۱و خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ۲”اونه، ما بِصَلئیل باچِه اُوری، نوسِه حُور ره از طایفِه یهُودا نام گِرِفته کُوی کدُم. ۳ما اُو ره از روحِ اِلٰهی پُر کدیم و دَزُو حِکمت، عقل و دانایی و مهارت بَلدِه هر کارِ هُنری دَدیم. ۴اُو دَ طِلّاسازی، نُقره سازی و دَ کارای برونز قابِل و ماهِر اَسته ۵و امچُنان دَ کارِ سنگ تَراشی، جَواهِر سازی، نَجاری و حَجاری و دَ رقم رقم کارا اُستا یَه. ۶علاوه ازی، ما اَهولیاب باچِه اَخِیسامَک ره از طایفِه دان اِنتِخاب کدُم تاکه همکارِ بِصَلئیل بَشه. و ما دَ دِل پگِ آدمای دانا حِکمت بخشِیدُم تا اُونا هر چِیزی ره که دَز تُو اَمر کدُم، جور کنه، ۷یعنی خَیمِه مُلاقات، صندُوقِ شهادَت ره قد جای کِفاره که دَ بَلِه شی اَسته و تمامِ اَسباب و وَسایلِ خَیمه ره که ازی قرار اَسته: ۸میز و ظرفای شی، چِراغدان از طِلّای خالِص و اَسبابِ ازُو، قُربانگاهِ بُخور، ۹قُربانگاهِ قُربانی سوختَنی قد اَسباب شی، حَوض و پایه‌های شی، ۱۰کالای بافته شُده و کالای مُقَدَّسِ هارُون پیشوا و کالای باچه‌های شی بَلدِه خِدمت پیشوایی، ۱۱روغونِ مَسَح و بُخورِ خوشبُوی بَلدِه جای مُقَدَّس. تمامِ امزی چِیزا ره اُونا باید دُرُست دَ مُطابِقِ امزُو تورای که دَز تُو اَمر کدُم، جور کنه.“
۱۲بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ۱۳”تُو دَ بَنی اِسرائیل بُگی که روزای آرام ره که بَلدِه شُمو تعیِین کدُم نِگاه کنِید، چراکه روزِ آرام یگ نشانی دایم دَ بَینِ ازمه و شُمو و نسل‌های آیندِه شُمو اَسته تا شُمو بِدَنِید که ما خُداوند اَستُم، خُداوندی که شُمو ره تقدِیس مُونُم. ۱۴پس شُمو روزِ آرام ره مُحترم بِدَنِید، چُون اِی روز بَلدِه شُمو مُقَدَّس اَسته. کسی که حُرمَتِ روزِ آرام ره نِگاه نَمُونه، اُو باید کُشته شُنه و شخصی که دَزی روز کار مُونه، اُو آدم باید از مَنِه قَوم خُو آخ شُنه. ۱۵شَش روز بَلدِه شُمو رَوا اَسته که کار کُنِید، مگم روزِ هفتُم روزِ آرام اَسته که دَ نظرِ خُداوند مُقَدَّس اَسته. هر کسی که دَ روزِ آرام کار مُونه، اُو باید کُشته شُنه. ۱۶پس بَنی اِسرائیل باید روزِ آرام ره دَ یاد دَشته بَشه و اِی قانُون ره نسل دَ نسل مِثلِ عهد-و-پَیمانِ اَبَدی پُوره کُنه. ۱۷اِی دَ بَینِ ازمه و بَنی اِسرائیل یگ نشانی دایمی اَسته، چراکه دَ شَش روز خُداوند آسمو و زمی ره جور کد و دَ روزِ هفتُم دِست از کار کشِید و آرام گِرِفت.“
۱۸وختِیکه خُداوند تورِه خُو ره قد مُوسیٰ دَ کوهِ سِینا تامو کد، اُو دَ مُوسیٰ دُو لَوحِ شهادَت، یعنی امُو دُو لَوحِ سنگی ره دَد که قد کِلکِ خُدا نوِشته شُدُد.