۱اگه یگ نَبی یا نفری که دَ وسِیلِه خاو پیشگویی مُونه دَ مینکل شُمو پَیدا شُنه و بَلدِه شُمو دَ بارِه یگ مُعجزه یا چِیزِ عجِیب خبر بِدیه ۲و امُو مُعجزه یا چِیزِ عجِیب که دَ بارِه شی دَز شُمو خبر دَده، رُخ بِدیه، و اُو بُگیه: ’بیِید از خُدایونِ دِیگه پَیرَوی کنی و اُونا ره پرَستِش کنی،‘ خُدایونی ره که شُمو هیچ نَمِینَخشِید، ۳شُمو باید دَ تورای امزُو نَبی یا نفری که خاو دِیده، گوش نَدِید، چراکه خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره اِمتِحان مُونه، تا بِدَنه که آیا شُمو خُداوند، خُدای خُو ره قد تمامِ دِل و تمامِ جان خُو دوست مِیدَنِید یا نَه؟ ۴شُمو باید از خُداوند، خُدای خُو پَیرَوی کُنِید و تنها ازُو بِترسِید؛ شُمو باید احکامِ ازُو ره دَ جای بَیرِید و از اَیدِ ازُو شُنِید؛ شُمو باید اُو ره عِبادت کُنِید و دَزُو محکم بِچَسپِید. ۵و امُو نَبی یا نفری که خاو دِیده، باید کُشته شُنه، چراکه اُو دَ خِلافِ خُداوند، خُدای شُمو که شُمو ره از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُرد و از جایی که غُلام بُودِید آزاد کد تورای فِتنه‌اَنگیز گُفته تا شُمو ره از راه-و-طرِیقی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو اَمر کده که مُطابِقِ ازُو رفتار کنِید بُر کُنه. دَمزی رقم شرارَت ره از مینکل خُو پاک کُنِید.
۶اگه بِرار تُو که باچِه آبِه تُو اَسته یا باچه و دُختر تُو یا خاتُون تُو که دَ بَغل تُو اَسته و یا رفِیقِ جانبرابر تُو، تُو ره تاشَکی گپ بِدیه و بُگیه، ’بیه که بوری و خُدایونِ دِیگه ره پرَستِش کنی،‘ خُدایونی ره که نَه خود تُو مِینَخشی و نَه بابه‌کَلونای تُو مِیشنَخت، ۷خُدایونِ مِلَّت های ره که دَ گِرد-و-بَر شُمو اَسته، چی دَ نزدِیک تُو، چی از تُو دُور و چی از یگ گوشِه زمی تا دِیگه گوشِه شی، ۸تُو باید راضی نَشُنی و دَ تورِه ازُو گوش نَدی. دَ بَلِه ازُو رَحم نَکُو و دَزُو دِل نَسوزَن و گُناهِ ازُو ره تاشه نَکُو، ۹بَلکِه اُو ره حتماً بُکُش؛ دِستِ ازتُو باید اوّل بَلدِه کُشتونِ ازُو دِراز شُنه و بعد ازُو دِستِ تمامِ قَوم. ۱۰اُو ره سنگسار کُو تا بُمُره، چُون اُو کوشِش کده که تُو ره از خُداوند، خُدای تُو رُوی-گردو کُنه، امزُو که تُو ره از سرزمِینِ مِصر، از جایی که غُلام بُودی بُرو اَوُرد. ۱۱اوخته تمامِ قَومِ اِسرائیل مِیشنَوه و ترس مُوخوره و دِیگه هیچ کس اِی رقم شرارَت ره دَ مینکل شُمو انجام نَمِیدیه.
۱۲اگه دَ بارِه یکی از شارای که خُداوند، خُدای شُمو بَلدِه بُود-و-باش دَز شُمو مِیدیه بِشنَوِید ۱۳که نفرای شرِیر از مینکل شُمو باله شُده و باشِنده های شار ره گُمراه کده مُوگیه: ’بیِید که بوری و خُدایونِ دِیگه ره عِبادت کنی،‘ خُدایونی ره که شُمو نَمِینَخشِید، ۱۴اوخته شُمو تحقِیق و کُنج-و-کاو کده اِی توره ره خُوب بَررَسی کُنِید. اگه اِی توره راست ثابِت شُد که امی رقم کارِ نفرَت-اَنگیز دَ مینکل شُمو انجام شُده، ۱۵اوخته شُمو حتماً باشِنده های امزُو شار ره قد دَمِ شمشیر بِزَنِید و امُو شار ره قد تمامِ چِیزای که دَ مَنِه شی اَسته کامِلاً نابُود کُنِید، حتیٰ چارپایای شی ره ام قد دَمِ شمشیر بِزَنِید. ۱۶بعد ازُو تمامِ وُلجِه شی ره دَ مَنِه شار دَ یگ مَیدانی جم کُنِید و شار ره قد تمامِ وُلجِه شی دَ عِنوانِ هدیِه سوختَنی بَلدِه خُداوند، خُدای خُو دَ آتِش کامِلاً دَر بِدِید. امُو شار بَلدِه همیشه یگ خَرابه بُمنه و هرگِز دُوباره آباد نَشُنه. ۱۷امُو چِیزای که بَلدِه نابُود شُدو جم شُده، ھیچ چِیز شی دَ دِستای شُمو نَبَشه، تا خُداوند از قار خُو بِشِینه و دَ بَلِه شُمو رَحم و دِلسوزی کُنه و تِعداد شُمو ره کَلو کُنه، امُو رقم که دَ بابه‌کَلونای شُمو قَسم خورده بُود. ۱۸وختِیکه شُمو از اَیدِ خُداوند، خُدای خُو شُنِید و پگِ احکامِ ازُو ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم نِگاه کُنِید و چِیزای ره که دَ نظرِ خُداوند، خُدای شُمو دُرُست اَسته، دَ جای بیرِید، وعدِه خُداوند بَلدِه شُمو پُوره مُوشه.