۱اِی توره های عهدی اَسته که خُداوند دَ سرزمِینِ موآب دَ مُوسیٰ اَمر کد تا قد بَنی اِسرائیل بسته کنه، جدا از عهدی که اُو قد ازوا دَ حوریب بسته کد.
۲پس مُوسیٰ پگِ بَنی اِسرائیل ره کُوی کد و دَزوا گُفت: ”شُمو پگِ چِیزای ره که خُداوند دَ پیشِ چِیمای شُمو دَ سرزمِینِ مِصر دَ حقِ فِرعَون، پگِ خِدمتگارای شی و تمامِ سرزمِین شی کد، دِیدِید. ۳ اَرے، چِیمای شُمو مُصِیبت های بُزُرگ، مُعجزه ها و چِیزای عجِیبِ بُزُرگ ره دِید. ۴مگم تا اِمروز خُداوند دَز شُمو دِلی که دانا بَشه، چِیمای که بِینا بَشه و گوشای که شِنَوا بَشه نَدَده. ۵مُدَتِ چِل سال ما شُمو ره دَ بیابو رهبری کدُم؛ دَ امزی مُدَت نَه کالای شُمو شارِید و نَه کَوشره های شُمو کَنده شُد، ۶شُمو نَه نان خوردِید و نَه شرابِ انگُور یا شرابِ قَوی وُچی کدِید، بَلکِه هر چِیز ره که خُداوند مُهَیا کد خوردِید، تا بِدَنِید که خُداوند، خُدای شُمو اَسته.
۷و غَیتِیکه دَ اِینجی رَسِیدِید، سِیحون پادشاهِ حِشبون و عوج پادشاهِ باشان دَ خِلاف مو بُر شُده اَمَد تا قد ازمو جنگ کنه، مگم مو اُونا ره شِکست دَدی ۸و سرزمِینِ ازوا ره گِرِفته دَ رئوبینیا، جادیا و نِیمِ طایفِه مَنَسّی دَ عِنوانِ مُلکیَت دَدی. ۹پس تورای امزی عهد ره دَ دِقَت دَ جای بیرِید تا هر کاری ره که انجام بِدِید کامیاب شُنِید.
۱۰اِمروز پگ شُمو دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو ایسته شُدِید: رَهبرای طایفه های شُمو، رِیش سفیدای شُمو، کٹه‌کَلونای شُمو، پگِ مَردای اِسرائیل، ۱۱بچکِیچای شُمو، خاتُونوی شُمو، بیگَنه های که دَ خَیمه‌گاهِ شُمو اَسته، از چیو مَیده‌گرای شُمو گِرِفته تا آو کَشای شُمو. ۱۲ شُمو حاضِر شُدِید تا دَ عهدِ خُداوند، خُدای خُو و قَسمِ خُداوند، خُدای خُو که اِمروز قد شُمو بسته مُونه شامِل شُنِید ۱۳و تاکه خُداوند اِمروز شُمو ره دَ عِنوانِ قَوم خُو برقرار کُنه و خُدای شُمو بَشه، امُو رقم که دَز شُمو وعده دَد و دَ بابه‌کَلونای شُمو اِبراهِیم و اِسحاق و یعقُوب قَسم خورد. ۱۴ما اِی عهد و قَسم ره تنها قد شُمو بسته نَمُونُم، ۱۵ قد شُمو که اِمروز دَ اِینجی قد ازمو دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای مو حاضِر اَستِید، بَلکِه قد نسل های آینده که اِمروز قد ازمو دَ اِینجی نِییه ام بسته مُونُم؛ ۱۶-- دَ یاد شُمو بَشه که مو دَ سرزمِینِ مِصر چی رقم زِندگی مُوکدی و چِطور از مینکلِ مِلَّت ها تیر شُده دَ اِینجی اَمَدی ۱۷و شُمو چِیزای نفرَت‌انگیزِ امزی مِلَّت ها ره دِیدِید، بُت‌ھای پلِید ره که از چیو و سنگ و از نُقره و طِلّا جور شُدُد و دَ مینکلِ ازوا وجُود دَشت -- ۱۸باخبر بَشِید که اِمروز دَ مینکل شُمو کُدَم مَرد یا خاتُو، کُدَم اَولادِ بابه یا طایفِه نَبَشه که دِل شی از خُداوند، خُدای مو بِگرده و رفته خُدایونِ امزُو مِلَّت ها ره عِبادت کنه. نَشُنه دَ مینکل شُمو رِیشِه بَشه که میوِه تَلخ و زاردار بِدیه. ۱۹اِی رقم نفر وختِیکه تورای امزی عهد-و-قَسم ره بِشنَوه، اُو دَ دِل خُو خود ره اِطمِینان دَده مُوگیه: ’اگرچِه دَ مُطابِقِ سنگدِلی خُو رفتار مُونُم، ما سلامَت مُومنُم،‘ اُو باعِث مُوشه که تَر و خُشک یگجای دَر بِگِیره. ۲۰خُداوند راضی نَمُوشه که اُو ره بُبَخشه، بَلکِه آتِشِ قار و غَیرَتِ خُداوند دَ ضِدِ امزُو نفر داغ مُوشه و پگِ نالَت های که دَ امزی کِتاب نوِشته شُده، دَ بَلِه ازُو مییه و خُداوند نامِ ازُو ره از تَی آسمو گُل مُونه. ۲۱خُداوند اُو ره از پگِ طایفه های اِسرائیل جدا مُونه تا مُطابِقِ پگِ نالَت ھای عھدی که دَ امزی کِتابِ شریعت نوِشته شُده دَزُو بَدی بِرسَنه. ۲۲نسل ھای آینده یعنی اَولادای شُمو که بعد از شُمو مییه و بیگَنه های که از سرزمِینای دُور مییه، اُونا مُصِیبتِ امزی سرزمی و مرِیضی های ره که خُداوند دَ بَلِه ازی اَوُرده مِینگره. ۲۳ اُونا مِینگره که تمامِ زمِینای شی دَ وسِیلِه گوگِرد و شوره دَر گِرِفته، دَز شی هیچ چِیز کِشت نَمُوشه و هیچ چِیز نَمُورویه و هیچ عَلف سَوُز نَمُونه و حالت شی رقمِ خَرابی سَدُوم و عمُوره و اَدمه و صَبوئِیم شُده که خُداوند دَ غَیتِ قار و غَضَب خُو اُونا ره سرنِگون کد. ۲۴اوخته پگِ مِلَّت ها پُرسان مُونه: ’چرا خُداوند قد امزی سرزمی اِی کار ره کده و شِدَّتِ قارِ کَلون شی از چی خاطر بُوده؟‘ ۲۵پس دَزوا گُفته مُوشه: ’اِی امزی خاطرِ شُده که اُونا عهدِ خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای خُو ره که اُو دَ غَیتِ بُرو اَوُردونِ ازوا از سرزمِینِ مِصر قد ازوا بسته کدُد، مَیده کد ۲۶و رفته خُدایونِ بیگَنه ره عِبادت کد و اُونا ره سَجده کد، خُدایونی ره که اُونا نَمِیشنَخت و خُداوند عِبادتِ ازوا ره مَنع کدُد. ۲۷پس آتِشِ قارِ خُداوند دَ خِلافِ امزی سرزمی داغ شُد و تمامِ نالَت ھای ره که دَ امزی کِتاب نوِشته شُده، دَ بَلِه شی اَوُرد. ۲۸خُداوند اُونا ره قد قار و خَشم و غَضَبِ بُزُرگ از سرزمِینِ ازوا رِیشه‌کن کد و دَ سرزمِینِ دِیگه پورته کد، امُو رقم که اِمروز اَسته.‘
۲۹چِیزای تاشه دَ خُداوند، خُدای مو تعلُق دَره، لیکِن چِیزای که بَرمَلا اَسته، تا اَبَد دَز مو و اَولادای مو تعلُق دَره، تا پگِ تورای امزی شریعت ره دَ جای بَیری.