۱بعد امزی چِیزا، دَ دَورونِ پادشاهی اَردِشیر پادشاهِ فارس، عِزرا باچِه سِرایا، باچِه عَزَریا، باچِه حِلقیا، ۲باچِه شَلُّوم، باچِه صادوق، باچِه اَخِیطُوب، ۳باچِه اَمَریا، باچِه عَزَریا، باچِه مِرایوت، ۴باچِه زِرَحَیا، باچِه عُزّی، باچِه بُقی، ۵باچِه اَبِیشُوعَ، باچِه فِینحاس، باچِه اِلعازار، باچِه هارُون پیشوای بُزُرگ دَ اورُشَلیم اَمَد. ۶امی عِزرا از بابُل اَمَد، اُو یگ کاتِبِ لایق دَ شریعتِ مُوسیٰ بُود، دَ شریعتی که خُداوند، خُدای اِسرائیل دَده بُود لایق بُود و پادشاه هر چِیزی ره که اُو طلب کدُد دَزُو دَده بُود، چُون دِستِ خُداوند، خُدای شی دَ بَلِه ازُو بُود. ۷امچُنان بعضی از بَنی اِسرائیل، پیشوایو، لاویا، سرُودخانا، درگه‌وانا و خِدمتگارای خانِه خُدا ام دَ سالِ هفتُمِ حُکمرانی اَردِشیر پادشاه دَ اورُشَلیم اَمَد. ۸عِزرا دَ ماهِ پنجُمِ سالِ هفتُمِ حُکمرانی پادشاه دَ اورُشَلیم رسِید. ۹اُو دَ روزِ اوّلِ ماهِ اوّل، سَفر ره از بابُل شُروع کد و دَ روزِ اوّلِ ماهِ پنجُم دَ اورُشَلیم رسِید، چُون دِستِ خَیرِ خُدای شی دَ بَلِه ازُو بُود، ۱۰چراکه عِزرا دِل خُو ره دَ خاندونِ شریعتِ خُداوند و دَ جای اَوُردون شی و دَ تعلِیم دَدونِ دستُورا و احکام دَ اِسرائیل مایل کدُد.
۱۱اِی مَتنِ خطی اَسته که اَردِشیر پادشاه دَ عِزرای پیشوا و کاتِب دَد. عِزرا کاتِبِ کلِمه های احکامِ خُداوند و دستُورای شی بَلدِه اِسرائیل بُود: ۱۲”از طرفِ اَردِشیر شاهِ شاهان دَ عِزرای پیشوا و کاتِبِ شریعتِ خُدای آسمو. اُمِید که صِحَتِ کامِل دَشته بَشی. دَ امزی زمان ۱۳ما حُکم مُونُم که هر کُدَمِ اِسرائیلیا، پیشوایو و لاویا که دَ قَلمرَوِ پادشاهی ازمه اَسته و دَ رفتو قد ازتُو دَ اورُشَلیم راضی یَه، مِیتنه بوره. ۱۴چُون تُو از طرفِ پادشاه و هفت مُشاوِر شی رَیی مُوشی تا دَ بارِه یهُودا و اورُشَلیم تحقِیق کنی و بِنگری که مُطابِقِ شریعتِ خُدای تُو که دَ دِست تُو اَسته، رفتار مُوشه، یا نَه. ۱۵امچُنان نُقره و طِلّای ره که پادشاه و مُشاوِرای شی بَلدِه خُدای اِسرائیل که جایگاهِ شی دَ اورُشَلیم اَسته داوطلبانه دَده، بُبر. ۱۶علاوه ازی تمامِ نُقره و طِلّای ره که از سر تا سرِ ولایتِ بابُل جَم مُونی قد هدیه های داوطلبانِه مردُم و پیشوایو که بَلدِه خانِه خُدای خُو که دَ اورُشَلیم اَسته دَ رضای خُو دَده، ام بُبر. ۱۷پس هُوش خُو ره بِگِیر و اوّل قد امزی پَیسه گاو ها، قُوچ ها، باره‌گو و هدیه های غَلّه-و-دانه و وُچی کدَنی ازوا ره بِخر و اُونا ره دَ بَلِه قُربانگاهِ خانِه خُدای خُو دَ اورُشَلیم تقدِیم کُو؛ ۱۸و قد باقی نُقره و طِلّا هر چِیزی که دَ نظرِ ازتُو و قَومای تُو خُوب معلُوم مُوشه که انجام بِدِید، امُو ره دَ مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدای خُو دَ جای بیرِید. ۱۹ظرفای که بَلدِه خِدمتِ خانِه خُدای تُو دَز تُو دَده شُده، اُونا ره دَ حُضُورِ خُدای اورُشَلیم بیل. ۲۰و هر چِیزِ دِیگه که بَلدِه خانِه خُدای تُو ضرُورَت بَشه و تُو مسئُولِ تَهیِه ازُو بَشی، مِیتَنی اُو ره از خزانِه پادشاه تَهیه کنی. ۲۱ما اَردِشیر پادشاه دَ تمامِ خزانه‌دارای غَربِ دریای فَرات حُکم صادِر مُونُم که هر چِیزی که عِزرای پیشوا و کاتِبِ شریعتِ خُدای آسمو از شُمو تقاضا مُونه، فَوراً انجام بِدِید. ۲۲تا صد وَزنه نُقره، صد کُر گندُم، صد بَت شراب، صد بَت روغو و نَمَک بےاندازه مِیتنِید دَزُو بِدِید. ۲۳هر چِیزی ره که خُدای آسمو اَمر کده، بِدُونِ کم-و-کاست باید بَلدِه خانِه خُدای آسمو انجام دَده شُنه، چُون چرا باید غَضَبِ خُدا دَ بَلِه قَلمرَوِ پادشاه و باچه های شی بییه. ۲۴امچُنان باخبر بَشِید که از هیچ کُدَمِ پیشوایو، لاویا، سرُودخانا، درگه‌وانا، خِدمتگارای خانِه خُدا و دِیگه کارگرای که دَ خانِه خُدا مصرُوفِ کار اَسته حقِ جَزیه، مالیه و خِراج گِرِفتو ره نَدرِید. ۲۵و تُو اَی عِزرا، دَ وسِیلِه حِکمتِ خُدای خُو که دَز تُو اَسته، قاضی ها و وکِیلا ره که شریعتِ خُدای تُو ره مِیدَنه تعیِین کُو تا دَ بَلِه تمامِ مردُمِ غَربِ دریای فَرات قضاوَت کنه و کسای که امی شریعت ره نَمِیدَنه دَزوا تعلِیم بِدِید. ۲۶تمامِ کسای که از شریعتِ خُدای تُو و از قانُونِ پادشاه اِطاعَت نَمُونه، باید بِدُونِ تاخِیر دَ بَلِه ازوا حُکم شُنه و جَزای ازوا مَرگ، جلای وطن، ضَبطِ مال-و-دارایی یا بَندی‌گری بَشه.“
۲۷ اوخته عِزرا گُفت: ”حمد-و-ثنا دَ خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای مو که امی رقم یگ چِیز ره دَ قلبِ پادشاه قرار دَد تا خانِه خُداوند ره دَ اورُشَلیم شان-و-شَوکت بِدیه ۲۸و ام دَ حقِ ازمه دَ حُضُورِ پادشاه و مُشاوِرای شی و دَ پیشِ نفرای قُدرتمَندِ پادشاه لُطف-و-مِهربانی کد. خُلاصه، ازی که دِستِ خُداوند، خُدای مه دَ بَلِه مه بُود، ما جُراَت پَیدا کدُم و رهبرای اِسرائیل ره جَم کدُم تا قد مه پس بوره.