۱یگ نفر دَ نام نِیقودیموس که از فِرقِه فرِیسی و یکی از رَهبرای یهُودیا بُود، ۲یگ شاو پیشِ عیسیٰ اَمَده دَزُو گُفت: ”اُستاد، مو مِیدَنی که تُو بحَیثِ معلِم -و-راهنُما از طرفِ خُدا اَمدے، چُون مُعجزه های که تُو مُوکُنی هیچ کس نَمِیتنه، سِوای که خُدا قد شی بَشه.“ ۳عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”دَز تُو راس مُوگُم، کسی که از نَو تَوَلُد نَشُده بَشه پادشاهی خُدا ره دِیده نَمِیتنه.“ ۴نِیقودیموس دَزُو گُفت: ”چی رقم اِمکان دَره که یگ آدمِ پِیر تَوَلُد شُنه؟ آیا اُو مِیتنه پس دَ کَورِه آبِه خُو بوره و دُوباره دَ دُنیا بییه؟“ ۵عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”ما دَز تُو راس مُوگُم، تا وختِیکه یگ نفر از آو و روح تَوَلُد نَشُنه اُو نَمِیتنه دَ پادشاهی خُدا داخِل شُنه. ۶چِیزی که از جِسم تَوَلُد شُده، اُو جِسم اَسته و چِیزی که از روح تَوَلُد شُده، اُو روح اَسته. ۷تعجُب نَکُو که دَز تُو گُفتُم، شُمو باید از نَو تَوَلُد شُنِید. ۸باد هر جای که بِخایه پُف مُونه و شُمو آواز شی ره مِیشنَوِید، مگم نَمِیدنِید که از کُجا مییه و یا دَ کُجا موره. امی رقم هرکسی که از روح اُلقُدس تَوَلُد مُوشه، اُو ام نَمِیدَنه که اِی تَوَلُدِ نَو چِطور رُخ دَده.“ ۹نِیقودیموس دَزُو گُفت: ”اِی چِیزا چِطور اِمکان دَره؟“ ۱۰عیسیٰ بسم دَزُو گُفت: ”تُو یگ معلِم -و-راهنُمای بَنی اِسرائیل اَستی و هنوز ام اِی چِیزا ره نَمُوفامی؟ ۱۱دَز تُو راس مُوگُم، مو از چِیزی توره مُوگی که ازُو خبر دَرے و دَ بارِه چِیزی شاهِدی مِیدی که مو دِیدے؛ مگم شُمو مردُم شاهِدی مو ره قبُول نَمُونِید. ۱۲ما که دَ بارِه کارای دُنیایی دَز شُمو توره مُوگُم و شُمو باوَر نَمُونِید، اگه دَ بارِه کارای آسمانی نقل کنُم، شُمو چِطور باوَر مُونِید؟ ۱۳هیچ کس دَ عالمِ باله نَرفته بَغَیر از کسی که از عالمِ باله تاه اَمَده، یعنی «باچِه اِنسان» [که جای شی دَ عالمِ باله یَه.] ۱۴امُو رقمِیکه مُوسیٰ مارِ برونزیره دَ بیابو دَ شَخِ چیو باله کد، امُو رقم «باچِه اِنسان» ام باید باله شُنه، ۱۵تا هر کسی که دَزُو ایمان بیره صاحِبِ زِندگی اَبَدی شُنه. ۱۶چُون خُدا دُنیا ره اِیقَس دوست دَشت که باچِه یگانِه خُو ره دَد تا هر کسی که دَزُو ایمان بیره نابُود نَشُنه، بَلکِه صاحِبِ زِندگی اَبَدی شُنه. ۱۷خُدا باچِه خُو ره دَ دُنیا رَیی نَکد تا از مردُمِ دُنیا بازخاست کُنه، بَلکِه تا دُنیا دَ وسِیلِه ازُو نِجات پَیدا کُنه. ۱۸کسی که دَزُو ایمان بیره، محکُوم نَمُوشه؛ لیکِن کسی که دَزُو ایمان نَیره، اُو امی آلی محکُوم شُده، چراکه دَ نامِ باچِه یگانِه خُدا ایمان نَوُرده. ۱۹محکُومیَت ازی خاطر اَسته که نُور دَ اِی دُنیا اَمَد، مگم مردُمِ دُنیا ترِیکی ره از نُور کده کَلو خوش کد، چُون کارای ازوا بَد بُود. ۲۰هرکسی که کارای شَیطانی مُونه، اُو از نُور بَد شی مییه و نزدِیکِ نُور هیچ نَمییه، تاکه اعمال و کِردارِ بَد شی بَرمَلا نَشُنه. ۲۱مگم آدمی که دَ راستی و نیکی عمل مُونه، اُو سُونِ نُور مییه تا ظاهِر شُنه که اعمالِ ازُو دَ مُطابِقِ خاستِ خُدا یَه.“
۲۲بعد ازُو عیسیٰ قد یارای خُو دَ سرزمِینِ یهُودیه رفته چند دیر قد ازوا قَتی دَ اُونجی مَند و مردُم ره غُسلِ تعمِید دَد.
۲۳یحییٰ ام دَ عَینون نزدِیکِ منطقِه سالیم مردُم ره غُسلِ تعمِید مِیدَد، چراکه دَ اُونجی آو کَلو بُود و مردُم اَمَده غُسلِ تعمِید مِیگِرِفت، ۲۴چُون یحییٰ تا اُو وخت بَندی نَشُدُد.
۲۵دَمزُو غَیت بَینِ یارای یحییٰ و یگ عالِمِ یهُودی دَ بارِه طهارَت-و-پاکی بَحث شُد. ۲۶و اُونا دَ پیش یحییٰ اَمَده دَزشی گُفت: ”اُستاد، امُو نفرِ که دَ اُو سُونِ دریای اُردُن قد تُو بُود و تُو دَ بارِه شی شاهِدی دَدی، آلی اُو غُسلِ تعمِید مِیدیه و پگِ مردُم دَ بیخ ازُو موره.“ ۲۷یحییٰ دَزوا گُفت: ”اِنسان هیچ چِیز ره حاصِل نَمِیتنه، سِوای که از عالمِ باله دَزُو دَده شُنه. ۲۸خودون شُمو شاهِد اَستِید که ما گُفتدُم: ’ما مسیح نِییُم، بَلکِه امُو کس اَستُم که خُدا مَره پیشلونِ مسیح رَیی کده.‘ ۲۹بیری دَ داماد تعلُق دَره، مگم رفِیقِ داماد که دَ یگ گوشه ایسته یَه و آوازِ داماد ره مِیشنَوه، اُو از شِنِیدونِ آواز شی غَدر خوشحال مُوشه. اینَمی رقم ما ام خوش اَستُم و آلی خوشی مه کامِل شُده. ۳۰اُو باید بُزُرگتَر شُنه دَ حالِیکه ما باید ریزه‌تَر شُنُم.
۳۱کسی که از باله مییه، از پگ کده باله یَه و کسی که از زمی اَسته دَ زمی تعلُق دَره و از چِیزای زمی توره مُوگه. اَرے، کسی که از عالمِ باله اَمَده، از تمام کده باله‌تَر اَسته. ۳۲اُو دَ بارِه چِیزای که شِنِیده و دِیده شاهِدی مِیدیه، مگم هیچ کس شاهِدی و تورِه شی ره قبُول نَمُونه. ۳۳کسی که شاهِدی ازُو ره قبُول مُونه، تصدِیق مُوکُنه که خُدا حق-و-راست اَسته. ۳۴کسی ره که خُدا رَیی کده، اُو تورِه خُدا ره مُوگه، چُون خُدا روحی خُو ره بےاندازه دَزُو بخشِیده. ۳۵آته، باچِه خُو ره دوست دَره و تمام چِیزا ره دَ دِستِ ازُو دَده. ۳۶کسی که دَ باچه ایمان بیره، اُو صاحِبِ زِندگی اَبَدی مُوشه؛ لیکِن کسی که از اَید شی نَمُوشه، زِندگی اَبَدی ره نَمِینگره، بَلکِه دَ غَضَبِ خُدا گِرِفتار مُوشه.“