۱اوخته مُوسیٰ و رِیش سفیدای اِسرائیل دَ بَلِه قَوم اَمر کده گُفت: ”پگِ احکامی ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم، دَ جای بیرِید. ۲روزی که از دریای اُردُن دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه تیر شُدِید، سنگای کٹه ره ایستَلجی کُنِید و دَ رُوی ازوا گَچ بُمَلِید ۳و پگِ توره های امزی شریعت ره دَ رُوی ازوا نوِشته کُنِید. اَرے، امی که از دریا تیر شُدِید و دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه داخِل شُدِید، دَمزُو سرزمی که از شی شِیر و عسل جاری اَسته و خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای شُمو دَز شُمو وعده کده، امی کار ره انجام بِدِید. ۴ خُلاصه، بعد از تیر شُدو از دریای اُردُن امی سنگا ره که اِمروز دَ بارِه شی دَز شُمو اَمر کدُم، دَ کوهِ عیبال ایستَلجی کُنِید و دَ رُوی ازوا گَچ بُمَلِید. ۵دَ اُونجی یگ قُربانگاه بَلدِه خُداوند، خُدای خُو آباد کُنِید؛ قُربانگاه باید سنگی بَشه و بَلدِه آباد کدون شی از اَوزارِ آینی کار نَگِیرِید. ۶قُربانگاهِ خُداوند، خُدای خُو ره از سنگای تَراش نَشُده آباد کُنِید و قُربانی های سوختَنی ره دَ بَلِه ازُو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو تقدِیم کُنِید. ۷قُربانی ھای سلامَتی ره تقدِیم کده دَ اُونجی بُخورِید و دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو خوشی کُنِید. ۸ فِکر شُمو بَشه که پگِ تورای امزی شریعت ره دَ رُوی امزُو سنگا دَ خطِ روشو و واضِح نوِشته کُنِید.“
۹اوخته مُوسیٰ و لاویای پیشوا قد پگِ بَنی اِسرائیل گپ زَده گُفت: ”اَی بَنی اِسرائیل، آرام بِشِینِید و گوش بِگِیرِید. اِمروز شُمو قَومِ خُداوند، خُدای خو شُدِید. ۱۰پس از اَیدِ خُداوند، خُدای خُو شُنِید و احکام و قانُونای ازُو ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم، دَ جای بیرِید.“
۱۱دَ امزُو روز مُوسیٰ دَ مردُم اَمر کده گُفت: ۱۲”وختِیکه از دریای اُردُن تیر شُدِید، اینی طایفه ها دَ بَلِه کوهِ جِرِزِیم ایسته شُنه تا مردُم ره بَرکت بِدیه: شِمعون، لاوی، یهُودا، یسّاکار، یوسُف و بِنیامِین. ۱۳و اینی طایفه ها دَ بَلِه کوهِ عیبال ایسته شُنه تا نالَت کُنه: رئوبین، جاد، اَشِیر، زِبُولُون، دان و نَفتالی. ۱۴و لاویا قد آوازِ بِلند دَ تمامِ مَردای اِسرائیل اِعلان کده بُگیه: