۱اوخته یوشِع باچِه نُون دُو جاسُوس ره از شِطِیم تاشَکی رَیی کده گُفت: ”بورِید، امُو سرزمی ره توخ کنِید، خصُوصاً اَریحا ره.“ پس اُونا رفته دَ خانِه یگ خاتُونِ فاحِشه دَ نامِ راحاب داخِل شُد و شاو ره دَ اُونجی تیر کد. ۲دَ امزُو غَیت دَ پادشاهِ اَریحا خبر دَده شُد که: ”چند اِسرائیلی اِمشاو دَ اِینجی اَمَده تا دَ بارِه سرزمِین مو جاسُوسی کنه.“ ۳اوخته پادشاهِ اَریحا دَ راحاب پَیغام رَیی کده گُفت: ”مَردای که دَ پیش تُو اَمَده و دَ خانِه تُو داخِل شُده، اُونا ره بُرو بَیر، چراکه اُونا اَمَده تا دَ بارِه پگِ سرزمِین مو جاسُوسی کنه.“ ۴مگم راحاب امُو دُو مَرد ره گِرِفته تاشه کد و گُفت: ”اَرے، امُو مَردا دَ پیشِ ازمه اَمَد، لیکِن ما نَفامِیدُم که اُونا از کُجا اَمَده بُود. ۵و دَ غَیتِ بسته شُدونِ درگِه شار دَ ترِیکی امُو مَردا بُر شُده رفت و نَمُوفامُم که کُجا رفت؛ دَ عَجَله از دُمبالِ ازوا بورِید، چُون مِیتنِید اُونا ره گِیر کنِید.“ ۶لیکِن راحاب اُونا ره دَ بَلِه بام بُرده دَ تَی بُوٹه های کتان که دَ سرِ بام چِیندُد، تاشه کدُد. ۷پس امُو نفرا دَ راهِ دریای اُردُن از جای که آوِ دریا کَم بُود از دُمبالِ ازوا رفت. امی که نفرای دُمبال کُنِنده بُر شُد، درگِه شار بسته شُد.
۸پیش ازی که جاسُوسا خاو کنه، راحاب دَ پیشِ ازوا دَ بَلِه بام رفت ۹و دَزوا گُفت: ”ما مِیدَنُم که خُداوند اِی سرزمی ره دَز شُمو دَده و ترسِ ازشُمو دَ بَلِه مو حاکِم شُده و پگِ باشِنده های امزی سرزمی از ترس شُمو کم‌دِل شُده. ۱۰چُون مو شِنِیدی که خُداوند چِطور آوِ دریای سُرخ ره دَ پیشِ رُوی شُمو خُشک کد وختِیکه شُمو از مِصر بُر مُوشُدِید؛ و چِیزای ره که شُمو دَ حقِ دُو پادشاهِ اَموریا کدِید یعنی دَ حقِ سِیحون و عوج که دَ اُو طرفِ دریای اُردُن بُود، و اُونا ره کامِلاً نابُود کدِید. ۱۱وختِیکه مو امی ره شِنِیدی، مو جُراَتِ دِل خُو ره از دِست دَدی و از خاطرِ ازشُمو دَ هیچ کُدَم مو جُراَت باقی نَمَند، چراکه خُداوند، خُدای شُمو ام باله دَ آسمو و ام تاه دَ زمی خُدا اَسته. ۱۲پس آلی بَلدِه مه دَ خُداوند قَسم بُخورِید که امی رقم که دَ حق شُمو خُوبی کدُم، شُمو ام دَ حقِ خانَوارِ آتِه مه خُوبی مُونِید. دَز مه یگ نشانی دقِیق بِدِید ۱۳که آته و آبِه مَره، بِرارو و خوارون مَره و پگِ نفرای ره که دَزوا تعلُق دَره زِنده میلِید و جان ھای مو ره از مُردو نِجات مِیدِید.“ ۱۴اوخته امُو مَردا دَ راحاب گُفت: ”زِندگی مو دَ عِوَضِ ازشُمو نابُود شُنه که وختی خُداوند امی سرزمی ره دَز مو بِدیه و مو قد شُمو دَ مِهربانی و وفاداری رفتار نَکنی، دَ شرطی که تُو از نَقشِه مو دَ کس چِیز نَگی.“
۱۵پس راحاب اُونا ره قد ریسپو از کِلکِین تاه کد، چُون خانِه ازُو دَ دیوالِ شار بُود و اُو دَ بَینِ دیوال زِندگی مُوکد. ۱۶اُو دَزوا گُفت: ”طرفِ کوهِستو بورِید، نَشُنه که دُمبال کُنِنده ها شُمو ره گِیر کنه. دَ اُونجی سِه روز خودون ره تاشه کنِید تا دُمبال کُنِنده ها پس بییه؛ بعد ازُو مِیتنِید دَ راهِ خُو بورِید.“ ۱۷اوخته امُو مَردا دَزُو گُفت: ”مو امزی قَسم که تُو مو ره وادار کدی بُخوری آزاد اَستی اگه تُو اینی کار ره نَکنی: ۱۸وختِیکه مو دَ سرزمِین شُمو داخِل شُدی، تُو اینَمی ریسپونِ سُرخ ره دَ امزی کِلکِینِ که مو ره از شی تاه کدی بسته کُو و آته و آبِه خُو ره قد بِرارو و پگِ خانَوارِ آتِه خُو دَ پیشِ خود خُو دَ خانِه خُو جَم کُو. ۱۹ھر کسی که از درگِه خانِه تُو بُر شُده دَ کوچه بوره، خُون شی دَ گردونِ خود شی اَسته و مو بےگُناه اَستی، لیکِن هر کسی که قد ازتُو دَ خانِه تُو بَشه، اگه دَ بَلِه ازوا دِست باله شُنه، خُونِ ازُو دَ گردونِ ازمو مُوشه. ۲۰و ام اگه تُو از نَقشِه مو دَ کس چِیزی بُگی، اوخته مو امزی قَسم که تُو مو ره وادار کدی قَسم بُخوری آزاد اَستی“ ۲۱ راحاب گُفت: ”امُو رقم که گُفتِید، امُو رقم مُوشه.“ پس اُو اُونا ره رَیی کد و اُونا رفت. اوخته راحاب ریسپونِ سُرخ ره دَ کِلکِین بسته کد.
۲۲اُونا رَیی شُده دَ کوهِستو رفت و سِه روز دَ اُونجی مَند تا غَیتی که دُمبال کُنِنده ها پس اَمَد. دُمبال کُنِنده ها اُونا ره دَ تمامِ راه پالِید، لیکِن پَیدا نَتنِست. ۲۳اوخته امُو دُو مَرد از کوه تاه شُد و از دریای اُردُن تیر شُده پیشِ یوشِع باچِه نُون اَمَد و تمامِ چِیزای ره که قد ازوا رُخ دَدُد، بَلدِه یوشِع نَقل کد. ۲۴اُونا دَ یوشِع گُفت: ”واقعاً که خُداوند پگِ امزُو سرزمی ره دَ دِستِ ازمو دَده؛ چُون پگِ باشِنده های امزُو سرزمی از خاطرِ ازمو کم‌دِل شُده.“