۱بعد ازُو مُوسیٰ و بَنی اِسرائیل اینی سرُود ره بَلدِه خُداوند خاند:
”بَلدِه خُداوند سرُود میخانُم که شِکوه-مَندانه پیروز شُده،
اَسپ ها و سَوارای شی ره دَ دریا پورته کد.
۲خُداوند زور و سرُود مه یَه، اُو باعِثِ نِجات مه شُده.
اینَمی خُدای مه اَسته و ما اُو ره سِتایش مُونُم، خُدای آتِه مه، که ما اُو ره حمد-و-ثنا مُوگیُم.
۳خُداوند قَهرمانِ جنگ اَسته،
و نام شی «خُداوند» اَسته.
۴لشکر و گاڈی های فِرعَون ره دَ دریا اَندخت،
جنگجو های خاصِ فِرعَون دَ دریای سُرخ غَرق شُد.
۵آو‌های غَوُج اُونا ره پوشَند،
و اُونا مِثلِ سنگ دَ چُقُوری آو تاه رفت.
۶دِستِ راست تُو، اَی خُداوند، پُر قُدرتِ عظِیم اَسته،
دِستِ راست تُو، اَی خُداوند، دُشمون خُو ره تِکه-و-پرچه کد،
۷قد بُزُرگی جلال خُو مُخالِفِین خُو ره نابُود کدی،
تُو آتِشِ غَضَب خُو ره رَیی کدی تا اُونا ره مِثلِ کاه وَری بُسوزَنه.
۸تُو دَ سرِ دریا پُف کده آو ره دُو شَق کدی،
آوها رقمِ دیوال اَلّی ایسته شُد و چُقُوری دریا خُشک شُد.
۹دُشمو قد خُو گُفت: ’اُونا ره دُمبال مُونُم، اُونا ره گِرِفتار مُونُم،
وُلجه ره تقسِیم کده کُفتِ دِل خُو ره بُر مُونُم
و شمشیر خُو ره کشِیده اُونا ره قد زورِ دِست خُو نابُود مُونُم.‘
۱۰لیکِن تُو، اَی خُداوند، دَ دریا پُف کدی و آو اُونا ره پوشَند.
اُونا سُرب وَری دَ مَوج های خروشان غَرق شُد.
۱۱اَی خُداوند، کُدَمِ از خُدایو مِثلِ ازتُو اَلّی اَسته؟ دَ عَظَمَت و پاکی، کِی اَسته که رقمِ ازتُو وَری بَشه؟
و دَ جلال و شِکوه مِثلِ ازتُو وَری کِی پَیدا مُوشه که بِتَنه کارای عجِیب انجام بِدیه؟
۱۲تُو دِستِ راست خُو ره دِراز کدی
و زمی دُشمَنای تُو ره قُورت کد.
۱۳از رُوی مُحَبَتِ بےاندازِه خُو تُو قَوم خُو ره که بازخرِید کدی، راهنُمایی مُونی.
تُو اُونا ره قد قُدرت خُو طرفِ سرزمِینِ پاک خُو هِدایَت مِیدی.
۱۴مِلَّت ها شِنِیده و مِیلَرزه.
مردُمای فَلَسطِین ره وَهم گِرِفته.
۱۵اَمِیر های اِدوم وَحشَت زَده شُده،
رَهبرای موآب مِیلَرزه،
مردُمِ کِنعان مَحو-و-کم‌دِل شُده،
۱۶ترس و وَحشَت دَ سر ازوا حاکِم شُده.
اُونا از قُدرتِ بازُوی تُو شِنِیده و مِثلِ سنگ اَلّی بےحَرَکَت شُده،
تا غَیتِیکه قَوم تُو تیر شُنه، اَی خُداوند،
تا قَومی که اُو ره بازخرِید کدی تیر شُنه.
۱۷تُو اُونا ره اَوُرده دَ کوهِ مُقَدَّس خُو که میراث تُو اَسته، جای-دَ-جای مُونی،
دَ امزُو جای که اُو ره بَلدِه بُود-و-باش خُو اِنتِخاب کدی، اَی خُداوند،
یعنی دَ جایگاهِ مُقَدَّسِ که دِستای تُو بُنیاد شی ره ایشته، یا مَولا.
۱۸خُداوند تا اَبَد اُلآباد پادشاهی مُونه.
۱۹اَسپ‌های فِرعَون که قد گاڈی ها و سَوارای شی دَ مَنِه دریا رفت،
خُداوند آو‌های دریا ره پس دَ بَلِه ازوا ایله کد،
مگم بَنی اِسرائیل از مَنِه دریا دَ خُشکه تیر شُد.“
۲۰و مِریَم که نَبیه و خوارِ هارُون بُود، دَیره دَ دِست خُو گِرِفت و پگِ خاتُونوی دِیگه ام دایره دَ دِستای شی دَ دُمبال ازُو رفته بازی مُوکد. ۲۱مِریَم امی سرُود ره بَلدِه ازوا خاند:
”بَلدِه خُداوند سرُود بِخانِید که شِکوه-مَندانه پیروز شُده،
اَسپ‌ها و سَوارای شی ره دَ دریا پورته کد.“
۲۲پس مُوسیٰ قَومِ اِسرائیل ره از دریای سُرخ حَرکت دَد و اُونا ره دَ دَشتِ شُور هِدایَت کد. بعد از سِه روز سَفر دَ بیابو هیچ آو پَیدا نَشُد. ۲۳وختِیکه اُونا دَ یگ جای دَ نامِ ماره رسِید، اُونا نَتنِست آوِ امزُو جای ره وُچی کنه، چراکه تَلخ بُود. دَمزی دَلِیل اُونجی ره «ماره» یعنی «تَلخ» نام ایشتُد. ۲۴پس مردُم دَ خِلافِ مُوسیٰ نِق نِق کده گُفت: ”مو چِیزخیل ره وُچی کنی؟“ ۲۵اوخته مُوسیٰ پیشِ خُداوند فریاد زَد و خُداوند یگ دِرخت ره دَزُو نِشو دَد. پس مُوسیٰ چیوِ امزُو دِرخت ره دَ مَنِه آو اَندخت و آو شِیرِین شُد. دَ اُونجی خُداوند احکام و قانُون دَ قَومِ اِسرائیل دَد و اُونا ره مَورِدِ آزمایش قرار دَده ۲۶گُفت: ”اگه تورِه ازمه ره که خُداوند، خُدای تُو اَستُم، گوش کنی و چِیزی ره که دَ نظرِ ازمه دُرُست اَسته انجام دَده از احکام و دستُورای مه اِطاعَت کنی، ما تُو ره از پگ مَرَض های که مِصریا ره گِرِفتار کدُم، نِگاه مُونُم، چُون ما خُداوند، شَفا دِهِندِه تُو اَستُم.“
۲۷بعد ازُو بَنی اِسرائیل دَ منطقِه ایلِیم اَمَد. دَ اُونجی دوازده چشمه و هفتاد دِرختِ خُرما مَوجُود بُود؛ پس اُونا دَ لبِ چشمه ها خَیمه زَد.