ امزُو پَٹی زمی پورته کُو.“
۲۷وختی اَخَزیاه پادشاهِ یهُودا امُو واقِعه ره دِید، اُو طرفِ بَیت-ھگان دُوتا کد، لیکِن ییهُو اُو ره دُمبال کد و اَمر کده گُفت: ”اُو ره ام بِزنِید!“ پس اُو ره ام دَ مَنِه گاڈی شی دَ سربَلَکی گُور دَ نزدِیکِ یبلِعام زَد و اُو تا مِگِیدو دُوتا کد و دَ امُونجی مُرد. ۲۸خِدمتگارای شی اُو ره دَ مَنِه یگ گاڈی دَ اورُشَلیم بُرد و دَ قبرِ خود شی دَ شارِ داوُود، دَ مینکلِ بابه‌کَلونای شی دَفن کد. ۲۹اَخَزیاه دَ سالِ یازدَهُمِ پادشاهی یورام باچِه اَخاب دَ بَلِه یهُودا پادشاه شُدُد.
۳۰وختِیکه ییهُو دَ یِزرعیل رسِید، ایزابِل اِی ره شِنید و چِیمای خُو ره سُرمه کده سر-و-صُورت خُو ره جور کد و از کِلکِین بُرو ره توخ کد. ۳۱وختی ییهُو دَ درگِه شار دَر اَمد، ایزابِل ازُو پُرسان کده گُفت: ”اَی پَیرَوِ زِمری، اَی قاتِلِ بادار خُو، خَیریَت اَسته؟“ ۳۲ییهُو سُونِ کِلکِین توخ کد و گُفت: ”کِی طرفدارِ ازمه یَه؟ آیا کسی اَسته؟“ اوخته دُو یا سِه نفر از خِدمتگارای قصر از کِلکِین سُون ازُو توخ کد ۳۳و ییهُو دَزوا گُفت: ”اُو ره پورته کُنِید.“ پس اُونا ایزابِل ره تاه پورته کد و خُون شی دَ دیوال و دَ اَسپ های که اُو ره تَی پای کد، تِیت شُد. ۳۴بعد ازُو ییهُو داخِل رفته خورد و وُچی کد و گُفت: ”توخ کنِید که امُو خاتُونِ لعنَتی دَفن شُنه، چراکه اُو دُخترِ پادشاه اَسته.“ ۳۵لیکِن وختی اُونا بَلدِه دَفن کدونِ ازُو رفت، بغَیر از کاسِه سر، پای ها و قف های اَلغِه شی، دِیگه چِیزِ ازُو ره پَیدا نَتنِست. ۳۶اوخته اُونا پس اَمَد و امُو خبر ره دَ ییهُو رَسَند و اُو گُفت: ”اِی کار مُطابِقِ کلامِ خُداوند شُده که دَ وسِیلِه خِدمتگار خُو ایلیای تِشبی پیشگویی کده گُفتُد: ’گوشتِ ایزابِل ره دَ زمِینِ یِزرعیل سَگا مُوخوره ۳۷و لاشِ ایزابِل رقمِ سرگِین اَلّی دَ زمِینِ یِزرعیل دَ رُوی زمی موفته، دَ شکلی که هیچ کس گُفته نَمِیتَنه که اُو ایزابِل اَسته.‘“