۱مگم عیسیٰ دَ کوهِ زَیتُون رفت. ۲ روزِ دِیگِه شی صَباح‌گاه، اُو بسم دَ خانِه خُدا اَمَد. دَ اُونجی تمامِ مردُم دَ پیش شی جَم شُد و اُو تاه شِشته دَ تعلِیم دَدونِ ازوا شُروع کد. ۳دَمزُو غَیت عالِمای دِین و فرِیسیا یگ خاتُو ره که دَ زِناکاری گِرِفته شُدُد اَوُرد. اُونا اُو ره دَ غولِ مردُم ایستَلجی کد ۴و دَ عیسیٰ گُفت: ”اُستاد، اِی خاتُو دَ حینِ زِنا گِرِفته شُده. ۵دَ مُطابِقِ شریعت، مُوسیٰ حُکم دَده که اِی رقم خاتُونو باید سنگسار شُنه. آلی تُو دَزی باره چی مُوگی؟“ ۶اُونا اِی توره ره بَلدِه اِمتِحان دَ عیسیٰ گُفت تاکه دَ خِلاف شی یَگو دَلِیل پَیدا کنه. لیکِن عیسیٰ سر خُو ره تا اَندخته قد ناخُون خُو دَ زمی نوِشته مُوکد. ۷وختِیکه اُونا دَرَو سوال کده مورَفت، عیسیٰ یگ دفعه سر خُو ره باله کد و گُفت: ”امُو کس که دَ بَین شُمو بےگُناه یَه، سنگِ اوّل ره امُو بِزنه.“ ۸و بسم سر خُو ره تا اَندخته دَ زمی دَ نوِشته کدو شُد. ۹وختِیکه اُونا اِی توره ره شِنِید از پِیرتَرِین شُروع شُد و پگِ ازوا، یَکه یَکه بُر شُده رفت و دَ آخِر فقط عیسیٰ و امُو خاتُو که دَ غول ایسته بُود مَند. ۱۰اوخته عیسیٰ خود ره رُست کده دَزُو گُفت: ”او خاتُو، اُونا کُجا شُد؟ آیا هیچ کس تُو ره محکُوم نَکد؟“ ۱۱خاتُو گُفت: ”نَه صاحِب، هیچ کس.“ پس عیسیٰ گُفت: ”ما ام تُو ره محکُوم نَمُونُم. دَ راهِ خُو بورُو و بعد ازی دِیگه گُناه نَکُو.“]
۱۲عیسیٰ بسم دَ مردُم گُفت: ”ما نُورِ دُنیا اَستُم. کسی که از مه پَیرَوی کُنه دَ ترِیکی پای نَمیله، بَلکِه نُورِ زِندگی مِیدَشته بَشه.“ ۱۳اوخته فرِیسیا دَزُو گُفت: ”تُو دَ بارِه خود خُو شاهِدی مِیدی؛ شاهِدی تُو راست نِییه.“ ۱۴عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”حتیٰ اگه ما دَ بارِه خود خُو شاهِدی مِیدُم، شاهِدی مه راست اَسته، چراکه ما خبر دَرُم از کُجا اَمَدیم و دَ کُجا مورُم. مگم شُمو خبر نَدَرِید که ما از کُجا اَمَدیم و دَ کُجا مورُم.“ ۱۵شُمو دَ مُطابِقِ فِکرِ اِنسانی خُو قضاوَت مُونِید. ما هیچ کس ره قضاوَت نَمُونُم. ۱۶ولے اگه ما قضاوَت ام کنُم، قضاوَت مه صَحیح اَسته، چراکه ما دَ قضاوَت کدو تنها نِییُم، بَلکِه ما و آتِه آسمانی که مَره رَیی کده قَتی قضاوَت مُونی. ۱۷دَ شریعت شُمو نوِشته یَه که شاهِدی دُو نفر دَ بارِه یَگو چِیز راست اَسته. ۱۸ما خود مه دَ بارِه خُو شاهِدی مِیدُم و آتِه که مَره رَیی کده، اُو ام دَ بارِه مه شاهِدی مِیدیه. ۱۹اوخته اُونا دَزُو گُفت: ”آتِه تُو کُجا یَه؟“ عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”شُمو نَه مَره مینَخشِید و نَه آتِه مَره. اگه مَره مینَخشِیدِید آتِه مَره ام مینَخشِیدِید.“ ۲۰اِی توره ها ره عیسیٰ دَ بَیتاُلمالِ خانِه خُدا دَ حالِیکه مردُم ره تعلِیم مِیدَد، گُفت. ولے هیچ کس اُو ره گِرِفتار نَکد، چراکه وخت شی هنوز نَرسِیدُد.
۲۱پس عیسیٰ بسم دَزوا گُفت: ”ما مورُم و شُمو مَره مُوپالِید و دَ گُناهِ خُو مُومُرِید. دَ جایی که ما مورُم شُمو اَمَده نَمِیتنِید.“ ۲۲بعد ازُو یهُودیا دَ بَین خُو گُفت: ”اُو کُو خود کُشی نَمُونه، یا مُوکُنه؟ چُون اُو مُوگه که ’دَ اُو جای که ما مورُم شُمو اَمَده نَمِیتنِید.‘“ ۲۳عیسیٰ دَزوا گُفت: ”شُمو دَ عالمِ پاین تعلُق دَرِید و ما دَ عالمِ باله؛ شُمو ازی دُنیا اَستِید، ولے ما ازی دُنیا نِییُم. ۲۴امزی خاطر ما دَز شُمو گُفتُم که شُمو دَ گُناه های خُو مُومُرِید. اگه باوَر نَکُنِید که ما امُو اَستُم، شُمو دَ گُناه های خُو مُومُرِید.“ ۲۵اُونا دَزُو گُفت: ”تُو کِی اَستی؟“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”امُو که از اوّل قد شُمو گُفتُم. ۲۶ما چِیزای غَدر دَرُم که دَ بارِه ازشُمو بُگُم و قضاوَت کنُم. لیکِن امُو که مَره رَیی کده حق اَسته و تورای که ما ازُو شِنِیدیم اُونا ره دَ دُنیا مُوگُم.“ ۲۷مگم مردُم نَمُوفامِید که اُو دَ بارِه آتِه آسمانی دَزوا مُوگیه. ۲۸پس عیسیٰ گُفت: ”وختِیکه شُمو «باچِه اِنسان» ره باله کدِید اُو غَیت مُوفامِید که ما امُو اَستُم و ما هیچ کار ره خودسرانه نَمُونُم، بَلکِه چِیزای ره که آتِه آسمانی دَز مه یاد دَده، اُونا ره دَز شُمو مُوگُم. ۲۹امُو که مَره رَیی کده قد ازمه قَتی اَسته. اُو مَره تنها نَه‌ایشته، چُون ما همیشه کارای ره انجام مِیدیُم که باعِثِ خوشی و رِضایَتِ ازُو مُوشه.“
۳۰وختِیکه عیسیٰ امُو توره ها ره گُفت، غَدر مردُم دَزُو ایمان اَوُرد. ۳۱پس اُو دَمزُو یهُودیای که دَزشی ایمان اَوُردُد گُفت: ”اگه شُمو دَ کلامِ ازمه پایبَند بُمَنِید، شُمو پَیرَوای واقعی مه مُوشِید ۳۲و حقِیقت ره مُوفامِید و حقِیقت شُمو ره آزاد مُونه.“ ۳۳اُونا دَزُو گُفت: ”مو اَولادِه اِبراهِیم اَستی و هیچ وخت غُلامِ کس نَبُودی. پس چِطور مُوگی که ’شُمو آزاد مُوشِید؟‘“
۳۴عیسیٰ دَ جواب ازوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هر کسی که گُناه کُنه، اُو بندِه گُناه اَسته. ۳۵غُلام بَلدِه تمامِ عُمر دَ خانِه صاحِب خُو نَمُومَنه، مگم باچه همیشه دَ خانه مُومَنه. ۳۶پس اگه باچه شُمو ره آزاد کُنه، شُمو واقعاً آزاد مُوشِید.
۳۷ما مِیدَنُم که شُمو اَولادِه اِبراهِیم اَستِید، لیکِن شُمو دَ پُشتِ یگ فرصت مِیگردِید تا مَره بُکُشِید، چراکه کلامِ ازمه دَ سِینِه شُمو جای نَدره. ۳۸چِیزای ره که ما دَ حُضُورِ آتِه خُو دِیدیم دَز شُمو مُوگیُم و شُمو ام چِیزای ره که از آتِه خود خُو شِنِیدید، انجام مِیدِید.“ ۳۹اُونا دَ جواب شی گُفت: ”آتِه از مو اِبراهِیم اَسته.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اگه اَولادِه اِبراهِیم مُوبُودِید، شُمو رقمِ ازُو وَری عمل مُوکدِید. ۴۰ ما آدمی اَستُم که تورای حقِیقت ره که از خُدا شِنِیدیم دَز شُمو گُفتیم، مگم آلی شُمو دَ پُشتِ یگ فرصت مِیگردِید تا مَره بُکُشِید؛ اِبراهِیم اِی کارا ره نَمُوکد. ۴۱شُمو کارای آتِه خود ره مُونِید.“ اُونا دَزُو گُفت: ”مو حرامزاده نِیَستی؛ مو فقط یگ آته دَری که اُو خُدا اَسته.“ ۴۲عیسیٰ دَزوا گُفت: ”اگه خُدا آتِه شُمو مُوبُود، شُمو مَره دوست مِیدَشتِید، چراکه ما از طرفِ خُدا رَیی شُدیم و اَمَدیم. ما از پیشِ خود خُو نَه اَمَدیم، بَلکِه خُدا مَره رَیی کده. ۴۳بَچی تورِه مَره پَی نَمُوبرِید؟ چراکه طاقتِ شِنِیدونِ تورِه مَره نَدرِید. ۴۴شُمو از آتِه خُو اِبلِیس اَستِید و میخاهِید آرزوهای آتِه خُو ره پُوره کُنِید. اُو از شُروع یگ قاتِل بُود و دَ راستی-و-حقِیقت پایبَند نِییه، چراکه راستی دَزُو هیچ وجُود نَدره. هر غَیتِیکه دروغ مُوگه، اُو از ذاتِ خود خُو نقل مُونه، چُون اُو دروغگوی و آتِه هر قِسم دروغ اَسته. ۴۵مگم ما که حقِیقت ره مُوگُم شُمو دَز مه باوَر نَمُونِید. ۴۶کُدَمِ ازشُمو مِیتنه مَره بخاطرِ یَگو گُناه محکُوم کُنه؟ پس اگه ما راست مُوگُم چرا دَز مه باوَر نَمُوکُنِید؟ ۴۷کسی که از خُدا یَه تورای خُدا ره مِیشنَوه. دلِیلی که شُمو تورای خُدا ره نَمِیشنَوِید اِی اَسته که شُمو از خُدا نِیَستِید.“
۴۸یهُودیا دَ جواب ازُو گُفت: ”آیا مو دُرُست نَگُفتی که تُو یگ سامِری و جِندی اَستی؟“ ۴۹عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما جِندی نِییُم، بَلکِه دَ آتِه خُو اِحتِرام مُونُم، ولے شُمو دَز مه بےاِحتِرامی مُونِید. ۵۰ما دَ طلبِ بُزُرگی بَلدِه خود خُو نِییُم؛ مگم یگِ دِیگه طلبگارِ بُزُرگی مه اَسته که اُو قضاوَت کُنِنده یَه. ۵۱ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، کسی که از کلام مه اِطاعَت کنه، اُو هرگِز رُوی مَرگ ره نَمِینگره.“ ۵۲یهُودیا دَزُو گُفت: ”آلی مو فامِیدی که تُو جِندی اَستی. اِبراهِیم فَوت کد و تمامِ پَیغمبرا مُرد، ولے تُو مُوگی ’هر کسی که تورِه مَره نِگاه کُنه، اُو هرگِز مَرگ ره نَمِیچَشه.‘ ۵۳تُو خُو از آتِه مو اِبراهِیم که فَوت کد و از پَیغمبرای که مُرد بُزُرگتَر نِیَستی، یا اَستی؟ تُو خود ره چی فِکر مُونی؟“ ۵۴عیسیٰ گُفت: ”اگه ما خود ره بُزُرگ و مُعتَبَر نِشو بِدُم، بُزُرگی مه هیچ چِیز نِییه. مگم آتِه مه، امُو که شُمو خُدای خُو مُوگِید، اُو مَره بُزُرگی-و-جلال مِیدیه ۵۵و شُمو اُو ره نَمِینَخشِید، لیکِن ما اُو ره مِینَخشُم. اگه بُگُم که اُو ره نَمِینَخشُم ما ام رقمِ از شُمو اَلّی دروغگوی مُوشُم. مگم ما اُو ره مِینَخشُم و از کلام شی اِطاعَت مُونُم. ۵۶آتِه شُمو اِبراهِیم خوش بُود که روزِ اَمَدون مَره دَزی دُنیا بِنگره. اُو امُو روز ره دِید و خوشحال شُد.“ ۵۷پس یهُودیا بسم دَزُو گُفت: ”تُو تا آلی ره پِنجاه ساله نَشُدے، چِطور اِبراهِیم ره دِیدی؟“ ۵۸عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما دَز شُمو راست مُوگُم، پیش ازی که اِبراهِیم تَوَلُدِ شُنه، «ما اَستُم»!“ ۵۹پس اُونا سنگا ره گِرِفت تاکه عیسیٰ ره بِزنه، مگم اُو خود ره تاشه کد و از خانِه خُدا بُر شُده رفت.